Μάο και Στάλιν
Γεννήθηκα το 1953. Μπήκα τελείως στο '68. Θα είχα κάνει ακόμη και χωρίς αυτό.Ήταν προφανές ότι ήταν μαλακίες. Συνοψίζοντας με τους πιο ελάχιστους όρους, το '68 μπορεί να περιγραφεί ως ένα μάτσο αγόρια του μπαμπά, η πρώτη γενιά στον δυτικό κόσμο που έζησε χωρίς λιμό και πόλεμο, που κάποια στιγμή άρχισαν να παίζουν ποιος είναι ο πιο χαζός, ή αν προτιμάτε αυτοί που βρίσκονται πιο αριστερά του βασιλείου.
Υπάρχουν τραγικές μορφές ανοησίας, και η ανοησία είναι κακή τύχη. Η πιο τραγική μορφή ανοησίας είναι να κοροϊδεύεις τον πόνο των άλλων, είναι να ποδοπατάς τους νεκρούς. Όταν πέθανε ο Στάλιν , με ένα συγκινητικό τράνταγμα ακούσιου χιούμορ, η εφημερίδα l'Unità είχε τον τίτλο: ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ανθρωπότητας πέθανε .
Το '68 ο Στάλιν είχε πεθάνει πρίν από 16 χρόνια, το να του τραγουδά κάποιος τα εγκώμια ήταν πολύ Peppone, έτσι τα γατάκια του '68 βρήκαν έναν νέο μύθο: τον Μάο Τσε Τουνγκ .
Δεν θα μάθουμε ποτέ ακριβώς πόσες δεκάδες εκατομμύρια θανάτους άφησε ο Μαοϊσμός στο έδαφος· σύμφωνα με πολλές πηγές ο συνολικός αριθμός θα μπορούσε να είναι περίπου 80 εκατομμύρια . Σε αυτά θα πρέπει επίσης να προσθέσουμε τα 60 εκατομμύρια έμβρυα και νεογέννητα, συχνά θηλυκά, που σκοτώθηκαν λόγω του σχεδίου του ενός παιδιού.
Εκατομμύρια αγρότες εξοντώθηκαν από την πείνα για να πραγματοποιήσουν παραληρηματικά σχέδια για την παραγωγή χάλυβα σε αυτοσχέδιους φούρνους και για την αγροτική υπερπαραγωγή μέσω παράλογων καινοτομιών, που συλλογικά αποκαλούνται «το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός ».
Η δολοφονία των αγροτών από πείνα ήταν ήδη μια ειδικότητα του σοβιετικού κομμουνισμού, από το 1921 έως το 1946. Οι αγρότες κατηγορήθηκαν ότι δεν παράγουν αρκετά ή απλώς τούς λήστεψαν επειδή τα προϊόντα τους χρειάζονταν αλλού.Το πρόβλημα είναι ότι αν πεθάνουν οι αγρότες από την πείνα, κανείς δεν θα καλλιεργήσει την επόμενη σοδειά.Το πιο σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε στην Ουκρανία, το τελευταίο στη Μαντζουρία. Στη συνέχεια, το θέμα θα αναπαραχθεί στην Καμπότζη. Η κομμουνιστική εξουσία μισεί τους αγρότες, γιατί οι αγρότες είναι προσκολλημένοι στην πραγματικότητα. Δεν φτιάχνεις χάλυβα για δεξαμενές σε έναν αυτοσχέδιο φούρνο που τροφοδοτείται από τηγάνια. Δεν είναι αλήθεια ότι τοποθετώντας τον σπόρο δύο μέτρα κάτω από τη γη, όπως παραγγέλνει το κόμμα, η σοδειά διπλασιάζεται. Στην Κίνα όποιος αντιστεκόταν ή προσπαθούσε να συλλογιστεί ξυλοκοπούνταν μέχρι θανάτου.
Όσο πιο σοβαρό είναι το ψέμα με το οποίο ζει μια κοινωνία, τόσο πιο σοβαρή θα είναι η τιμωρία για όποιον τολμήσει να πει την αλήθεια. Στο δοκίμιο Ταφόπλακα. Ο μεγάλος κινεζικός λιμός 1958-1962 Ο Yang Jisheng , γιος ενός από τα εκατομμύρια αγροτών που πέθαναν από την πείνα, ανασυνθέτει τά νούμερα.
Κύκνοι. Το Three Daughters of China είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία τής συγγραφέως Jung Chang που εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο συνέβησαν όλα: μια πλήρης αποσύνδεση μεταξύ των λέξεων και της πραγματικότητας, όπου οι λέξεις είχαν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από την πραγματικότητα που δεν άξιζε τίποτα αν έρχεται σε αντίθεση με την προπαγάνδα.
Ο μαοϊσμός οδήγησε την έννοια του Χέγκελ στις ακραίες συνέπειές της : αν η πραγματικότητα δεν συμπίπτει με τις σκέψεις μου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα .
Η Πολιτιστική Επανάσταση ήταν ένα λουτρό αίματος και μια τρομακτική εξωπραγματικότητα. Όλα στο παρελθόν ήταν ένοχα. Κάθε πτυχιούχος ήταν λοιπόν ένοχος, γιατί δεν μπορείς να κερδίσεις πτυχίο αν δεν σπουδάσεις, και άρα αποδέχεσαι αυτά που είπαν πριν από σένα.
Γιατροί, φαρμακοποιοί, καθηγητές, μηχανικοί ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου στη μέση του δρόμου.Δεδομένου ότι το παρελθόν είναι σφάλμα, ο νεανισμός άνθισε: ένας ημι-αναλφάβητος εικοσάχρονος ήταν καλύτερος από έναν σαραντάχρονο γιατρό ή μηχανικό αναπόφευκτα διεφθαρμένο από το διεφθαρμένο παρελθόν.
Η woke υποκουλτούρα μου θύμιζε πάντα την κινεζική πολιτιστική επανάσταση, που επίσης έφερε στη Δύση, όχι σε αιματηρή μορφή, εκτός από τα θύματα της τρομοκρατίας, αλλά λίγο λιγότερο τραγική. Η κινεζική πολιτιστική επανάσταση ήταν ένα λουτρό αίματος, οι ένοχοι σκοτώθηκαν και χρειαζόταν να είσαι γιατρός ή ακόμα και μόλις στα πενήντα σου για να θεωρηθείς ένοχος. Στη Δύση, εκτός από τα θύματα της τρομοκρατίας, σήμαινε πολιτιστικός θάνατος. Το βιβλίο «Η Αμερική του Μάο, η προειδοποίηση μιάς επιζήσασας» τής Xi Van Fleet , επιζήσασα της Κινεζικής Πολιτιστικής Επανάστασης, επιβεβαιώνει αυτή τη θέση. «Επανεκπαιδευμένη» σε πολύ σκληρές συνθήκες, κατάφερε να δραπετεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου, μετά από τριάντα χρόνια, αναγνώρισε τις κατευθυντήριες γραμμές, τις αξίες, την ανοησία και τον φανατισμό της πολιτιστικής επανάστασης στην (υπο) κουλτούρα του Woke . Οι παραλληλισμοί μεταξύ των δύο φαινομένων είναι τεράστιοι. Και τα δύο φαινόμενα έχουν ως στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του πολιτισμού ενός λαού, ώστε να μπορέσουν να τον αντικαταστήσουν με μια μαρξιστική ιδεολογία. Είναι απαραίτητο να δαιμονοποιηθεί ο αντίπαλος, ώστε να γίνει αδιανόητο να του δοθεί το δικαίωμα να μιλήσει. Οι μαρξιστικές τακτικές του διχασμού, του καλού και του κακού, της κατήχησης και της επανεκπαίδευσης ώστε το κακό να γίνει καλό, η διαγραφή, ο εξαναγκασμός και η εξαπάτηση είναι αναγνωρίσιμες. Οι αποδοκιμάζοντες δεν ξυλοκοπήθηκαν ακόμη μέχρι θανάτου, αλλά εκδιώκονται από τα πανεπιστήμια.
Υπάρχει η συνηθισμένη άπειρη στοργή για τους νέους, που χειραγωγούνται πιο εύκολα από κάποιον μεγαλύτερο που έχει σπουδάσει περισσότερο. Τους δίνεται η ψευδαίσθηση ότι είναι ηρωικοί μαχητές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ενός καταραμένου εύκολου αγώνα. Όποιος τα αντικρούει χάνει τον μισθό του και τον διώχνουν.
Οι πιο βασικές ελευθερίες, ειδικά αυτή του να λέμε την αλήθεια, καταστρέφονται στο όνομα ενός παραδεισένιου μέλλοντος, απαλλαγμένου από κάθε διαίρεση και διάκριση, χωρίς μάλιστα καμμία διαφορά.
Δεν χρειάζεται μια θανατηφόρα αστυνομική δύναμη: οι πολίτες αναφέρουν ο ένας τον άλλον. Οι πρώτοι που έδωσαν λαμπρό παράδειγμα είναι προφανώς οι μαθητές.
Η Xi Van Fleet μετέφερε στη μνήμη της τους Κινέζους φοιτητές που προσκλήθηκαν να καταγγείλουν ο ένας τον άλλον. Γέμισε λοιπόν τρόμο όταν στο πανεπιστήμιο όπου δίδασκε, το Πανεπιστήμιο Loyola της Mayland, βρέθηκε μπροστά σε μεγάλες αφίσες, παρόμοιες με τις αφίσες της εποχής του Μάο, με τις οποίες οι φοιτητές καλούνταν να αναφέρουν μέσω τηλεφώνου ή email οποιαδήποτε πολιτικά λανθασμένη συμπεριφορά..
Δεν υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία που να δηλώνουν τό πολιτικά εσφαλμένο. Η πολιτική ανακρίβεια είναι μόνο υποκειμενική.
Αν κάποιος προσβλήθηκε, τότε προσβλήθηκε.
Οι μαθητές του Πεκίνου κατέστρεφαν πολύτιμες πορσελάνες, η χαρούμενη χήνα που βρίσκονταν στο καθήκον πρότεινε να βάλουν δύο χέρια γύψο στην Καπέλα Σιξτίνα. Το ίδιο ισχύει και στην εποχή του Μάο. Όσο πολιτικά ορθός κι αν είσαι, αργά ή γρήγορα θα έρθει κάποιος ακόμα πιο πολιτικά ορθός από εσένα και θα σε αποκαλέσει Ναζί.
Όποιος καταγγέλλει ταυτόχρονα βάζει τον εαυτό του στον υπέροχο ρόλο του θύματος και στον ακόμα καλύτερο ρόλο αυτού που κρατά την εξουσία στα χέρια του.Οι δάσκαλοι είναι τρομοκρατημένοι. Οποιαδήποτε αντικειμενικά αληθινή δήλωση μπορεί να καταστρέψει την καριέρα τους.
Οι μαθητές είναι τρομοκρατημένοι, κάθε αστείο μπορεί να καταστρέψει την καριέρα και τη ζωή τους. Αν είναι αρσενικά, λευκά και στρέιτ δεν χρειάζεται καν το λάθος αστείο. Είναι ήδη απόκληροι ανεξάρτητα. Θυμάμαι τα λόγια του Τζορτζ Όργουελ: ελευθερία είναι να μπορείς να πεις ότι δύο συν δύο ισούται με τέσσερα .
Η πολιτιστική επανάσταση και η αφύπνιση είναι η νίκη της μη πραγματικότητας έναντι της πραγματικότητας. Ακόμη και οι Κόκκινοι Φρουροί του Μάο, ωστόσο, γνώριζαν ότι τα αρσενικά είναι αρσενικά και τα θηλυκά είναι θηλυκά.
Η κουλτούρα του Woke είναι χειρότερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου