Σύμφωνα με το νόμο και κατ' αρχήν, η οικογένεια έχει επίσημα καταργηθεί στη Γερμανία
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ MOΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΩ ΕΓΩ
Μάρκο ΜπάουσμανΒάσει νόμου και κατ' αρχήν, η οικογένεια έχει επίσημα καταργηθεί στη Γερμανία. Στην ηγετική χώρα της Ευρώπης, ψηφίστηκε νόμος που υπονομεύει τις ρίζες του οικογενειακού δικαίου και τον ίδιο τον θεσμό της οικογένειας, που βασίζεται στη φυσική αρχή της συγγένειας και της κληρονομικότητας. Ο φιλελεύθερος υπουργός Δικαιοσύνης, και υπογραμμίζω ο φιλελεύθερος, Marco Bauschmann, μέλος της νέας κυβέρνησης -η οποία επίσης βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση όσον αφορά τη συναίνεση- κατάρτισε έναν νόμο που είναι καρπός της κοσμικής και προοδευτικής συμφωνίας μεταξύ σοσιαλδημοκρατών, φιλελεύθερων και πράσινων αρουραίων, με την έννοια των οικολόγων, με τον οποίο αναγνωρίζεται νομικά η «εκλεκτική συγγένεια». Δηλαδή, οι συναισθηματικοί, αμοιβαίοι και πατρογονικοί δεσμοί δεν κληρονομούνται πλέον από τους οικογενειακούς δεσμούς, αλλά επιλέγονται ελεύθερα από τα άτομα, σύμφωνα με το δικό τους γούστο. Φυσικά, τα παραδείγματα που δίνονται είναι πάντα οριακά, εντελώς ήσσονος σημασίας και συνολικά τίποτα τραυματικό: δύο ηλικιωμένοι που ζουν μαζί και αποφασίζουν να ευνοήσουν τη σχέση τους έναντι αυτών με τους συγγενείς τους, ακόμη και από νομική άποψη. Και η πρώτη συνέπεια είναι ότι ο νόμος χρησιμεύει στην πραγματικότητα για να δώσει περαιτέρω ώθηση στις ομοφυλοφιλικές ενώσεις.
Αλλά η καταστροφική και αφύσικη πτυχή του νόμου βρίσκεται ακριβώς στην αρχή που νομιμοποιείται ως αντικατάσταση του οικογενειακού δικαίου όπως το γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Ένος δικαίου που δεν είναι καν παραδοσιακό ή μόνο χριστιανικό, γιατί ήταν ήδη ενεργό στις συνήθειες και τα έθιμα των προχριστιανικών χρόνων και σε πολιτισμούς που δεν είναι χριστιανικοί. Επιλέγω τα μέλη της οικογένειάς μου, δεν τα κληρονομώ από τη μοίρα, από φυσικούς δεσμούς, από την οικογένεια. Όχι μόνο ξαδέρφια, δισέγγονα, θείες. Μόλις διαπιστωθεί ότι οι γονεϊκοί δεσμοί είναι εκλεκτικοί, μπορώ επίσης να αμφισβητήσω τους δεσμούς με τους γονείς, με τα αδέρφια, με τα παιδιά και να τους αντικαταστήσω κατά βούληση. Με άλλα λόγια, επεκτείνεται η δυνατότητα διαζυγίου όχι μόνο από τον σύζυγο, με τον οποίο η σχέση ήταν αρχικά εθελοντική, εκλεκτική. Αλλά και από τους πατέρες, τις μητέρες, τα αδέρφια, τις αδερφές, τα παιδιά του, δηλαδή από δεσμούς που δεν επιλέγονται αλλά τους επικυρώνει η βιολογία. Χωρίζω και αυτούς που από τη φύση και τη μοίρα μας ανήκουν, με τους οποίους έχουμε δεσμούς DNA, αίματος και γενετικούς δεσμούς. Θα υπάρξει μια μέρα μια Λαϊκή Ρότα που θα ακυρώσει ακόμη και τους γονικούς ή υιικούς δεσμούς, πιστοποιώντας ότι αυτές οι σχέσεις ακυρώνονται, εκμηδενίζονται;; Το «Είμαι αυτό που θέλω να είμαι» είναι η αρχή που έχει κινήσει τη σημερινή κουλτούρα εδώ και αρκετό καιρό στις πολιτικές και νομικές, αστικές και κοινωνικές εφαρμογές της.
Έχοντας κατανοήσει την ουσία, ας δούμε πώς συσκευάζεται και πωλείται σε μορφή: ονομάζεται "κοινότητα ευθύνης" - αλλά τι όμορφο όνομα - έγινε ακόμα πιο ηχηρό στη γερμανική γλώσσα: Verantwortungsgemeinschaft και ήδη καταλαβαίνετε από την επισημότητα τής μεγάλης λέξης με ουρά, ότι θα είναι ένα είδος καταιγίδας, ή μάλλον μια Sturm und Drang που χτυπά οικογένειες.
Για να καθησυχάσω τους συντηρητικούς και τους χριστιανούς, που είναι ακόμα πολλοί στη Γερμανία και γεννούν παιδιά πιο ενεργά από εμάς τους Ιταλούς, το κύριο επιχείρημα είναι πάντα το ίδιο: αλλά αν είστε υπέρ της «φυσικής» ή της «παραδοσιακής» οικογένειας, σ' εσάς τι αλλάζει, τι σας νοιάζει εσάς; Θα συνεχίσετε να ευνοείτε τις κληρονομικές γονικές σχέσεις, αλλά αφήστε αυτούς που δεν σκέφτονται όπως εσείς να αποφασίσουν διαφορετικά.
Τώρα, δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβεις ότι αν αντικαταστήσεις βάσει νόμου τη φύση με τη θέληση, το πεπρωμένο με την επιθυμία, τους δεσμούς με την απόλυτη ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού, δεν κάνεις μια ατομική επιλογή που δεν επηρεάζει τους άλλους, αλλά επανασχεδιάζεις τη δομή της κοινωνίας και υποβιβάζεις την οικογένεια από υποστηρικτική δομή της κοινωνίας σε ένα αρχαίο υπόλειμμα δεσμών που εξαφανίζονται, που θα αντικατασταθούν από εκλεκτικές σχέσεις, από σχέσεις επιλογής. Στην πραγματικότητα, στην πραγματική ζωή, κάνουμε ήδη παρέα με όποιον θέλουμε, επιλέγουμε τους φίλους, τις φίλες και τις συζύγους μας, όπως επιλέγουμε τους ανθρώπους και τα κινήματα με τα οποία θέλουμε να μοιραστούμε σημαντικά χαρακτηριστικά της ζωής μας. Και ακόμη και σε πατρογονικό και κοινωνικό επίπεδο, μπορούμε να δωρίσουμε τα περιουσιακά μας στοιχεία σε όποιον θέλουμε -όσο είμαστε ζωντανοί- ή μπορούμε να μοιραστούμε την περιουσία μας με άλλους ανθρώπους όταν την αποκτήσουμε. Αντίθετα, υπάρχει κληρονομικός νόμος που προστατεύει τις χήρες, τους ανήλικους και τα ασθενέστερα μέλη της οικογένειας όσον αφορά τα περιουσιακά στοιχεία και τις συντάξεις.
Τώρα, ωστόσο, υπάρχει μια ομόκεντρη, ή τουλάχιστον διμερής, επίθεση στη φυσική αρχή της κληρονομιάς και επομένως της ταυτότητας και της μετάδοσης, στην οποία αναδύεται για άλλη μια φορά η συνήθης συμμαχία μεταξύ προοδευτικών και χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, μεταξύ φιλελεύθερων-ριζοσπαστών και της παγκόσμιας αγοράς : να χτυπήσει κληρονομιές, να φορολογήσει, να τιμωρήσει, να διαλύσει φυσικούς δεσμούς, να σπάσει κάθε άμεση μετάδοση αγαθών, δικαιωμάτων και Ουσιών. Η παγκόσμια κοινωνία μάς θέλει ξεριζωμένους, απάτριδες, αποξενωμένους, ως επί το πλείστον άτομα. Όχι οικογένειες, όχι ανθρώπους με δεσμούς. Ας το πούμε με το όμορφο όνομα της κοινότητας ευθύνης αλλά πρέπει να διαβαστεί ανάποδα, είναι πλήγμα και παραμόρφωση για τις φυσικές κοινότητες.
Αυτοί οι νόμοι, πότε σε εθνικό επίπεδο, πότε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, περνούν κρυφά και πάντα με φανταχτερά ονόματα και ευγενή κίνητρα, συν κάποιο καθησυχαστικό εικονικό φάρμακο placebo, στους οποίους μας διαφεύγει το πραγματικό πεδίο εφαρμογής, ο τελικός σκοπός και η «λογική» που τους εμπνέει : δεν είναι τούβλα για να χτίσουμε ένα άλλο μοντέλο κοινωνίας αλλά είναι τούβλα που αφαιρούνται το ένα μετά το άλλο για να καταστρέψουν το σπίτι που έχουμε κληρονομήσει από την ιστορία και τον πολιτισμό, από τη φύση και την παράδοση, από τη θρησκεία και την οικογένεια. Εάν περάσει σε όλα τα επίπεδα, και επίσης σύμφωνα με το νόμο, η αρχή ότι είμαι αυτό που θέλω να είμαι και αποφασίζω τα πάντα για τη ζωή, το φύλο και τα μέλη της οικογένειάς μου, και όχι αυτό που η φύση, η ιστορία, η παράδοση, οι πρόγονοι και οι γονείς μου, έχουν δημιουργήσει - και το οποίο φυσικά επεξεργάζομαι ξανά και αναδιαμορφώνω μέσω της ελευθερίας και της ευαισθησίας μου, των δυνατοτήτων μου και της ευφυΐας μου - τελειώνει η ίδια η ιδέα της κοινότητας, ακόμη και αυτή της κοινωνίας. Είμαστε μόνο μονάδες, νομάδες, άτομα στο άπειρο παγκόσμιο παρόν και μπορούμε να απορρίψουμε τους γονείς μας όπως τα παιδιά μας, αν δεν μας ταιριάζουν (πια). Καληνύχτα ανθρωπιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου