Πηγή: Μαρτίνο Μόρα
Η σημερινή εφημερίδα Corriere della Sera παρουσιάζει ένα υποδειγματικό άρθρο του Carlo Cottarelli σχετικά με τη δημογραφική κρίση και τη μετανάστευση.
Υποδειγματικό, σίγουρα, όχι για το περιεχόμενό του, αλλά για τη διαστρεβλωμένη νοοτροπία που αποκαλύπτεται σαφώς.
Ο οικονομολόγος Cottarelli, πρώην υπάλληλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ξεκινά με μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: το δημογραφικό κενό από το οποίο υποφέρει η Ιταλία, το οποίο μόνο θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες. Επισημαίνει επίσης τη μερική αναποτελεσματικότητα ακόμη και της πιο γενναιόδωρης οικονομικής ή δημοσιονομικής βοήθειας προς τις οικογένειες στην αντιστροφή της τάσης (βοήθεια που, ούτως ή άλλως, ήταν πάντα ανύπαρκτη στην Ιταλία).
Όσο αποτελεσματική κι αν είναι, σημειώνει ο Cottarelli, αυτή η βοήθεια, στις χώρες όπου έχει χορηγηθεί εδώ και καιρό, δεν έχει καταφέρει ποτέ να επαναφέρει το ποσοστό γονιμότητας στο 2%, δηλαδή στη μηδενική ανάπτυξη. Οι κούνιες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άδειες, μόνο ελαφρώς λιγότερο από πριν.
Και έτσι είναι, επειδή το πρόβλημα του δημογραφικού κενού δεν είναι πρωτίστως οικονομικό αλλά πολιτιστικό, ακόμη και αν ο Cottarelli δεν το δηλώνει ξεκάθαρα. Διαφορετικά, θα ήταν ανεξήγητο γιατί οι φτωχότερες χώρες γεννούν τόσα πολλά παιδιά, ενώ οι πλουσιότερες και πιο μορφωμένες κάνουν όλο και λιγότερα.
Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, ο γάιδαρος πέφτει: ο Κοταρέλι. Ως καλός λογιστής, ο πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ μας ενημερώνει ότι αυξάνοντας ολοένα και περισσότερο την εισροή εξειδικευμένης μετανάστευσης (και, δόξα τω Θεώ, περιορίζοντας την παράνομη μετανάστευση), το πρόβλημα θα λυθεί.
Η οικονομία, οι συντάξεις και η φροντίδα των ηλικιωμένων θα σωθούν. Είναι η ίδια συνταγή με την Confindustria (λόμπι της βιομηχανίας στην Ιταλία).
Υπέροχο, αλλά κάποιος θα έπρεπε να εξηγήσει στον Κοταρέλι και την Confindustria ότι οι άνθρωποι δεν είναι ζώα που αντικαθίστανται κατά βούληση, αλλά έχουν πολιτισμό, πίστη, ιστορία, ταυτότητα. Δεν είναι εναλλάξιμοι.
Και εδώ βρίσκεται το νόημα. Και εδώ βρίσκεται το τερατούργημα της οικονομιστικής σκέψης των τραπεζιτών, των χρηματιστών, των διευθυντών, των επιχειρηματιών, των οικονομολόγων κ.λπ. Η υπολογιστική τους σκέψη είναι η σκέψη της αδιακρισίας, της καταστολής, πρώτα θεωρητικής και στη συνέχεια πρακτικής, κάθε ποιοτικής διαφοράς μεταξύ των ανθρώπων, δηλαδή, της καθολικής εξάλειψης.
Όποια και αν είναι η θρησκεία, ο πολιτισμός ή η εθνικότητα ενός ατόμου, για την οικονομική σκέψη (είτε καπιταλιστική είτε κολεκτιβιστική), ο άνθρωπος είναι απλώς παραγωγός, πωλητής ή καταναλωτής. Και τίποτα άλλο, ή σχεδόν τίποτα. Επομένως, είτε ζουν στην Ιταλία Ιταλοί είτε Αιγύπτιοι, Κινέζοι ή άνθρωποι από τη Σρι Λάνκα, τίποτα δεν αλλάζει. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να πουλάνε, να καταναλώνουν και -κατά την καλοσύνη του Κοταρέλι- να απολαμβάνουν συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση.
Για τον Κοταρέλι και τους αφέντες του κεφαλαίου (σε απόλυτη αρμονία με την φιλελεύθερη αριστερά), η Ευρώπη μπορεί να γίνει το Μαγκρέμπ, η Κίνα ή η Ροδεσία. Δεν έχει καμία διαφορά.
Η αφαίρεση του αόριστου - του ανθρώπου που υποβιβάζεται σε μια εναλλάξιμη οντότητα στη διαδικασία της πλανητικής ομογενοποίησης - είναι ο τρέχων οικονομιστικός θρίαμβος του απάνθρωπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου