Είναι φανερό πως η κυβέρνηση, η «ενός ανδρός αρχή» του πρωθυπουργού δηλαδή, ευρίσκεται σε κατάσταση πανικού και προσπαθεί να ξεφύγει από τα προβλήματα που προκάλεσε στους Έλληνες – με τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, με τη νομιμοποίηση των παράνομων μεταναστών, με το γάμο των ομοφυλοφίλων, με την σπατάλη των 51,5 δις € με δανεικά για τα αχρείαστα lockdowns, με την ακρίβεια, με τα καλάθια της ντροπής, με τα τιμολόγια για τα απογευματινά χειρουργεία και με τη διάλυση του ΕΣΥ.
Επίσης με τους επαίσχυντους εθνικούς συμβιβασμούς, όπως στο θέμα των Σκοπίων και της Τουρκίας, με την κατακόρυφη άνοδο της εγκληματικότητας, με την υποτέλεια στους ξένους, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με τους πλειστηριασμούς των σπιτιών των Πολιτών, με τον κεφαλικό φόρο στους ελεύθερους επαγγελματίες, με τα POS/Ταμειακές μηχανές, με την αισχροκέρδεια των τραπεζών, με την ασυδοσία των καρτέλ, με τα δίδυμα ελλείμματα, με την άνοδο των χρεών, με τους χαμηλότερους μισθούς στην ΕΕ κοκ.
Προφανώς ο πανικός της δεν οφείλεται στα κόμματα του κέντρου και της αριστεράς – αφενός μεν λόγω των «αδύναμων» ηγετών τους, σε συνδυασμό με τα εσωτερικά τους προβλήματα, αφετέρου επειδή έχουν απωλέσει την επαφή τους με την κοινωνία. Το σημαντικότερο, οι βασικές πολιτικές τους κατευθύνσεις, όπως ο διεθνισμός ή η στήριξη των μειονοτήτων, χρησιμοποιούνται πλέον από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, προς όφελος του – οπότε έχουν χάσει την ιδεολογική τους κυριαρχία.
Το καθεστώς Μητσοτάκη
Είναι ξεκάθαρο το ότι, η αναμφίβολη πρωτοκαθεδρία του καθεστώτος Μητσοτάκη, οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε μια άκρως επιθετική επικοινωνιακή εκστρατεία, με τα χρήματα των Πολιτών (λίστες Πέτσα κλπ.) – η οποία είχε καταφέρει μέχρι στιγμής να κρύβει κάτω από το χαλί, τουλάχιστον ως ένα βαθμό, τον αυταρχισμό και τη διαφθορά του καθεστώτος, καθώς επίσης τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζει. Δεν είναι δε πλέον μυστικό ότι, ο «άνθρωπος-κλειδί» πίσω από αυτήν την εκστρατεία, είναι ο Αμερικανός ειδικός στις δημόσιες σχέσεις – ο Σ. Γκρίνμπεργκ.
Όμως, επειδή το καθεστώς επαναπαύθηκε στις δάφνες της νίκης των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, τα μεγάλα προβλήματα συνέχισαν να συσσωρεύονται – ενώ φάνηκε πως το καθεστώς είτε δεν ήθελε, είτε δεν μπόρεσε να τα αντιμετωπίσει. Έτσι, είδαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να έρχονται τα πρώτα σημαντικά πλήγματα στην πρωτοκαθεδρία του – μέσα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
Παρ’ όλα αυτά, η αλαζονεία των καθεστωτικών στελεχών παρέμεινε αμετάβλητη – επειδή θεώρησαν πως η τραγωδία των Τεμπών, οι υποκλοπές, η κατρακύλα στην ελευθερία του τύπου και στο Κράτος Δικαίου, η αστυνομική βία και ένα σωρό άλλα ζητήματα, θα ξεπλένονταν εύκολα – λόγω του 41%.
Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο – μεταξύ άλλων επειδή αυτά τα ζητήματα ξέφυγαν από την ασφυκτική επιτήρηση του καθεστώτος εντός συνόρων και έγιναν αντικείμενο συζήτησης μέσα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο – το οποίο μέσα από ένα ψήφισμα καταπέλτη (πηγή), εξέθεσε το καθεστώς ανεπανόρθωτα. Ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε κάπως «να σώσει την παρτίδα», επιχειρώντας να πάρει με το μέρος του ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – αλλά ούτε εκεί κατάφερε να σχηματίσει ένα αρραγές μέτωπο, καθώς υπήρξαν διαρροές.
Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν ότι, ο πανικόβλητος Κ. Μητσοτάκης έτρεξε στο στενό του σύμβουλο Σ. Γκρίνμπεργκ, πριν από το ψήφισμα – καθώς προέβλεπε άλλο ένα σοβαρό πλήγμα για το καθεστώς του. Τότε, ο Γκρίνμπεργκ «έβγαλε από το μανίκι του» το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια – γνωρίζοντας προφανώς ότι θα μείωνε την αυστηρότητα των Ευρωπαίων.
Περαιτέρω, η τακτική της εργαλειοποίησης των αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Αμερική – από το κόμμα των Δημοκρατικών. Ειδικότερα, επειδή το κόμμα αυτό έχει ουσιαστικά εξαγοραστεί πλήρως από την οικονομική ολιγαρχία, ακόμη και μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/08 απέτυχε να πάρει μέτρα για να προστατεύσει την εργατική τάξη – η οποία ήταν καταχρεωμένη στις τράπεζες, κυρίως λόγω της φούσκας των στεγαστικών δανείων.
Στον πυρήνα του, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι βαθιά συντηρητικό, προσηλωμένο στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία – καθώς επίσης εξαρτημένο από τα διάφορα λόμπι που προωθούν τα συμφέροντά τους, ακόμη και μέσα από καταστροφικούς πολέμους.
Ως εκ τούτου, οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να προσελκύσουν το «προοδευτικό» κομμάτι των Αμερικανών ψηφοφόρων – προωθώντας με κάθε τρόπο, ακόμη και μέσω του Netflix, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και των διαφόρων μειονοτήτων. Προωθούν δηλαδή ένα πολύ μικρό υποσύνολο των πολιτικών που περιλαμβάνει η «προοδευτική» ατζέντα – έτσι ώστε να μην θίγονται μεν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά να δημιουργείται ταυτόχρονα μια «βιτρίνα προοδευτισμού» για το κόμμα.
Στον αντίποδα βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό κόμμα – το οποίο ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Εκμεταλλεύεται δηλαδή τις φοβίες της βαθιά συντηρητικής Αμερικής για να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους – ενώ στην ουσία πρεσβεύει μία πραγματικά φιλελεύθερη πολιτική.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις τώρα των δύο κομμάτων γίνονται όλο και πιο διακριτές – ενώ η πολιτική ένταση αυξάνεται. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε έναν ιδιότυπο καπιταλιστικό εμφύλιο πόλεμο που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση – ενώ εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το διχασμό που εντείνεται μέσα στην Αμερικανική κοινωνία.
Στην Ελλάδα, που είναι πολύ μικρή για να επιτρέψει μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, το καθεστώς Μητσοτάκη αποτελείται από τις δύο πολιτικές συνιστώσες των Ολιγαρχικών ελίτ. Είναι ένα μίγμα σκληρών νεοφιλελεύθερων Σημιτικής κοπής που προβάλουν προς τα έξω έναν άκρως επιλεκτικό προοδευτισμό, μαζί με μια ομάδα υπερσυντηρητικών που εκφράζουν τη σκληρή δεξιά – την ακροδεξιά στην ουσία.
Έτσι, ο Γκρίνμπεργκ συμβούλεψε τον Κ. Μητσοτάκη ότι, ήρθε η ώρα να παίξει το χαρτί του προοδευτισμού – φέρνοντας το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προς ψήφιση στη Βουλή. Ελπίζει δε πως με αυτό τον τρόπο θα ισοφαρίσει την καταδίκη της χώρας για το Κράτος Δικαίου – επίσης όλα τα σκάνδαλα διαφθοράς.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως το ότι, ακόμα και ορισμένοι δημοσιογράφοι του καθεστωτικού μιντιακού μηχανισμού, υπονόησαν ότι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος – για τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης επέμενε σε αυτό το χρονικό σημείο να περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τη Βουλή.
Πράγματι, εάν παρακολουθήσει κανείς την υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να πείσουν με πολύ κόπο ότι δεν υπάρχει ζήτημα με το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, αυτή περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά το επιχείρημα ότι, ο Μητσοτάκης φέρνει το νόμο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προς ψήφιση – άρα είναι προοδευτικός, οπότε δεν μπορεί να καταστρατηγεί το Κράτος Δικαίου.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το ότι, αμέσως μετά το ψήφισμα του νομοσχεδίου, ειδικά η καθεστωτική ΕΡΤ επιχείρησε να ξαναχτίσει το πληγωμένο προφίλ του Κ. Μητσοτάκη, με υπερβολές στα όρια της γελοιότητας – αφού πρόβαλλε την ψήφιση του νομοσχεδίου ως έναν προσωπικό του θρίαμβο, με διεθνείς προεκτάσεις.
Παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική Γκρίνμπεργκ αποτελεί στην ουσία μια κίνηση υψηλού ρίσκου, που μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ και να επιφέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα στο καθεστώς – αφού είναι πλέον ξεκάθαρο ότι, έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο συντηρητική, προφανώς με το δίκιο της.
Μεταξύ άλλων, το καθεστώς μετράει σημαντικές απώλειες μέσα στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ – με την ακροδεξιά «φράξια» είτε να απέχει από την ψήφιση, είτε να καταψηφίζει το νομοσχέδιο. Επιπλέον, ο Κ. Μητσοτάκης έχει θέσει απέναντί του την εκκλησία – η οποία είναι ασφαλώς αντίθετη με το νομοσχέδιο. Το γεγονός αυτό σημαίνει, όπως έχει ήδη φανεί, ότι οι ιερείς θα προτρέπουν τους πιστούς να εγκαταλείψουν το κόμμα της ΝΔ – το οποίο έχει πάψει πια να την εκφράζει.
Σε κάθε περίπτωση οι Πολίτες, παρά το ότι έχουν τρομοκρατηθεί από τα διαδοχικά μνημόνια, φαίνεται πως τελικά θα αρνηθούν τον υποβιβασμό τους σε αντικείμενο εκμετάλλευσης του κάθε πολιτικού που επιχειρεί να κρατηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία – κατανοώντας πως υπάρχουν πάντοτε εναλλακτικές λύσεις, στις οποίες έπαψαν να πιστεύουν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δολοφόνησε το 2015 την τελευταία τους ελπίδα (ενώ ο νέος αρχηγός του θέλει να μετατρέψει το κόμμα σε ένα είδος Δημοκρατικού των ΗΠΑ – ακολουθώντας πιθανότατα οδηγίες).
Είναι ξεκάθαρο το ότι, η αναμφίβολη πρωτοκαθεδρία του καθεστώτος Μητσοτάκη, οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε μια άκρως επιθετική επικοινωνιακή εκστρατεία, με τα χρήματα των Πολιτών (λίστες Πέτσα κλπ.) – η οποία είχε καταφέρει μέχρι στιγμής να κρύβει κάτω από το χαλί, τουλάχιστον ως ένα βαθμό, τον αυταρχισμό και τη διαφθορά του καθεστώτος, καθώς επίσης τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζει. Δεν είναι δε πλέον μυστικό ότι, ο «άνθρωπος-κλειδί» πίσω από αυτήν την εκστρατεία, είναι ο Αμερικανός ειδικός στις δημόσιες σχέσεις – ο Σ. Γκρίνμπεργκ.
Όμως, επειδή το καθεστώς επαναπαύθηκε στις δάφνες της νίκης των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, τα μεγάλα προβλήματα συνέχισαν να συσσωρεύονται – ενώ φάνηκε πως το καθεστώς είτε δεν ήθελε, είτε δεν μπόρεσε να τα αντιμετωπίσει. Έτσι, είδαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να έρχονται τα πρώτα σημαντικά πλήγματα στην πρωτοκαθεδρία του – μέσα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
Παρ’ όλα αυτά, η αλαζονεία των καθεστωτικών στελεχών παρέμεινε αμετάβλητη – επειδή θεώρησαν πως η τραγωδία των Τεμπών, οι υποκλοπές, η κατρακύλα στην ελευθερία του τύπου και στο Κράτος Δικαίου, η αστυνομική βία και ένα σωρό άλλα ζητήματα, θα ξεπλένονταν εύκολα – λόγω του 41%.
Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο – μεταξύ άλλων επειδή αυτά τα ζητήματα ξέφυγαν από την ασφυκτική επιτήρηση του καθεστώτος εντός συνόρων και έγιναν αντικείμενο συζήτησης μέσα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο – το οποίο μέσα από ένα ψήφισμα καταπέλτη (πηγή), εξέθεσε το καθεστώς ανεπανόρθωτα. Ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε κάπως «να σώσει την παρτίδα», επιχειρώντας να πάρει με το μέρος του ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – αλλά ούτε εκεί κατάφερε να σχηματίσει ένα αρραγές μέτωπο, καθώς υπήρξαν διαρροές.
Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν ότι, ο πανικόβλητος Κ. Μητσοτάκης έτρεξε στο στενό του σύμβουλο Σ. Γκρίνμπεργκ, πριν από το ψήφισμα – καθώς προέβλεπε άλλο ένα σοβαρό πλήγμα για το καθεστώς του. Τότε, ο Γκρίνμπεργκ «έβγαλε από το μανίκι του» το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια – γνωρίζοντας προφανώς ότι θα μείωνε την αυστηρότητα των Ευρωπαίων.
Περαιτέρω, η τακτική της εργαλειοποίησης των αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Αμερική – από το κόμμα των Δημοκρατικών. Ειδικότερα, επειδή το κόμμα αυτό έχει ουσιαστικά εξαγοραστεί πλήρως από την οικονομική ολιγαρχία, ακόμη και μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/08 απέτυχε να πάρει μέτρα για να προστατεύσει την εργατική τάξη – η οποία ήταν καταχρεωμένη στις τράπεζες, κυρίως λόγω της φούσκας των στεγαστικών δανείων.
Στον πυρήνα του, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι βαθιά συντηρητικό, προσηλωμένο στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία – καθώς επίσης εξαρτημένο από τα διάφορα λόμπι που προωθούν τα συμφέροντά τους, ακόμη και μέσα από καταστροφικούς πολέμους.
Ως εκ τούτου, οι Δημοκρατικοί προσπαθούν να προσελκύσουν το «προοδευτικό» κομμάτι των Αμερικανών ψηφοφόρων – προωθώντας με κάθε τρόπο, ακόμη και μέσω του Netflix, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και των διαφόρων μειονοτήτων. Προωθούν δηλαδή ένα πολύ μικρό υποσύνολο των πολιτικών που περιλαμβάνει η «προοδευτική» ατζέντα – έτσι ώστε να μην θίγονται μεν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά να δημιουργείται ταυτόχρονα μια «βιτρίνα προοδευτισμού» για το κόμμα.
Στον αντίποδα βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό κόμμα – το οποίο ακολουθεί την αντίθετη τακτική. Εκμεταλλεύεται δηλαδή τις φοβίες της βαθιά συντηρητικής Αμερικής για να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους – ενώ στην ουσία πρεσβεύει μία πραγματικά φιλελεύθερη πολιτική.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις τώρα των δύο κομμάτων γίνονται όλο και πιο διακριτές – ενώ η πολιτική ένταση αυξάνεται. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε έναν ιδιότυπο καπιταλιστικό εμφύλιο πόλεμο που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση – ενώ εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το διχασμό που εντείνεται μέσα στην Αμερικανική κοινωνία.
Στην Ελλάδα, που είναι πολύ μικρή για να επιτρέψει μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, το καθεστώς Μητσοτάκη αποτελείται από τις δύο πολιτικές συνιστώσες των Ολιγαρχικών ελίτ. Είναι ένα μίγμα σκληρών νεοφιλελεύθερων Σημιτικής κοπής που προβάλουν προς τα έξω έναν άκρως επιλεκτικό προοδευτισμό, μαζί με μια ομάδα υπερσυντηρητικών που εκφράζουν τη σκληρή δεξιά – την ακροδεξιά στην ουσία.
Έτσι, ο Γκρίνμπεργκ συμβούλεψε τον Κ. Μητσοτάκη ότι, ήρθε η ώρα να παίξει το χαρτί του προοδευτισμού – φέρνοντας το νομοσχέδιο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προς ψήφιση στη Βουλή. Ελπίζει δε πως με αυτό τον τρόπο θα ισοφαρίσει την καταδίκη της χώρας για το Κράτος Δικαίου – επίσης όλα τα σκάνδαλα διαφθοράς.
Είναι αξιοσημείωτο πάντως το ότι, ακόμα και ορισμένοι δημοσιογράφοι του καθεστωτικού μιντιακού μηχανισμού, υπονόησαν ότι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος – για τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης επέμενε σε αυτό το χρονικό σημείο να περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τη Βουλή.
Πράγματι, εάν παρακολουθήσει κανείς την υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου να πείσουν με πολύ κόπο ότι δεν υπάρχει ζήτημα με το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, αυτή περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά το επιχείρημα ότι, ο Μητσοτάκης φέρνει το νόμο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια προς ψήφιση – άρα είναι προοδευτικός, οπότε δεν μπορεί να καταστρατηγεί το Κράτος Δικαίου.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το ότι, αμέσως μετά το ψήφισμα του νομοσχεδίου, ειδικά η καθεστωτική ΕΡΤ επιχείρησε να ξαναχτίσει το πληγωμένο προφίλ του Κ. Μητσοτάκη, με υπερβολές στα όρια της γελοιότητας – αφού πρόβαλλε την ψήφιση του νομοσχεδίου ως έναν προσωπικό του θρίαμβο, με διεθνείς προεκτάσεις.
Παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική Γκρίνμπεργκ αποτελεί στην ουσία μια κίνηση υψηλού ρίσκου, που μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ και να επιφέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα στο καθεστώς – αφού είναι πλέον ξεκάθαρο ότι, έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο συντηρητική, προφανώς με το δίκιο της.
Μεταξύ άλλων, το καθεστώς μετράει σημαντικές απώλειες μέσα στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ – με την ακροδεξιά «φράξια» είτε να απέχει από την ψήφιση, είτε να καταψηφίζει το νομοσχέδιο. Επιπλέον, ο Κ. Μητσοτάκης έχει θέσει απέναντί του την εκκλησία – η οποία είναι ασφαλώς αντίθετη με το νομοσχέδιο. Το γεγονός αυτό σημαίνει, όπως έχει ήδη φανεί, ότι οι ιερείς θα προτρέπουν τους πιστούς να εγκαταλείψουν το κόμμα της ΝΔ – το οποίο έχει πάψει πια να την εκφράζει.
Σε κάθε περίπτωση οι Πολίτες, παρά το ότι έχουν τρομοκρατηθεί από τα διαδοχικά μνημόνια, φαίνεται πως τελικά θα αρνηθούν τον υποβιβασμό τους σε αντικείμενο εκμετάλλευσης του κάθε πολιτικού που επιχειρεί να κρατηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία – κατανοώντας πως υπάρχουν πάντοτε εναλλακτικές λύσεις, στις οποίες έπαψαν να πιστεύουν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δολοφόνησε το 2015 την τελευταία τους ελπίδα (ενώ ο νέος αρχηγός του θέλει να μετατρέψει το κόμμα σε ένα είδος Δημοκρατικού των ΗΠΑ – ακολουθώντας πιθανότατα οδηγίες).
Επίλογος
Όπως έχουμε γράψει, οι μισθοί Βουλγαρίας, με κόστος διαβίωσης Σουηδίας, έδιωξαν 700.000 Έλληνες, καθώς επίσης 170.000 Αλβανούς και Βούλγαρους – ενώ η κυβέρνηση μιλάει για κατώτατο των 830 € και εισαγωγές Ινδών.
Αυτή είναι η τραγική κατάσταση της χώρας μας, χωρίς να χρειάζεται η αναφορά λεπτομερειών – ενώ τη γνωρίζει πολύ καλά ο κάθε Πολίτης, αφού τη βιώνει καθημερινά. Φαίνεται δε καθαρά πως προωθείται η αλλαγή του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος, ταυτόχρονα με την αντικατάσταση του πληθυσμού από όλο και πιο φθηνούς αλλοδαπούς εργαζόμενους – όταν την ίδια στιγμή η κερδοφορία μόνο των εισηγμένων ομίλων έχει υπερβεί τα 10 δις €, με τις ληστρικές τράπεζες στην κορυφή.
Εύλογα λοιπόν οι Έλληνες γυρίζουν σταδιακά την πλάτη στην κυβέρνηση – κατανοώντας πως δεν λειτουργεί προς όφελος τους, αλλά εναντίον τους. Επίσης ότι, ο πρωθυπουργός ακολουθεί μία προσωπική ατζέντα που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τη δική τους κατάσταση. Επομένως η στάση τους είναι απόλυτα φυσιολογική – ενώ η χειραγώγηση τους μέσω των όποιων διατεταγμένων ΜΜΕ και των «τεχνικών» Γκρίνμπεργκ έχει υπερβεί τα όρια της
Όπως έχουμε γράψει, οι μισθοί Βουλγαρίας, με κόστος διαβίωσης Σουηδίας, έδιωξαν 700.000 Έλληνες, καθώς επίσης 170.000 Αλβανούς και Βούλγαρους – ενώ η κυβέρνηση μιλάει για κατώτατο των 830 € και εισαγωγές Ινδών.
Αυτή είναι η τραγική κατάσταση της χώρας μας, χωρίς να χρειάζεται η αναφορά λεπτομερειών – ενώ τη γνωρίζει πολύ καλά ο κάθε Πολίτης, αφού τη βιώνει καθημερινά. Φαίνεται δε καθαρά πως προωθείται η αλλαγή του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος, ταυτόχρονα με την αντικατάσταση του πληθυσμού από όλο και πιο φθηνούς αλλοδαπούς εργαζόμενους – όταν την ίδια στιγμή η κερδοφορία μόνο των εισηγμένων ομίλων έχει υπερβεί τα 10 δις €, με τις ληστρικές τράπεζες στην κορυφή.
Εύλογα λοιπόν οι Έλληνες γυρίζουν σταδιακά την πλάτη στην κυβέρνηση – κατανοώντας πως δεν λειτουργεί προς όφελος τους, αλλά εναντίον τους. Επίσης ότι, ο πρωθυπουργός ακολουθεί μία προσωπική ατζέντα που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τη δική τους κατάσταση. Επομένως η στάση τους είναι απόλυτα φυσιολογική – ενώ η χειραγώγηση τους μέσω των όποιων διατεταγμένων ΜΜΕ και των «τεχνικών» Γκρίνμπεργκ έχει υπερβεί τα όρια της
1 σχόλιο:
https://www-nuovogiornalenazionale-com.translate.goog/index.php/italia/cultura/16682-tre-passi-nel-delirio-ultima-parte.html?_x_tr_sl=it&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp
https://www-nationalreview-com.translate.goog/2020/08/trafalgar-squares-hideous-sculpture/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=wapp
Δημοσίευση σχολίου