Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (9ο κεφάλαιο)

  Συνέχεια από: 8o κεφάλαιο

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

9 

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ 

"Η μανία της κυριαρχίας είναι από όλες τις ασθένειες του ανθρώπινου πνεύματος η πιο τρομερή".

VOLTAIRE

ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κουβαλάω μέσα μου από την παιδική μου ηλικία ορισμένες ισχυρές μεσσιανικές φαντασιώσεις. Φαντασιώσεις που πάντα ένιωθα την υποχρέωση να ελέγχω για να μην κινδυνεύσω να καταλήξω σε ψυχιατρική κλινική. Έχοντας όμως κατακτήσει μια θέση στον κόσμο, ήθελα να τους δώσω ελεύθερη διέξοδο στο βαθμό που μπορούσα να το αντέξω.

Μεσσιανικός είναι το επίθετο που περιγράφει καλύτερα τον άνθρωπο Τζορτζ Σόρος, γεννημένο ως Gyorgy Schwartz. Μεσσιανισμός είναι η προσδοκία και η δέσμευση για την ανανέωση και τη ριζική μεταμόρφωση της κοινωνίας. Του Σόρος είναι ένας παράξενος μεσσιανισμός, μια πυρετώδης επιδίωξη να επιτύχει μεγάλους προσωπικούς στόχους -πλουτισμό σε συνδυασμό με το αίσθημα εξουσίας που παρέχει το χρήμα- και ταυτόχρονα να αλλάξει τον κόσμο προς την κατεύθυνση της ανοιχτής κοινωνίας, της νεανικής γοητείας που διαμόρφωσε ολόκληρη τη ζωή του. 

Μοιάζει με έναν Ρισελιέ με ανεξάντλητο πορτοφόλι, που κινεί τα πιόνια και παίζει το προσωπικό του παιχνίδι, όπως ο μεγάλος καρδινάλιος, αλλά στο πλαίσιο των συμφερόντων των οποίων είναι μέρος. 

Ίσως είναι ένας μεταμοντέρνος κουρσάρος, ένας παγκόσμιος Σερ Φράνσις Ντρέικ. Οι κουρσάροι του παρελθόντος ήταν επιχειρηματίες της λεηλασίας στη θάλασσα. Οπλισμένοι από την κυβέρνηση της πατρίδας τους -κυρίως τη Γαλλία και την Αγγλία- με μια επίσημη εξουσιοδότηση, την "επιστολή διέλευσης", μπορούσαν να επιτίθενται και να ληστεύουν τα εμπορικά πλοία των εχθρικών δυνάμεων. Σε αντάλλαγμα, μέρος της λείας πήγαινε στην κυρίαρχη χώρα που εξέδιδε την επιστολή πορείας. Ενεργούσαν στο πλαίσιο του νόμου του κράτους του οποίου ήταν πράκτορες. 

Ο πεντηκονταετής ρόλος του μεγάλου χρηματοδότη, πάντα έτοιμου να επιτεθεί στις οικονομίες και τα νομίσματα διαφόρων κρατών, εξυπηρετώντας, μαζί με τα δικά του, τα συμφέροντα της αμερικανικής αυτοκρατορίας, δεν διαφέρει. Ακόμη και όσον αφορά το εγχείρημα που του χάρισε φήμη και τεράστια κέρδη, την επίθεση στη στερλίνα το 1992, υπάρχουν εκείνοι που υπέθεσαν μια απερίσκεπτη σκακιστική παρτίδα υπό την καθοδήγηση του θόλου του χρηματοπιστωτικού κόσμου με τελικό στόχο -που επιτεύχθηκε- την απομάκρυνση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ολοκλήρωση με την Ευρώπη, επαναφέροντάς το σε υπερατλαντικό, θαλασσοκρατικό ρόλο, έστω και υποταγμένο στην πρώην αποικία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Η ιδέα ενός κουρσάρου ιδιώτη Σόρος, ενός υψηλού αξιωματούχου της δυτικής αυτοκρατορίας που έχει επιφορτιστεί με την αποστολή να αλλάξει την κοσμοθεωρία μεγάλων μαζών ανθρώπων σύμφωνα με τη βούληση του απόλυτου καπιταλισμού (δηλαδή ελεύθερου και απαλλαγμένου από κάθε όριο και περιορισμό) είναι μια υποβλητική υπόθεση, που βγαίνει σιγά σιγά από την "εργαλειοθήκη" της σκέψης μας. Γι' αυτό και αφιερώνουμε ένα κεφάλαιο στα οικονομικά κατορθώματα του Τζορτζ Σόρος, για να ανιχνεύσουμε -αν υπάρχει- μια σχέση, μια σύνδεση με τον ιδεολογικό πολιτικό μεσσιανισμό του και την αμείλικτη αγωνία του να αφήσει ένα διαρκές αποτύπωμα στον κόσμο. 

Ο παγκόσμιος κουρσάρος-ιδιώτης επιδιώκει και επιτυγχάνει πλούτο, αλλά πρωτίστως λαχταρά μια θέση στην ιστορία, που θα κατακτήσει χρησιμοποιώντας τα κέρδη μισού αιώνα "αγωνιστικών πολέμων".

Και είναι, όπως σημείωσαν οι Financial Times απονέμοντάς του τον τίτλο του προσώπου της χρονιάς το 2018, το μοναδικό άτομο με τη δική του εξωτερική πολιτική. 

Παραπομπές

https://analyst.gr/2018/12/22/oi-kiverniseis-soros/

https://analyst.gr/2018/12/11/to-egklima-tou-marokou/

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ, ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Το μεσσιανικό άγχος συνόδευε τον Τζορτζ Σόρος σε όλη του τη ζωή, αλλά φάνηκε μόνο όταν το πορτοφόλι του είχε φουσκώσει αρκετά ώστε να μπορεί να χρηματοδοτεί την κοσμοθεωρία του. Ήταν σχεδόν πενήντα χρονών όταν άρχισε να επιδοτεί με γενναιόδωρες υποτροφίες τους μαύρους φοιτητές στα πανεπιστήμια της Νότιας Αφρικής. Στη μεγάλη χώρα κυριαρχούσε ακόμη η λευκή μειονότητα, αλλά η πολιτική του απαρτχάιντ - ο φυλετικός διαχωρισμός και η απαγόρευση της συμμετοχής της μαύρης πλειοψηφίας στην πολιτική ζωή - είχε αρχίσει να ξεφτίζει.

Ο Σόρος ήταν από τους πρώτους που συνειδητοποίησαν ότι ήταν απαραίτητο να εκπαιδεύσουν μια μαύρη άρχουσα τάξη -που επρόκειτο να κληρονομήσει την εξουσία με τη σιδερένια λογική της δημογραφίας και το αριθμητικό βάρος της πλειοψηφίας- κάνοντάς την υπέρμαχο της "ανοιχτής κοινωνίας" σε μια ιστορική φάση όπου η κομμουνιστική έλξη ήταν ισχυρότερη από ποτέ. Η νέα Νότια Αφρική θα γινόταν γρήγορα μια οικονομική δύναμη και ένα πρότυπο για ένα μέρος της ηπείρου. Στο γύρισμα του 20ού και του 21ου αιώνα, η Νότια Αφρική βίωσε ένα είδος οικονομικού θαύματος που την έφερε στις τάξεις των αναδυόμενων δυνάμεων, των BRICS, μαζί με τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Ρωσία και την Κίνα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σόρος έχει ξοδέψει καλά τα χρήματά του και ότι η επιρροή που έχει αποκτήσει από το 1979 έχει ωφελήσει τις επιχειρήσεις του (και τα δυτικά συμφέροντα) σε μια χώρα με μεγάλο πλούτο, τη δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγό χρυσού στον κόσμο, την πρώτη παραγωγό λευκόχρυσου (τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας παραγωγής), ηγέτη στα διαμάντια και σημαντικό κάτοχο πόρων όπως το ουράνιο, ο χαλκός, το νικέλιο και ο άνθρακας.

Πιο πρόσφατο είναι το ενδιαφέρον του OSF - το οποίο μοιράζονται άλλες μεγάλες ΜΚΟ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ - για τη λεγόμενη "αραβική άνοιξη" στη Βόρεια Αφρική το 2010-2012. Και αυτή χρηματοδοτήθηκε από τα τα δυτικά δίκτυα που είχαν διεισδύσει σε μεγάλο βαθμό1. Μια εντυπωσιακή εικόνα για αυτό δόθηκε από τον Alfredo Macchi στο βιβλίο του “Ποιος βρίσκεται πίσω από την Αραβική Άνοιξη” (Alpine Studio), το πρώτο ερευνητικό βιβλίο για τις αραβικές επαναστάσεις. Ο Macchi, ο οποίος είχε σταλεί στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης που ανέτρεψε τον Χόσνι Μουμπάρακ, εντυπωσιάστηκε από "μια παράξενη σύμπτωση: το σύμβολο του κινήματος που ηγήθηκε της εξέγερσης ήταν το ίδιο με εκείνο ενός κινήματος που είχε εξεγερθεί στη Σερβία το 2000". 

Ήταν το λογότυπο της Otpor, πολύ κοντά στο δίκτυο του Σόρος- αποδείχθηκε ότι ορισμένοι εξεγερμένοι είχαν μελετήσει τεχνικές εξέγερσης σε σχολή στο Βελιγράδι που συνδεόταν με το κίνημα Otpor, πίσω από το οποίο υπήρχε τεράστια χρηματοδότηση από αμερικανικές ΜΚΟ και ιδρύματα. Θα μιλήσουμε για την Otpor και το ρόλο του Soros στη Σερβία στην επόμενη παράγραφο. 

Ας επιστρέψουμε για λίγο στις κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά της Αγγλίας, όπου ήδη αναφέραμε την υπόθεση μιας γιγαντιαίας επιχείρησης στην οποία ο Σόρος θα ήταν ο εκτελεστής -ας το πούμε έτσι- των εντολοδόχων που είχαν ως στόχο την επανευθυγράμμιση της Βρετανίας προς την αμερικανική αυτοκρατορία. Η Ιταλία, σύμφωνα με την αρχαία της παράδοση του ανοίγματος στους ξένους προκειμένου να διευθετηθούν οι εσωτερικοί πόλεμοι, όχι μόνο είδε μια τεράστια βιομηχανική και τραπεζική κληρονομιά να ξεπουλιέται το 1992, αλλά άρχισε επίσης να τίθεται υπό την επίβλεψη εξωτερικών δυνάμεων, κυρίως χρηματοπιστωτικών. Αυτό αποδεικνύεται από τις καριέρες του Carlo Azeglio Ciampi, του ίδιου του Romano Prodi, στη συνέχεια του Mario Monti (άνδρες της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs), μέχρι την κυβέρνηση Draghi του 2021 και τον διορισμό προσωπικοτήτων κοντά στον Soros στην κορυφή των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως η Emma Bonino και ίσως ο Paolo Gentiloni.

Το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του Τζορτζ Σόρος για τη χώρα μας την Ιταλία, η οποία άλλωστε είναι περιφερειακή, προκαλεί έκπληξη: τα τελευταία χρόνια έχει βρει χρόνο να επιτεθεί σε πολιτικούς όπως ο Ματέο Σαλβίνι και η Τζόρτζια Μελόνι, ακόμη και να υμνήσει το αριστερό νεανικό κίνημα των "σαρδελών". Μήπως στη ρίζα αυτού κρύβεται μια πολιτική στρατηγική που κοιτάζει, αντί για την πολιτική εξουσία και τον φθίνοντα ιταλικό βιομηχανικό μηχανισμό, στην άλλη πλευρά του Τίβερη, το Βατικανό; Η Ρώμη, άλλωστε, είναι πάνω απ' όλα η έδρα της Καθολικής Εκκλησίας, μιας θρησκείας με οικουμενική προοπτική2.

Η Γαλλία δεν διαφεύγει της προσοχής του δικτύου. Ενεργό εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια, το OSF, όπως διαβάζουμε στις επίσημες σελίδες του, έχει εργαστεί στο πλευρό της μουσουλμανικής κοινότητας (παράδειγμα κλειστής κοινωνίας...) και σε φακέλους κατά της "φυλετικής προκατάληψης κατά τη διάρκεια αστυνομικών ελέγχων". Έχει υποστηρίξει τα δικαιώματα των Ρομά στη Γαλλία, "καθώς και άτομα και ομάδες που καταπολεμούν τη βία και την υποκίνηση μίσους εναντίον μειονοτικών κοινοτήτων". Πάντα, διαίρει και βασίλευε, κάτω από την παντοειδή ομπρέλα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Μεταξύ των υποψηφίων Επιτρόπων της ΕΕ, η Γαλλίδα Sylvie Goulard, με επιρροή στην οικονομική και νομισματική πολιτική της Ένωσης, ήταν στη λίστα των ευρωβουλευτών που είναι φιλικοί προς το OSF. Επειδή δεν επανεξελέγη το 2019, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το ευρωπαϊκό χρίσμα, αλλά μπορεί να παρηγορηθεί με τη θέση του υποδιοικητή της γαλλικής κεντρικής τράπεζας. Η Banque de France δεν είναι μόνο το δεύτερο μεγαλύτερο ίδρυμα που συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: είναι επίσης η τράπεζα έκδοσης του φράγκου CFA, του νομίσματος πολλών αφρικανικών χωρών που διαιωνίζει τη γαλλική αποικιοκρατία. Το νόμισμα εκτυπώνεται από την Banque de France. Η έμπιστη κυρία Γκουλάρ είναι πολύ κοντά στον Εμανουέλ Μακρόν, τον Γάλλο πρόεδρο, πρώην αξιωματούχο των Ρότσιλντ. Τα λεγόμενα Macronleaks είναι μια σειρά από εμπιστευτικά έγγραφα που βρέθηκαν σε μια επίθεση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Μακρόν. Αποκαλύπτουν, μεταξύ άλλων, ότι κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2017, ο αχαλίνωτος πολιτικός έλαβε σημαντική χρηματοδότηση από τα ανώτερα κλιμάκια της οικονομίας. Από τον Τζορτζ Σόρος 2.365.910,16 δολάρια, από τον Ντέιβιντ Ρότσιλντ 976.126,87 δολάρια και από την πανταχού παρούσα τράπεζα Goldman-Sachs 2.145.100 δολάρια.

Για να μην μείνει πίσω, το OSF χρηματοδότησε επίσης τον καταλανικό αυτονομισμό. Η Βαρκελώνη, άλλωστε, φιλοξενεί το USIFE, το ευρωπαϊκό παράρτημα του Ιδρύματος. Το 2014, η εφημερίδα La Vanguardia της Βαρκελώνης, η οποία δημοσίευσε τον εσωτερικό φάκελο του OSF, ανέφερε την καταβολή περίπου 52.000 δολαρίων σε δύο υπηρεσίες της περιφερειακής κυβέρνησης ανεξαρτησίας που είναι υπεύθυνες για τη διεθνή διπλωματία. Αυτό ήταν μια ακόμη απόδειξη της δέσμευσης για την αποσύνθεση των εθνικών κρατών, ακόμη και εκείνων με πιο αρχαία παράδοση, όπως το Βασίλειο της Ισπανίας.

Παραπομπές

1. Η «στρατηγική» διείσδυση της Ανοικτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος στον Αραβικό Κόσμο (Ανιχνεύσεις)

2. ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ «ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ» ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ…Maurizio Blondet

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ, Η ΑΥΛH ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ

Το 1984 ο Σόρος ξεκίνησε το έργο του στην Ευρώπη από τη γενέτειρά του, την Ουγγαρία, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν η πιο ανοιχτή χώρα μεταξύ των χωρών του σοβιετικού μπλοκ. Ταυτόχρονα, με την προσοχή κάποιου που ξέρει ότι επιχειρεί να μπει σε ναρκοπέδια, άρχισε να εργάζεται στη Ρουμανία, το αντίθετο από τη γη των Μαγυάρων, όπου κυβερνούσε η κομμουνιστική απολυταρχία του Νικολάε Τσαουσέσκου, ο οποίος αργότερα σκοτώθηκε μαζί με τη σύζυγό του τις συγκλονιστικές ημέρες του Δεκεμβρίου του 1989 κατά τη διάρκεια της αιματηρής εξέγερσης που έβαλε τέλος στον ρουμανικό κομμουνισμό. Η Ουγγαρία έγινε με την πάροδο του χρόνου ο πιο πικρός ευρωπαϊκός εχθρός του Σόρος, ενώ στη Ρουμανία το δίκτυο του Σόρος κατέχει εδώ και καιρό μεγάλους χώρους εξουσίας. Μέσα στη σύγχυση του τέλους του κομμουνισμού και της βίαιης απομάκρυνσης της φατρίας Τσαουσέσκου, ο Σόρος διείσδυσε σε μυριάδες ΜΚΟ και συλλόγους στη Ρουμανία. Ανάμεσά τους η Prp-Democracy που χρηματοδοτείται επίσης από την USAID -τον προαναφερθέντα οργανισμό που είναι παράλληλος με τη CIA- και το βρετανικό Ίδρυμα Westminster, και πάνω απ' όλα η SAR -η Ρουμανική Ακαδημαϊκή Εταιρεία- η οποία προώθησε τη συγχώνευση διαφόρων πολιτικών κομμάτων, όλα ευθυγραμμισμένα με τη Δύση, υπέρ των αμβλώσεων και πολέμιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ένας εκφραστής του OSF, ο Mihai Razvan Ungureanu, έφτασε στη θέση του πρωθυπουργού το 2012.

Η μετακομμουνιστική Ρουμανία, όπως και άλλοι πρώην σοβιετικοί δορυφόροι, έχει υποστεί τεράστια οικονομική λεηλασία, αλλά έχει επίσης δει μια εντυπωσιακή κατάρρευση των αστικών εθίμων, των ποσοστών γεννήσεων και έχει βιώσει ένα κύμα μετανάστευσης που στερεί το έθνος από εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες, τις ζωντανές δυνάμεις του μέλλοντος. Σε δήλωσή του το 2017, ο Livin Dragnea, στην κορυφή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, δήλωσε στην τηλεόραση ότι "ο Σόρος και τα ιδρύματα και οι δομές που υποστηρίζει από το 1990 έχουν χρηματοδοτήσει το κακό στη Ρουμανία".

Στη δεκαετία του 1990, η επιρροή του Σόρος ξεδιπλώθηκε στην πρώην Σοβιετική Ένωση (Ρωσία και τα κράτη και τα κρατίδια που γεννήθηκαν από την ετεροκατευθυνόμενη κατάρρευσή της) και την πρώην Γιουγκοσλαβία. Επί του παρόντος, αντιμετωπίζει έντονες αντιδράσεις στη Σλοβακία και τη Σλοβενία, όπου έχει επιτεθεί στις κλειστές μεταναστευτικές πολιτικές και στη "συντηρητική" στάση σε ηθικά ζητήματα, λαμβάνοντας σκληρές αντιδράσεις από τους τοπικούς πολιτικούς. Οι κραδασμοί της Γιουγκοσλαβίας, του τεχνητού κράτους των Νοτιοσλάβων που δημιουργήθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαν ήδη ξεσπάσει με τον θάνατο του Τίτο το 1980, του κομμουνιστή δικτάτορα -που δεν ήταν ευθυγραμμισμένος με την ΕΣΣΔ- ο οποίος με σιδηρά πυγμή κράτησε ενωμένο για τριάντα πέντε χρόνια ένα τεχνητό ουράνιο τόξο λαών που ήταν διχασμένοι σε όλα.

Όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου, η επανενωμένη Γερμανία μπήκε στο προσκήνιο και χρηματοδότησε την απόσχιση της Σλοβενίας και της Κροατίας - των δύο γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών που συνδέονταν με την παλιά αυτοκρατορία των Αψβούργων - αλλά ο Τζορτζ Σόρος δεν έμεινε στάσιμος. Δυσκολευόμενος να διεισδύσει στην Κροατία, όπου ο στρατηγός Φράνιο Τούντμαν, πρώην κομμουνιστής εθνικιστής, αντιπροσώπευε τη σύνθεση της "κλειστής κοινωνίας" που αντιτίθεται στον Σόρος, τα δυτικά συμφέροντα επικεντρώθηκαν στη Σερβία, την ιστορική ορθόδοξη αδελφή της Ρωσίας, καθώς και στο βαλκανικό υπογάστριο των Σκοπίων και του Μαυροβουνίου. Ο Σόρος χρηματοδότησε σε μεγάλο βαθμό το κίνημα Otpor (Αντίσταση) κατά του νεοκομμουνιστή προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Εκείνα ήταν δραματικά χρόνια, με τους δια-εθνικούς πολέμους, την αιματηρή αμοιβαία εκδίωξη μειονοτήτων από εδάφη που ανέκαθεν κατοικούσαν, τον πόλεμο στη Βοσνία, τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία, στους οποίους συμμετείχε η κυβέρνηση Ντ' Αλέμα της Ιταλίας.

Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) πραγματοποίησε μεγάλο έργο στη Σερβία, σε συνέργεια με την USAID και άλλες αμερικανικές οργανώσεις. Ο Σόρος και το OSF χρηματοδότησαν έξυπνα ορισμένα νοσοκομεία, διένειμαν φάρμακα στα εμπόλεμα έθνη και επέλεξαν συνεργάτες ικανούς να διαμορφώσουν τη σερβική πολιτική μετά τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον αμφισβητήσιμο πρόεδρο που αργότερα συνελήφθη και παραδόθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης, δικάστηκε και πέθανε στη φυλακή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Υποστήριξαν τα μέσα ενημέρωσης κατά του Μιλόσεβιτς, δημιούργησαν πολιτιστικά κέντρα. Το χρηματοδοτούμενο από τον Σόρος Κέντρο Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, το οποίο στέγαζε την Ένωση Ανεξάρτητων Δημοσιογράφων, έγινε το κέντρο Τύπου των φοιτητών. "Κάθε χρόνο ο Σόρος ξοδεύει 16 εκατομμύρια δολάρια μόνο στη Σερβία", έγραψε η La Repubblica το 1997. Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που αντιστέκονται στη δραστηριότητα του OSF. Το 2018, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο και ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Μίρο Τσεράρ αναγκάστηκαν να παραιτηθούν. Ο Fico καταποντίστηκε από τη διαμάχη για μια πολιτική δολοφονία, αλλά είναι σημαντικό ότι η ατίμωσή του ξεκίνησε μετά από μια πολύ ιδιωτική συνάντηση μεταξύ του Soros και του Σλοβάκου προέδρου Andrej Kiska. Αμέσως μετά, βαριές δηλώσεις του Ούγγρου Όρμπαν και του Σλοβάκου υπουργού Εξωτερικών Μίροσλαβ Λάισακ κατήγγειλαν την ανάμειξη του δικτύου Σόρος "για την ανατροπή κυβερνήσεων που αντιστέκονται στη μετανάστευση". Ο ίδιος ο μεγιστάνας ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επηρεάσει την ουγγρική προεκλογική εκστρατεία, απασχολώντας έως και δύο χιλιάδες ακτιβιστές. Σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, η οικονομική δέσμευση του Σόρος και του δικτύου του στην Ουγγαρία (δέκα εκατομμύρια κάτοικοι) υπερβαίνει τα 400 εκατομμύρια δολάρια. Η Τσεχική Δημοκρατία κατηγορεί επίσης ομάδες που συνδέονται με τον Σόρος για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Βοημίας. Ο χρηματοδότης δραστηριοποιείται τώρα εναντίον της Πολωνίας για τη "φιλο-ζωϊκή" και κυρίαρχη νομοθεσία της και καλεί την ΕΕ να την αναγκάσει να "διαφυλάξει το κράτος δικαίου"! Πηγές των πολωνικών μέσων ενημέρωσης κατηγόρησαν το OSF ότι βρίσκεται πίσω από τις βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν ακτιβιστές από τη Γερμανία όταν τέθηκε σε ισχύ η περιοριστική νομοθεσία για τις αμβλώσεις το 2020.

Η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (το κράτος των Σκοπίων) έχει περίπου το μέγεθος της Σικελίας και τον μισό πληθυσμό. Παρ' όλα αυτά, είναι ένα από τα εργαστήρια των "χρωματιστών επαναστάσεων" του Τζορτζ Σόρος και των αμερικανικών μηχανισμών. Μπήκε στη δυτική τροχιά το 1991 και δεν συμμετέχει στο ΝΑΤΟ μόνο λόγω της ελληνικής αντίθεσης. Οι ΗΠΑ δραστηριοποιήθηκαν στη Β. Μακεδονία (στα Σκόπια) μέσω της κυβερνητικής υπηρεσίας USAID. Το OSF, που ενδιαφέρεται για τη Β. Μακεδονία από το 1995, εισήλθε επίσημα σε αυτήν το 2012 για να υλοποιήσει το Σχέδιο για την Κοινωνία των Πολιτών, ένα σχέδιο "εκδημοκρατισμού" σε συνέργεια με τις τοπικές ενώσεις. Το 2014, η συμφωνία επεκτάθηκε και σε άλλες οργανώσεις που σχετίζονται με την Ανοιχτή Κοινωνία. Μια έκθεση μακεδόνων δημοσιογράφων με το ακρωνύμιο Stop Soros καταγγέλλει ότι οι οργανώσεις, που χρηματοδοτούνται μέσω της Ανοιχτής Κοινωνίας, είναι απόρροια του κόμματος SDSM, παρακλάδι του παλιού κομμουνιστικού κόμματος της γιουγκοσλαβικής εποχής. Μεταξύ του 2015 και του 2016 ήταν οι πρωταγωνιστές των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων στους δρόμους που συγκλόνισαν τη Β. Μακεδονία, οδηγώντας στην παραίτηση της νυν κυβέρνησης. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης, το μικρό κράτος αποτελεί ιδανικό προγεφύρωμα προς τη Μικρά Ασία, τη Νότια Ευρώπη και τη ρωσική περιοχή, με όλο το σχετικό εμπόριο.

ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚOΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΩΣΙΚOΣ. EΝΑ ΠΙΟΝΙ ΣΤΟ "ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ";

Μεγάλο Παιχνίδι - ή "τουρνουά των σκιών" - ονομαζόταν η σύγκρουση που χαρακτηριζόταν από τις αντίθετες συνωμοσίες των μυστικών υπηρεσιών που έφεραν αντιμέτωπη τη Ρωσία με τη Βρετανική Αυτοκρατορία τον 19ο αιώνα. Ο Αμερικανός κληρονόμος δεν έχει χάσει την αντιρωσική του στάση, η οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα μεταμφιέστηκε σε αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό. Επιπλέον, οι δυτικές δυνάμεις έκαναν πολύ λίγα για να υποστηρίξουν τους αντιμπολσεβίκους "λευκούς" στον σκληρό εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την επανάσταση του 1917. Από τη δεκαετία του 1990, η αντιρωσική εμμονή χαρακτηρίζει και πάλι την αυτοκρατορική γεωπολιτική της Δύσης. Ο Τζορτζ Σόρος και το δίκτυό του δίνουν την εντύπωση ότι είναι βασικά πιόνια του νέου "μεγάλου παιχνιδιού" με το πρόσχημα της ανοιχτής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, η εμπλοκή του μεγιστάνα κατά της ΕΣΣΔ στη δεκαετία του 1980 δεν τελείωσε με το τέλος του σοβιετικού κομμουνισμού, αλλά συνεχίστηκε, σε συνέργεια με τη δραστηριότητα των δυτικών καγκελαριών για τον έλεγχο της νέας συρρικνούμενης Ρωσίας, της Ουκρανίας και των πολυάριθμων ευρασιατικών και ασιατικών δημοκρατιών που προέκυψαν μετά το άδοξο τέλος της ΕΣΣΔ.

Ο Σόρος άνοιξε το πρώτο γραφείο του Ιδρύματός του στη Μόσχα το 1987, κατά τα συγκλονιστικά χρόνια της περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, και ήδη από το 1990, στην τελική αγωνία του καθεστώτος, ήταν μεταξύ των υποστηρικτών ενός σχεδίου για τη μετατροπή της σχεδιασμένης οικονομίας σε σύστημα οικονομίας της αγοράς.

Το σχέδιο Cathalina - ή "σχέδιο των 500 ημερών" - αντιπροσώπευε μια πραγματική λεηλασία των πόρων της τεράστιας χώρας που γονάτισε, με πρωταγωνιστές τους τοπικούς ολιγάρχες, τους πολιτικούς των νεοφιλελεύθερων σχολών και τους απάτριδες χρηματοπιστωτικούς θόλους, υποστηριζόμενους από τον ενεργό ρόλο των αμερικανικών (και άλλων) μυστικών υπηρεσιών. Τα αποθέματα χρυσού της Ρωσίας λεηλατήθηκαν μέσω διεφθαρμένων τραπεζών και ο ρόλος πολιτικών όπως ο Γκεογκόρ Γκαϊντάρ (Yegor Gaidar) και ο Anatoly Chubais (Ανατόλι Τσουμπάις), συγγενών με το δίκτυο του Σόρος και μαθητών του οικονομολόγου Τζέφρι Σακς (Jeffrey Sachs), τον οποίο ο ίδιος ο δισεκατομμυριούχος έφερε στον στενό κύκλο των συμβούλων του Ρώσου προέδρου Μπόρις Γέλτσιν, ήταν καθοριστικός. Η σφετεριστική δραστηριότητα εναρμονιζόταν με τις δραστηριότητες της συχνά αναφερόμενης NED, της USAID και άλλων εργαλείων αμερικανικής πολιτικοοικονομικής διείσδυσης.

Ο ταυτόχρονος αποκλεισμός της βιομηχανίας και της γεωργίας προκάλεσε την κατακόρυφη πτώση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος κατά 83% το 1990-1991 και την αιφνίδια ανεργία δεκατριών εκατομμυρίων ανθρώπων. Εν τω μεταξύ, κομμάτια της αυτοκρατορίας του Τσάρου που κληρονόμησε η ΕΣΣΔ έγιναν ανεξάρτητα υποτελή κράτη της Δύσης. Το OSF χρηματοδότησε πρώην σοβιετικούς επιστήμονες, διανοούμενους και μελετητές για να τους δεσμεύσει με το νέο σύστημα. Αυτό ήταν το δραματικό σκηνικό της επίθεσης στο ρούβλι - το ρωσικό νόμισμα το καλοκαίρι του 1998, που προηγήθηκε από την καταιγίδα του προηγούμενου έτους κατά των "ασιατικών τίγρεων" (ένα άλλο κυνηγότοπο του Σόρος). Το οικονομικό και χρηματοπιστωτικό κλίμα ήταν βαρύ· η φωτιά υποδαυλίστηκε από τις αρνητικές εκθέσεις της Goldman Sachs και του οργανισμού οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης Moody's, αλλά το αποφασιστικό χτύπημα το έδωσε ο Τζορτζ Σόρος, με επιστολή του στους Financial Times στις 13 Αυγούστου 1998, στην οποία διέταζε τη Ρωσία να υποτιμήσει σημαντικά το ρούβλι και να το συνδέσει με το δολάριο και το (εικονικό τότε) ευρώ. “Η κατάρρευση των ρωσικών χρηματοπιστωτικών αγορών έχει φθάσει στην τελική της φάση” ήταν η εναρκτήρια γραμμή της επιστολής του Σόρος.

Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ή ένα σημάδι εχθροπραξιών: το ρωσικό χρηματιστήριο έχασε το 80% της αξίας του σε σύντομο χρονικό διάστημα και μόνο μια δραστική πολιτική αλλαγή - το τέλος της εποχής Γέλτσιν και η άφιξη στην εξουσία του νέου ισχυρού άνδρα, Πούτιν - έδωσε ξανά ανάσα στη Ρωσία. Σύμφωνα με ορισμένους, ο Σόρος έχασε τεράστια ποσά από την καταιγίδα του καλοκαιριού του 1998. Αν αυτό αληθεύει (η αμφιβολία παραμένει ότι ο πανούργος επιχειρηματίας, έχοντας επίγνωση του βάρους των λόγων του, είχε λάβει τα αντίμετρα), γιατί την προκάλεσε, γιατί έγραψε αυτό το άρθρο; Όπως και να 'χει, έκτοτε υπάρχει απόλυτη σύγκρουση μεταξύ του Σόρος, του OSF και της Ρωσίας, η οποία έχει ανακηρύξει τον δισεκατομμυριούχο εχθρό της. Ένα άλλο κεφάλαιο του πολέμου ξεκίνησε στις 24 Απριλίου 2014, μετά την επανένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία και εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τη σύγκρουση στο Ντονμπάς, το οποίο είναι de facto ανεξάρτητο από το Κίεβο από εκείνη τη χρονιά. Ο Σόρος, σε συνέντευξή του σε λογοτεχνική εφημερίδα, μίλησε για πιθανή "χρεοκοπία" της Ρωσίας λόγω των κυρώσεων της Δύσης. Για τον μεγιστάνα, αυτές επρόκειτο να αυστηροποιηθούν εάν η Ρωσία δεν άλλαζε την πολιτική της στην Ουκρανία. Άλλο ένα σημάδι της γειτνίασης του δικτύου OSF με τα αμερικανικά αυτοκρατορικά συμφέροντα.

Ο Πούτιν δεν ξέχασε. Ενισχυμένη από την ανάκαμψη της ρωσικής οικονομίας που απελευθερώθηκε από τις ξένες υποθήκες, ενισχυμένη από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και την ανάκτηση των αποθεμάτων χρυσού, η Ρωσία δεν υπέστη τις συνέπειες που προέβλεψε -ή επιθυμούσε- ο Σόρος και στις 30 Νοεμβρίου 2015 απαγόρευσε την λειτουργία στη χώρα του OSF και όλων των οργανώσεων που συνδέονται με αυτό. Το Εθνικό Ιδρυμα για τη Δημοκρατία (NED: National Endowment for Democracy) και μια σειρά από ιδρύματα με αστέρες κηρύχθηκαν επίσης ανεπιθύμητα. Ο Σόρος δήλωσε το 2015, στο αποκορύφωμα του πολέμου στη Συρία, ότι ο Πούτιν είναι "μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη από τον ISIS". Και πάλι: "Η Ευρώπη πρέπει να σταθεί στο πλευρό της Τουρκίας για τα εγκλήματα πολέμου του Πούτιν στη Συρία". Στη συνέχεια, η Τουρκία και ο πρόεδρός της, Ερντογάν, μετακινήθηκαν στο στρατόπεδο των αντιπάλων του Σόρος.

Ένα ακόμη επεισόδιο στον πόλεμο μεταξύ του Σόρος και της Ρωσίας είναι η υπόθεση των Panama Papers, των εγγράφων που παραβιάστηκαν από έναν παναμαϊκό διακομιστή (server) το 2015, τα οποία έδωσαν στη δημοσιότητα -μεταξύ άλλων- ένα σύστημα ξεπλύματος χρήματος από τη Ρωσία σε φορολογικούς παραδείσους. Σύμφωνα με τον ιστότοπο WikiLeaks, η επίθεση "στήθηκε από το Organised Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) με στόχο τη Ρωσία και την πρώην Σοβιετική Ένωση και χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική υπηρεσία USAID (αμερικανική υπηρεσία για τη διεθνή ανάπτυξη) και τον Τζορτζ Σόρος". 

Το πρακτορείο ειδήσεων του Κρεμλίνου, το RIA Novosti, το 2019 έκανε εικασίες για ένα αντιρωσικό κίνημα απόσχισης στη Σιβηρία και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας υπό την καθοδήγηση του δισεκατομμυριούχου φιλάνθρωπου Τζορτζ Σόρος και του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών. Το ίδιο πρακτορείο ενημερώνει ότι "ο Σόρος και οι ΗΠΑ κατηγορούνται ευρέως ότι παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας και υποστηρίζουν τις έγχρωμες επαναστάσεις στη μετασοβιετική περίοδο". Στα τέλη Μαΐου του 2021 ο Andrei Pivovarov, διευθυντής της ΜΚΟ Open Russia, θυγατρικής του OSF, συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης, διαφεύγοντας μετά τη διάλυση της οργάνωσης που ίδρυσε ο πρώην ολιγάρχης Μιχαήλ Χοντορκόφσκι (Mikhail Khodorkovsky).

Στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, εντυπωσιακή είναι η παρουσία του OSF στο απομακρυσμένο Κιργιστάν, μια χώρα που έχει ιδιωτικοποιήσει σχεδόν τα πάντα και έχει μια κεντρική τράπεζα κατά το πρότυπο των δυτικών, ανεξάρτητη από τον πολιτικό έλεγχο και συνδεδεμένη με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική δύναμη. Το κίνητρο για το ενδιαφέρον του Σόρος είναι πιθανότατα οικονομικό: στην πραγματικότητα, το Κιργιστάν είναι πλούσιο σε ανεκμετάλλευτες πρώτες ύλες, συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου· επιπλέον, η γεωγραφική του θέση το καθιστά σημείο διέλευσης για τον νέο "δρόμο του μεταξιού" της Κίνας. Το δίκτυο του Σόρος ήταν πολύ ενεργό στη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Αρμενία, όχι μόνο στις "έγχρωμες επαναστάσεις". Στην Αρμενία, ο πρωθυπουργός Nikol Pachinian κέρδισε την εξουσία το 2018 χάρη σε ένα πραξικόπημα που χρηματοδοτήθηκε επίσης από τον George Soros. Περίεργη είναι η εικονογραφία πολλών από τις φιλοδυτικές επαναστάσεις που εξευμενίστηκαν από το αμερικανικό δίκτυο και το OSF στον πρώην σοβιετικό κόσμο και στη Μέση Ανατολή: παντού, το σύμβολο ήταν ένα φυτό ή ένα λουλούδι: γιασεμί στην Τυνησία, δάφνη στην Αίγυπτο, κέδρος στον Λίβανο, τριαντάφυλλο στη Γεωργία, σταφύλι στη Μολδαβία και βαμβάκι στο Ουζμπεκιστάν, μια άλλη τουρκόφωνη δημοκρατία της Κεντρικής Ασίας όπου το δίκτυο του Σόρος είναι πλέον ανεπιθύμητο, όπως και στο γειτονικό Τατζικιστάν. Πιστεύεται ευρέως ότι οι σημαίες που χρησιμοποίησαν οι εξεγερμένοι κατασκευάστηκαν στα Βαλκάνια από κύκλους που πρόσκεινται στο δίκτυο Σόρος. Ο δισεκατομμυριούχος έχει επίσης διευκολύνει τη δημιουργία ενός είδους πολυεθνικής εταιρείας για "εγχώριες επαναστάσεις". Ονομάζεται CANVAS (Centre for Applied Non-Violent Action and Strategies), ένα δίκτυο επαναστατικών συμβούλων που αποστέλλονται σε χώρες που κυβερνώνται από "κλειστές" κυβερνήσεις, οι οποίες δεν είναι αρεστές στις ΗΠΑ και τον Σόρος. Το Canvas χρηματοδοτείται όχι μόνο από κυβερνητικές δομές των ΗΠΑ, αλλά και από διάφορα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του OSF, όπως αποκαλύφθηκε από το WikiLeaks.

Παραπομπές

1. Ο σκοτεινός ρόλος του Τζορτζ Σόρος στη Συμφωνία των Πρεσπών.

2. Ο ύπουλος ρόλος του Σόρος στην Ουκρανία.

ΑΣΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΉ, Η ΜΑΤΑΙΩΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Μόνο μία ήπειρος, η Ωκεανία, βρίσκεται εκτός του πεδίου δράσης του ιδρύματος του Σόρος. Θα ασχοληθούμε με την Κεντρική και τη Νότια Αμερική ξεχωριστά, στα κεφάλαια για τη μετανάστευση και τις πολιτικές για τα ναρκωτικά. Οι πρωτοβουλίες του στην Ασία και τη Μέση Ανατολή αξίζουν προσοχής, όπως και η διαταραγμένη σχέση του με το Ισραήλ. Το 1997 ήταν η χρονιά της χρηματοπιστωτικής οικονομικής επίθεσης στις λεγόμενες ασιατικές τίγρεις. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ορισμένες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, ιδίως η Μαλαισία, η Ινδονησία, η Σιγκαπούρη και η Ταϊλάνδη, καθώς και η Νότια Κορέα, είχαν αποκτήσει σημαντική οικονομική θέση, αποτελώντας επικίνδυνους ανταγωνιστές ολόκληρων τομέων της δυτικής οικονομίας. Οι χρηματοπιστωτικές τους δομές, ωστόσο, ήταν υποβαθμισμένες σε σχέση με τον ρόλο που αναλάμβαναν οι αντίστοιχες οικονομίες τους. Το 1997 άρχισε η αντεπίθεση, η οποία χτύπησε αρχικά στα προαναφερθέντα κράτη, στη συνέχεια επεκτάθηκε στις Φιλιππίνες και τον επόμενο χρόνο και στη Βραζιλία της Νότιας Αμερικής και στην ίδια την Ιαπωνία. Ο Τζορτζ Σόρος βρισκόταν στην πρώτη γραμμή: η επιχείρηση ξεκίνησε τον Ιούλιο, όταν η Ταϊλάνδη εγκατέλειψε τη σύνδεση του μπατ με το δολάριο ΗΠΑ, η οποία είχε καταστεί μη βιώσιμη. Το κύμα των πωλήσεων έπληξε την Μπανγκόκ. Ο Σόρος δικαιολόγησε τον εαυτό του λέγοντας ότι η χρηματοδότηση είχε απλώς στείλει ένα μήνυμα στις αρχές της Ταϊλάνδης: το baht είναι υπερτιμημένο, γι' αυτό δράστε αναλόγως. Η επίθεση στο μπατ συγκλόνισε την οικονομία της χώρας.

Λίγο αργότερα ήρθε η σειρά της Μαλαισίας, η οποία είχε ήδη αναγκαστεί να υποτιμήσει έντονα το Ringit, με ένα πρωτοφανές κύμα συναλλαγών κατά του μαλαισιανού νομίσματος και των τίτλων. Ο πρόεδρος Μαχατίρ αντέδρασε έντονα, δηλώνοντας ανήθικες και περιττές τις συναλλαγές συναλλάγματος εν μέσω κοινής συνεδρίασης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Έφτασε στο σημείο να πει ότι "η κοινωνία πρέπει να προστατευθεί από τους κερδοσκόπους και η νομισματική κερδοσκοπία πρέπει να καταστεί παράνομη". Ακριβώς το είδος της κυριαρχίας που δεν ανέχεται η χρηματοπιστωτική εξουσία. Η ανταλλαγή κατηγοριών με τον Σόρος ήταν βαριά. O χρηματοδότης απάντησε πικάντικα ότι “για να επιβιώσει, το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες των συμμετεχόντων του”, μια ολοκληρωμένη ομολογία. Ο λύκος χρειάζεται διαρκώς νέα λεία, γι' αυτό και πρέπει να διαλύσει τα εθνικά κράτη κομμάτι-κομμάτι για να τους αφαιρέσει τον έλεγχο του νομίσματος και της νομισματικής έκδοσης, προετοιμάζοντας τον έλεγχο και την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα επί των λαών και των θεσμών τους. Ο Τζορτζ Σόρος ήρθε να παίξει οικονομικό ρόλο στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, αλλά αυτοί ήταν κυρίως ελιγμοί για να κατευνάσει την οργή των εξαθλιωμένων λαών. 

Το 2006 ο Μαχατίρ, γέρος και αποσυρθείς από την πολιτική, συνάντησε τον Σόρος και οι δύο τους έκαναν φιλειρηνική στάση. Ο λύκος της οικονομίας είχε νικήσει και επέτρεψε στον εαυτό του ένα τελευταίο χλευασμό. "Η γνώμη μου είναι ότι η ευθύνη δεν ανήκει στους κερδοσκόπους, αλλά στις αρχές και θα έπρεπε να αποφασίσουν πώς θα λειτουργούσαν οι αγορές". Πρώτα εργάζεται για να αποσταθεροποιήσει τη δημόσια εξουσία και τα εθνικά κράτη, και μετά τα κατηγορεί ότι δεν είναι αρκετά ισχυρά για να αντιμετωπίσουν την κερδοσκοπία. Στον ελληνικό μύθο του Αισώπου, "ένας λύκος είδε ένα αρνί να πίνει δίπλα σε ένα ρυάκι και του ήρθε η όρεξη να το φάει με κάποια ωραία πρόφαση. Στεκόμενος εκεί πάνω στο ρεύμα, άρχισε τότε να το κατηγορεί ότι μόλυνε το νερό, ώστε να μην μπορεί να πιει. Το αρνί του επεσήμανε ότι, για να πιει, ίσα που άγγιξε το νερό και ότι, από την άλλη πλευρά, όντας κατάντη του ρεύματος, δεν ήταν δυνατόν να λασπώσει το ρεύμα προς τα πάνω". Τα μέσα αλλάζουν, όχι οι σκοποί.

Το OSF έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Μιανμάρ, την πρώην Βιρμανία. Με δεδομένο ότι οι στρατιωτικές χούντες της Βιρμανίας είναι από τις πιο σκληρές τυραννίες στον πλανήτη, το ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην απομακρυσμένη ανατολική χώρα δεν πείθει κανέναν. Η ακτογραμμή της Μιανμάρ αποτελεί βασικό πέρασμα στη θαλάσσια οδό Ανατολής-Δύσης, με το χωνί του Στενού της Malacca. Eπιπλέον, είναι γνωστό από την εποχή της βρετανικής κυριαρχίας ότι η χώρα είναι πλούσια σε φυσικό αέριο. Η «Επανάσταση του Σαφράν», που πήρε το όνομά της από το χρώμα των χιτώνων των βουδιστών μοναχών, έχει ως κουκλοπαίκτες το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τις έμπιστες ΜΚΟ του. Ο ερευνητής δημοσιογράφος William F. Engdahl, στο Global Research γράφει επί λέξει: "Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει παραδεχτεί ότι υποστηρίζει τις δραστηριότητες της NED στη Βιρμανία. Η NED είναι μια ιδιωτική οντότητα που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, οι δραστηριότητες της οποίας έχουν σχεδιαστεί για να υποστηρίξουν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας αυτής, κάνοντας σήμερα ό,τι έκανε η CIA κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το NED, από την πλευρά του, χρηματοδοτεί το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος, το οποίο προωθεί την αλλαγή καθεστώτος στη Βιρμανία. Σε ένα δελτίο τύπου, με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 2003, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ παραδέχθηκε ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν επίσης οργανισμούς όπως το National Endowment for Democracy, το Open Society Institute και το Internews, οι οποίοι εργάζονται εντός και εκτός της περιοχής σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην προώθηση της δημοκρατίας".

Η σχέση του δικτύου Σόρος με τη Μέση Ανατολή είναι περίπλοκη. Πολύ ενεργό στο Ιράκ κατά τη διάρκεια των διαφόρων πολέμων που είναι γνωστοί ως "διεθνείς αστυνομικές επιχειρήσεις", υποστήριξε τις προσπάθειες της "πράσινης επανάστασης" στο Ιράν. Ωστόσο, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμαντ Ζαρίφ παραδέχτηκε επισήμως ότι το ισλαμιστικό καθεστώς της Τεχεράνης συνεργάστηκε στενά με το OSF. Λίγα προκύπτουν από την έρευνα στην επίσημη ιστοσελίδα του ιδρύματος, η οποία δημοσιεύει παλιά και ασήμαντα έγγραφα. Φαίνεται περίεργο -αν η μάχη του Σόρος ήταν πραγματικά για την ανοιχτή κοινωνία και τα ανθρώπινα δικαιώματα- ότι ένα υψηλόβαθμο μέλος ενός θεοκρατικού καθεστώτος που κάθε άλλο παρά μαλακό είναι απέναντι στους αντιπάλους του, το οποίο αποκαλεί τις ΗΠΑ "μεγάλο Σατανά", ισχυρίζεται ότι η χώρα του συνεργάστηκε με το δίκτυο του Σόρος. 

Πιο ξεκάθαρη είναι η σχέση απόλυτης εχθρότητας με τη Συρία του Σύρου προέδρου Μπασίρ Ελ Άσαντ. Παίρνοντας το μέρος των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών του Άσαντ, ο Σόρος και το δίκτυό του έκαναν πολλή δουλειά κατά τη διάρκεια του προσφυγικού κύματος του 2015-2016. Τότε, ο Σόρος υποστήριξε την Τουρκία, ένα αμερικανικό προπύργιο σε μια από τις πιο καυτές περιοχές του πλανήτη, ισχυριζόμενος ότι θαύμαζε την "ανθρωπιστική" υποδοχή της.

Τα πράγματα άλλαξαν και το OSF αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν το 2018 κατηγόρησε ανοιχτά το OSF ότι εμπλέκεται στην απόπειρα "πολύχρωμης" επανάστασης στο πάρκο Γκεζί το 2013 στην Κωνσταντινούπολη και ότι υποκίνησε την απόπειρα πραξικοπήματος κατά της κυβέρνησής του το 2016. Ο Ερντογάν φυλάκισε τον Οσμάν Καβάλα, έναν πλούσιο "φιλάνθρωπο", που είναι γνωστός ως ο Τούρκος Σόρος, το 2017. Μεταξύ των κατηγοριών που του απαγγέλθηκαν ήταν ότι ήταν εκπρόσωπος του μεγιστάνα στην Τουρκία. Τον Οκτώβριο του 2021, ο Ερντογάν απέλασε δέκα δυτικούς πρεσβευτές, συμπεριλαμβανομένου του Αμερικανού, οι οποίοι είχαν ζητήσει την απελευθέρωση του Καβαλά, κατηγορώντας τους ότι παρεμβαίνουν στη δικαστική διαδικασία κατά του "αποβράματος του Σόρος". Ο Καβάλα ήταν στην πραγματικότητα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Open Society Foundations και ο εκτελών χρέη προέδρου του OSF, Mark Malloch Brown, παρενέβη προσωπικά για την υπεράσπισή του.

Η αντικρουόμενη σχέση μεταξύ του Τζορτζ Σόρος και του κράτους του Ισραήλ προκαλεί έκπληξη. Ως Εβραίος, θα φανταζόταν κανείς ότι είναι προσηλωμένος στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ· αντίθετα, έχει παράσχει υποστήριξη σε διάφορες αραβικές και παλαιστινιακές οντότητες, δεχόμενος σκληρή κριτική γι' αυτό στο Ισραήλ και στον σύνθετο κόσμο της εβραϊκής διασποράς παγκοσμίως. Ο Μπίμπι Νετανιάχου, επί μακρόν συντηρητικός ισραηλινός πολιτικός, δήλωσε το 2017 ότι ο Σόρος επιχειρεί συνεχώς να υπονομεύσει τις δημοκρατικά εκλεγμένες ισραηλινές κυβερνήσεις, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίξει τον Βίκτορ Όρμπαν εναντίον του μεγιστάνα. Ο κοσμοπολιτισμός με μεσσιανικό πρόσημο και ο ιουδαϊκός εθνικισμός συγκρούονταν ανέκαθεν στον εβραϊκό κόσμο και ο Σόρος - ανεξάρτητα από την εμπλοκή του με την ιθαγενή ταυτότητα - εκπροσωπεί απόλυτα το οικουμενιστικό ρεύμα.

Το OSF αντιμετωπίζει το Ισραήλ όπως τη Ρωσία ή το Ιράν, που είναι ιστορικοί αντίπαλοι. Οι κυβερνήσεις στην Ιερουσαλήμ είναι πεπεισμένες ότι ο Σόρος χρηματοδοτεί οργανώσεις που "δυσφημούν το εβραϊκό κράτος και προσπαθούν να του αρνηθούν το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του". Σε μια περίπτωση, ο Νετανιάχου τον αποκάλεσε απειλή για το Ισραήλ. Τα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν από το DCLeaks δείχνουν γενναιόδωρη χρηματοδότηση του OSF σε ΜΚΟ που αντιτίθενται στο Ισραήλ. Ένα έγγραφο με τίτλο Office of the President αναφέρει ότι το OSF είχε ως στόχο να χρηματοδοτήσει παλαιστινιακές ομάδες και ενώσεις και κινήματα Ισραηλινών πολιτών αραβικής καταγωγής. Συγκεκριμένα, υπήρξε μια γενναιόδωρη συνεισφορά ύψους 2,6 εκατομμυρίων δολαρίων στην Adalah, μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κατηγοριών κατά του Ισραήλ, η οποία προωθεί μια εκστρατεία διπλωματικού μποϊκοτάζ κατά του εβραϊκού κράτους. Ένα στρογγυλό εκατομμύριο, σε διάφορες δόσεις, πήγε στην lam, ένα παλαιστινιακό μέσο ενημέρωσης πολύ εχθρικό προς το Ισραήλ. Το νήμα των αποκαλύψεων του DCLeaks αποκαλύπτει επιχορηγήσεις σε ομάδες όπως το NIF (New Israel Fund), το οποίο με τη σειρά του χρηματοδοτεί ομάδες ακτιβιστών κατά του Ισραήλ, καθώς και διάφορες αραβικές και παλαιστινιακές οντότητες. Το ισχυρό αμερικανοεβραϊκό λόμπι έχει κατηγορήσει το OSF ότι ασκεί πιέσεις στον Μπαράκ Ομπάμα προκειμένου να το αποδυναμώσει. Για τον Σόρος, ο οποίος δείχνει συνέπεια σε αυτό, το Ισραήλ ανήκει επίσης στην ομάδα των "κλειστών κοινωνιών".

Παραπομπές

1. Η ίδια νοσηρή elite πίσω και από τη Hamas; 

ΙΣΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ. ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ ΛΕΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑΙ. ΚΑΘΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΧΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ: "Στόχος μας εἶναι νὰ διευκολύνουμε τὴ διαμόρφωση συνθηκῶν ποὺ θὰ ἐπιτρέπουν τὴν ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ μὲ τρόπο ἀμοιβαία ἐπωφελῆ γιὰ τοὺς πρόσφυγες ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη"

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΦΟΣ;