Θέλουν να αντικαταστήσουν τη φυσική οικογένεια με το queer μοντέλο

 του Marcello Veneziani

Η επιλεγμένη οικογένεια. Είναι η βασική έκφραση για την υιοθέτηση μιας νέας, ριζικής αντικατάστασης. Αρκετά με την «αναγκαστική» οικογένεια, δηλαδή τη φυσική οικογένεια, με τους δεσμούς αίματος και τους περιορισμούς της που καθορίζονται από το να είμαστε «βιολογικοί» πατέρες, μητέρες, παιδιά, αδέρφια. Αντίθετα, η επιλεγμένη οικογένεια είναι εξ ορισμού μια εθελοντική, θετική, συλλογική, ελευθεριακή και ισότιμη οικογένεια στην οποία διάφοροι άνθρωποι και τα ζώα τους ζουν κάτω από την ίδια στέγη, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Με μια λέξη, η queer οικογένεια.
Ο θεμελιώδης μύθος της queer οικογένειας συνδέεται με τη Michela Murgia, η συγγραφέας που πριν πεθάνει αποφάσισε να κάνει την εκλεκτή, υβριδική και εκτεταμένη οικογένειά της δημόσια και πανηγυρική. Όπως όλοι οι μύθοι του ιδρύματος, ο θάνατος του ιδρυτή έδωσε συμβολική «ιερότητα» σε αυτό το αν και βεβηλωτικό όραμα της φυσικής και παραδοσιακής οικογένειας. Πέρα από τη γήινη ιστορία τής συγγραφέως της Σαρδηνίας, ορισμένες εφημερίδες, πνευματικοί κύκλοι και σκηνοθέτες έχουν δεσμευτεί να μετατρέψουν αυτό το παράδειγμα μιας queer οικογένειας σε ένα εναλλακτικό μοντέλο αναφοράς σε σύγκριση με την αναγκαστική οικογένεια, μετατρέποντάς το σε μια πολιτική και πολιτισμική μάχη για τη διεκδίκηση της ελευθερίας τής αγάπης και τής επιλογής (η Elly Schlein θα είναι μαζί τους).
Τι είναι μια queer οικογένεια; «Μια υβριδική οικογένεια που ιδρύθηκε στο ius voluntatis, στό δικαίωμα τής βουλήσεως», εξήγησε η Murgia. Και οι μαθητές της, από τήν Michela Andreozzi έως τον Marcello Fois, εξηγούν ότι η επιλεγμένη οικογένεια είναι μια μεταβλητή αλλά και εθελοντική δομή και περιλαμβάνει ζώα, διάφορες αδερφές, εκλεκτούς πατέρες και μητέρες (οι πατέρες και οι μητέρες επιλέγονται με ψηφοφορία, προχωρώντας με βοή, εκ περιτροπής;). Και καθένας προσδιορίζει, όπως έκαναν ως παιδιά, τι ρόλο αναλαμβάνουν στο παιχνίδι τών ρόλων που αντικαθιστά τη φυσική οικογένεια. Είμαι ο πατέρας, είμαι η κόρη... Επαναλαμβάνοντας ότι το αίμα δεν έχει καμία σχέση με αυτό, και η παραδοσιακή οικογένεια δεν λειτούργησε ποτέ καλά, αλλά τώρα δεν λειτουργεί πια.
Θα ήταν εύκολο να παίξουμε μέ την ειρωνεία, αλλά ας λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτά που λέγονται και ας σεβαστούμε τις επιλογές των άλλων, αρκεί να μην ισχυρίζονται ότι είναι εναλλακτικές και υποκατάστατα σε σύγκριση με εκείνα που αποτελούν τη φυσική πραγματικότητα και την εμπειρία ζωής στην οποία θεμελιώνεται η κοινωνία μέσα από τις οικογένειες και την αναπαραγωγή τους. Λοιπόν, ποια είναι αυτή η διευρυμένη κοινωνία των συμβιόντων με ελεύθερη και μεταβαλλόμενη σεξουαλικότητα; Είναι μια ελεύθερη και προσωρινή ένωση, αλλά ας μην την πούμε οικογένεια. Ποιος είναι ο δεσμός που προκύπτει μεταξύ τους; Είναι η φιλία, δεν συγκρίνεται με την οικογενειακή αγάπη. Φτάνω στο σημείο να πω ότι αν η εναλλακτική είναι η απομόνωση, ο σολιψισμός, δηλαδή η μοναξιά όχι ως επιλογή αλλά ως απώλεια του κόσμου και η κατάθλιψη, αυτά τα εκτεταμένα κλαμπ, συναισθηματικά πριν από σεξουαλικά, είναι ευπρόσδεκτα, αντί να τα ορίζουμε μέ τήν γλώσσα τής Camorra ως «νέες οργανωμένες οικογένειες».
Τα προβλήματα προκύπτουν όταν αυτά τα δίκτυα φιλίας παίρνουν τη μορφή της οικογένειας του μέλλοντος, που ισχυρίζονται ότι αντικαθιστούν τους οικογενειακούς δεσμούς. Και όταν προσπαθούμε να ακυρώσουμε, να υποβαθμίσουμε, να απαξιώνουμε ό,τι προέρχεται από τη φύση, από το αίμα, από την κληρονομικότητα, από τους δεσμούς του πεπρωμένου, σε σύγκριση με αυτά που βασίζονται στη βούληση. Η οποία βούληση είναι υποκειμενική και επομένως έρχεται σε σύγκρουση με άλλες υποκειμενικές βουλήσεις. Η οποία (βούληση) είναι μεταβλητή και επομένως δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ασφάλεια τής στοργής όπως αυτές μεταξύ γονέων και παιδιών ή μεταξύ αδελφών. Πράγμα που δεν είναι αναπαραγωγικό, γιατί οι ομοφυλοφιλικές ενώσεις δεν μπορούν να αναπαραχθούν παρά μόνο με τη χρήση τρίτων (ενοικιαζόμενες μήτρες, τεχνητή γονιμοποίηση, αγοραπωλησία σωμάτων, σπόρων, ωοθηκών, νεογνών κ.λπ.).
Θα πω ξανά ότι κανείς δεν θέλει να αρνηθεί την ελευθερία αυτών των επιλογών, αλλά δεν είναι υποκατάστατο για τις παλιές, διαλυμένες, αμφιλεγόμενες, αμφισβητούμενες φυσικές οικογένειες. Και οι αδελφότητες χωρίς πατέρες και μητέρες συνήθως εκφυλίζονται σε αδελφοκτονίες. Αν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στην κοινή σου καταγωγή, αν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε κοινό πατέρα και μητέρα, στο τέλος, μόλις περάσει η περίοδος του γενικού εναγκαλισμού, προκύπτουν αποκλίσεις, προτεραιότητες και ηγεμονίες. Κάθε βούληση, τελικά, είναι βούληση για εξουσία, για κυριαρχία. Αν όχι προσωπική, τότε ιδεολογική, ενός μοντέλου, μιας δομής, μιας συλλογικότητας.
Η οικογένεια, όπως γνωρίζουμε, είναι ήδη από μόνη της σε άσχημη κατάσταση. Ο ατομισμός και ο εγωκεντρισμός, ο ναρκισσισμός και η ρευστότητα, οι άπειρες επιθυμίες και απαιτήσεις τήν βάζουν σε δοκιμασία. Οι γάμοι συχνά αποτυγχάνουν και η αληθινή αδιάλυτη σχέση, τελικά, είναι κάθετου τύπου: είναι αυτή μεταξύ γονέων και παιδιών, που δεν μπορεί να ακυρωθεί ή να ανακληθεί, όπως μπορεί να συμβεί στη σχέση ενός ζευγαριού. Ας μην εξιδανικεύσουμε την «παραδοσιακή» οικογένεια, ας κατανοήσουμε όλα τα όρια, τα ελαττώματα, τις αντιφάσεις της με μια κοινωνία πολύ ανοιχτή και πολύ ατομικιστική για να μπορεί να αντέξει τον αντίκτυπο σε οικογενειακό επίπεδο. Ωστόσο, προσπάθήστε να σκεφτείτε «χωρίς» αυτήν, δηλαδή να προσπαθήσεις να το ρευστοποιήσεις, δηλαδή προσπαθήστε να την απορρίψετε, να θεωρείς τον εαυτό σου μόνο παιδί της εποχής σου και των επιλογών σου, παρά παιδί της ιστορίας και της οικογένειας. Προσπαθήστε να χάσετε αυτόν τον άξονα αναφοράς, απαραίτητο ακόμα και όταν τον διαψεύδετε. Προσπαθήστε να αρνηθείτε αυτόν τον τόπο καταγωγής, αυτόν τον τόπο παιδικής ηλικίας και εκπαίδευσης, αυτό το καταφύγιο, αυτήν την αρχική, πρωταρχική ανάγκη για ασφάλεια. όπου οι δεσμοί είναι αυθεντικοί ακριβώς επειδή είναι βιολογικοί, φυσικοί, πριν από τη δική μας θέληση - πραγματικοί και ενστικτώδεις. Επειδή δεν γεννιόμαστε ως λευκή πλάκα πάνω στην οποία αποφασίζουμε τα πάντα. Γεννιόμαστε βιολογικοί κληρονόμοι, με φυσικούς συναισθηματικούς δεσμούς (οι ίδιοι που σε συγκινούν όταν μιλάς για τα μικρά της Amarena, της αρκούδας που σκοτώθηκε στο Abruzzo). Ό,τι προηγείται της ελευθερίας και της θέλησής μας ονομάζεται φύση, ταυτότητα, καταγωγή, μοίρα. Γιατί να τα περιφρονούμε, να τα απορρίπτουμε, να τα σπάμε όλα αυτά; Δεν είμαστε αυτοδημιούργητοι και ό,τι χτίζουμε δεν το χτίζουμε από το τίποτα αλλά πάντα από προϋπάρχουσες πραγματικότητες. Προχωρήστε και δημιουργήστε τα σπίτια του ουράνιου τόξου και τα δίκτυα φιλίας σας. Aλλά να ξέρετε ότι δεν αντικαθιστούν την οικογένεια από την οποία προέρχεσαι και αυτή που χτίστηκε με το ζευγάρωμα και την αναπαραγωγή. Είναι δύο διαφορετικά επίπεδα. Και πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε και να σεβόμαστε τη σφαίρα των φυσικών δεσμών από τους εκλεκτικούς. Είμαστε αυτό που είμαστε και γινόμαστε αυτό που είμαστε. Δεν γεννιόμαστε από τη δική μας θέληση και τις επιθυμίες μας. Είμαστε πλάσματα, μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί, αλλά δεν είμαστε δημιουργοί.

Θέλουν να αντικαταστήσουν τη φυσική οικογένεια με το queer μοντέλο - τον Marcello Veneziani (www-marcelloveneziani-com.translate.goog)