KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
11
ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝIΑ ΑΝΟΙΧΤH ΣΤΟ ΘAΝΑΤΟ
ΦΡΊΝΤΡΙΧ ΝΊΤΣΕ
ΟΙ AΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞIΑΣ
ΟΙ AΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞIΑΣ
Έχουμε διατυπώσει την υπόθεση ότι κάποιες μυστικές σέκτες ισχυρών και πολύ πλούσιων ανδρών έχουν ένα σχέδιο για τη δραστική μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό μπορεί να είναι μια υπεραπλουστευτική ιδέα, ή αυτό είναι το αποτέλεσμα πολιτικών, ιδεών, αρχών που είναι εδώ και καιρό ευρέως διαδεδομένες στη Δύση. Πρόκειται για πολύ ευαίσθητα ζητήματα, καθώς αφορούν τις βαθύτερες ίνες της ανθρώπινης παρουσίας στον κόσμο, το νόημα της ζωής, το νόημα -αν υπάρχει- του πόνου και το πρόβλημα της ελεύθερης βούλησης, ακόμη και σε σχέση με καθοριστικές επιλογές όπως η ζωή και ο θάνατος. Πρόκειται για ζητήματα που επιβάλλουν βαθύτατο σεβασμό για κάθε ανθρώπινο ον και που δεν μπορούν να επιλυθούν με μια καθαρή τομή, μια στάση χωρίς αποχρώσεις, αμφιβολίες, σκιές. Για τον λόγο αυτό, με την ίδια αμηχανία με την οποία υποδεχόμαστε τους δογματισμούς του αντίθετου προσήμου, παραμένουμε ενοχλημένοι από την ιδεολογική έπαρση με την οποία ο απόστολος της ανοιχτής κοινωνίας αντιμετωπίζει τα ζητήματα της ζωής, της υγείας, της γέννησης και του θανάτου του ανθρώπινου πλάσματος.
Ας μας συγχωρέσει ο διαφορετικά προσανατολισμένος αναγνώστης, αλλά δεν μπορούμε να ορίσουμε την τελική έννοια της "ανοικτής κοινωνίας" με άλλο τρόπο παρά ως κουλτούρα του θανάτου. Ένας χοντροκομμένος υλισμός, χωρίς πατήματα, παγωμένος, χωρίς ενσυναίσθηση, εντελώς αδιάφορος να ανιχνεύσει ένα νόημα στη ζωή πέρα από την απλή βιολογική ύπαρξη. Ένας τρόπος πλήρους αποδιάρθρωσης της κοινωνίας και αποκοπής του ατόμου από τους δεσμούς του με τον Άλλο, ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Η Ανοιχτή Κοινωνία είναι ορθάνοιχτη στο κενό. Ο άνθρωπος της ανοιχτής κοινωνίας μας εμφανίζεται σαν ένα σχοινί τεντωμένο πάνω από την άβυσσο της ασημαντότητας, ή ακόμα χειρότερα, σαν μια θλιβερή μαριονέτα χωρίς χορδές που ρίχνεται προς το τίποτα. Ας αναλύσουμε ορισμένες πτυχές αυτού του γεγονότος.
Ας μας συγχωρέσει ο διαφορετικά προσανατολισμένος αναγνώστης, αλλά δεν μπορούμε να ορίσουμε την τελική έννοια της "ανοικτής κοινωνίας" με άλλο τρόπο παρά ως κουλτούρα του θανάτου. Ένας χοντροκομμένος υλισμός, χωρίς πατήματα, παγωμένος, χωρίς ενσυναίσθηση, εντελώς αδιάφορος να ανιχνεύσει ένα νόημα στη ζωή πέρα από την απλή βιολογική ύπαρξη. Ένας τρόπος πλήρους αποδιάρθρωσης της κοινωνίας και αποκοπής του ατόμου από τους δεσμούς του με τον Άλλο, ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Η Ανοιχτή Κοινωνία είναι ορθάνοιχτη στο κενό. Ο άνθρωπος της ανοιχτής κοινωνίας μας εμφανίζεται σαν ένα σχοινί τεντωμένο πάνω από την άβυσσο της ασημαντότητας, ή ακόμα χειρότερα, σαν μια θλιβερή μαριονέτα χωρίς χορδές που ρίχνεται προς το τίποτα. Ας αναλύσουμε ορισμένες πτυχές αυτού του γεγονότος.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΝΟΙΚΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΕΩΣΗ, ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟ ΟΜΟΟΥΣΙΟ. ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΓΓΕΛΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑΚΟ ΕΝΔΥΜΑ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΑΡΛΑΑΜ ΜΕΙΩΣΗ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΣΚΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΟΧΗ, ΤΗΝ ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ΜΕΤΟΧΗ, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Ο ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ (Death Project)
Το όραμα του Σόρος δεν παραμελεί καμία πτυχή ή στιγμή της ύπαρξης. Το τότε Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας, το 1998, δημιούργησε ένα Σχέδιο για τον θάνατο στην Αμερική, ενεργό μέχρι το 2003, το αποτέλεσμα μιας τριετούς έρευνας, το οποίο προέβλεπε και συνόψιζε όλα τα θέματα της σημερινής συζήτησης υπέρ της ευθανασίας, δηλαδή του θανάτου που εξασφαλίζεται για "ανθρωπιστικούς" λόγους. Ήταν μια πλούσια έκθεση 92 σελίδων, στην οποία ο ίδιος ο Σόρος συνέβαλε με μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή. Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από αυτήν. "Έχουμε δημιουργήσει μια ιατρική κουλτούρα τόσο προσηλωμένη στη θεραπεία των ασθενειών και την παράταση της ζωής, ώστε αδυνατεί να παράσχει υποστήριξη κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο εμφατικές φάσεις της ζωής: του θανάτου. Οι εξελίξεις στις παρεμβάσεις υψηλής τεχνολογίας έχουν παραπλανήσει τους γιατρούς και τους ασθενείς να πιστεύουν ότι το αναπόφευκτο μπορεί να καθυστερήσει σχεδόν επ' αόριστον".
Αρχαιότητες, ίσως, αλλά ο πολιτισμός στηρίζεται πάνω τους εδώ και χιλιετίες. Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με τις προθέσεις του Death Project, ένα σύντομο εισαγωγικό απόσπασμα έχει ως εξής. "Η εμπειρία του θανάτου έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες, με πολύ περισσότερους ανθρώπους να υφίστανται παρατεταμένο θάνατο ως συνέπεια χρόνιων και προοδευτικών ασθενειών. Πολύ συχνά αυτοί οι θάνατοι συνοδεύονται από περιττό σωματικό, συναισθηματικό, υπαρξιακό και πνευματικό πόνο τόσο για τους ετοιμοθάνατους όσο και για τους επιζώντες. Η αποστολή του Death Project στην Αμερική είναι να κατανοήσει και να μετασχηματίσει την κουλτούρα και την εμπειρία του θανάτου και του πένθους μέσω ερευνητικών πρωτοβουλιών, υποτροφιών, ανθρωπιστικών επιστημών και τεχνών και να προωθήσει καινοτομίες στην παροχή φροντίδας, τη δημόσια εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση και τη δημόσια πολιτική".
Η προσέγγιση της ιατρικής και της θεραπείας που εγκαινιάστηκε από τον ελληνικό πολιτισμό και μεταδόθηκε στον δικό μας ανατρέπεται. Στην ουσία, η ιατρική τέχνη κατηγορείται ότι θεραπεύει υπερβολικά και "παρατείνει τη ζωή". Μήπως πρέπει να διορθώσουμε τη μακροζωία που επέφερε η κλινική επιστημονική πρόοδος και να σταματήσουμε να "παραπλανούμε" τους ασθενείς; Καλύτερα, φαίνεται να γίνεται κατανοητό, να τους εξαλείψουμε, έστω και με ψυχολογική υποστήριξη (ένα μεταμοντέρνο υποκατάστατο των παρωχημένων "θρησκευτικών παρηγοριών") και με τα παρελκόμενα του νόμου. Ακόµη και σήµερα, οι γιατροί δίνουν τον λεγόµενο όρκο του Ιπποκράτη στον οποίο, µεταξύ άλλων, δεσµεύονται να "επιδιώκουν την υπεράσπιση της ζωής, την προστασία της σωµατικής και ψυχικής υγείας του ανθρώπου και την ανακούφιση του πόνου". Ο όρκος, στην αρχική του μορφή, δεσμεύει τους γιατρούς να μην προκαλούν βλάβες και προσβολές, να μην χορηγούν θανατηφόρο φάρμακο σε κανέναν, ακόμη και αν τους ζητηθεί, ούτε να προτείνουν τέτοιες συμβουλές. "Ομοίως, σε καμία γυναίκα δεν θα δώσω φάρμακο για την αποβολή. Σε όποιο σπίτι κι αν μπω, θα μπω για την ανακούφιση των ασθενών και θα απέχω από κάθε προσβολή και σκόπιμη βλάβη και, μεταξύ άλλων, από κάθε διαφθοροποιό ενέργεια στα σώματα γυναικών και ανδρών, ελεύθερων και δούλων".
Η σοβαρή ασθένεια ορίζεται αναμφίβολα ως "παρατεταμένος θάνατος" και δεν μπορεί κανείς να δει κανένα άλλο αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών του Σόρος από την προώθηση μιας κουλτούρας ευθανασίας, δηλαδή του προκλητού θανάτου. Ο φιλάνθρωπος πετάει τη μάσκα και δείχνει το αντίθετό του, μια απόλυτη, ανατριχιαστική μισανθρωπία, μια επιδεικτική περιφρόνηση για τον άνθρωπο με σάρκα και οστά, για την ανθρωπότητα "που ζει και φοράει ρούχα". Ο θάνατος σύμφωνα με τον Σόρος, απομακρυσμένος από τον δημόσιο χώρο ως το απόλυτο ταμπού, είναι η ακραία φάση που η υποκριτική και πολιτικά ορθή Δύση ονομάζει σήμερα "τέλος της ζωής". Η δραματική εμπειρία του πόνου στερείται κάθε νοήματος - άλλωστε, ακόμη και οι θρησκείες αποτυγχάνουν σε αυτό - και επιλύεται βιαστικά με το τέλος της ζωής. Ένα δύσκολο θέμα με τεράστιες ηθικές και υπαρξιακές προεκτάσεις, το οποίο όμως, στα χέρια των δισεκατομμυριούχων χρηματιστών Doctor Death, δεν ξεφεύγει από την πιο άμεση αντίρρηση: ποιος κερδίζει; Η νομοθεσία υπέρ της ευθανασίας σε ορισμένες χώρες έχει χρηματοδοτηθεί αφειδώς από ριζοσπαστικές ΜΚΟ όπως του Σόρος, ασφαλιστικές εταιρείες και συνταξιοδοτικά ταμεία. Ο άνθρωπος, σε μια υλιστική και εργαλειακή κουλτούρα, γίνεται ένα πράγμα, ένα μέσο εργασίας και παραγωγής. Όταν είναι γέρος, άρρωστος ή καταθλιπτικός, άχρηστος στην κοινωνία της αγοράς, θα πρέπει να διαλυθεί σαν οικιακή συσκευή, να απορριφθεί σαν ογκώδες απόβλητο;
Ο Σόρος το έχει αναλάβει: το Project for Dying in America (PDIA) μέσα σε δέκα χρόνια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του OSF, έχει διανείμει 40.000.000 δολάρια για τη χρηματοδότηση οργανώσεων και μεμονωμένων ακτιβιστών υπέρ της ευθανασίας. Χρήματα που ξοδεύτηκαν καλά, όπως σχολίασε ο ίδιος ο Σόρος, "επειδή για πολύ καιρό οι άνθρωποι προσπαθούσαν να αρνηθούν τον θάνατο και αυτό είναι μια ατυχής πτυχή του πολιτισμού, επειδή παράγει πολύ πόνο που θα μπορούσε να αποφευχθεί". Προβλέποντας "το τέλος της ζωής" για το ανθρώπινο ζώο, προσθέτουμε. Οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι είναι οι οργανώσεις Compassion & Choices, μια ονομασία που αντικατέστησε το θλιβερό Compassion for Dying, και DD (Death with Dignity National Center: Εθνικό Κέντρο για το θάνατο με αξιοπρέπεια), που θεωρεί τον εαυτό της μια ένωση αλληλεγγύης. Η Compassion & Choices έχει υποστηρίξει εκστρατείες που οδήγησαν στη νομιμοποίηση της ευθανασίας σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ και έχει έντονα αντιθρησκευτική προκατάληψη, καθώς ένα από τα συνθήματά της αναφέρει ότι "οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν μπορούν να αποφασίζουν πώς θα πεθάνουν οι Αμερικανοί". Οι φιλάνθρωποι το κάνουν.
Η ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ Η ΘΙΒΕΤΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΠΑΡΟΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΡΒΑΝΑ.
ΑΜΒΛΩΣΗ, H “ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΉ ΥΓΕΙΑ”
Από τις μάχες που δίνει ο Τζορτζ Σόρος εδώ και τουλάχιστον τριάντα χρόνια, δεν θα μπορούσε να λείπει η δέσμευση υπέρ των αμβλώσεων, οι οποίες νοούνται ως "καθολικό δικαίωμα" της γυναίκας. Έχουμε ήδη περιγράψει την έκταση της χρηματοδότησής του σε ομάδες και ενώσεις υπέρ των αμβλώσεων, ξεκινώντας από την πάμπλουτη Planned Parenthood, και υπενθυμίσαμε τη βαριά παρέμβαση που άσκησε στην Ιρλανδία. Προσωπικά είμαι αντίθετος στη γενική νομιμοποίηση της εκούσιας διακοπής της εγκυμοσύνης, αν και είμαι πεπεισμένος ότι ορισμένα παραθυράκια πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά για συγκεκριμένες περιστάσεις και καταστάσεις. Ακόμη και στα νιάτα μας, η λέξη άμβλωση προφερόταν σχεδόν με δυσκολία, με την πεποίθηση ότι ήταν κάτι κακό: ήταν, καλώς ή κακώς, το κατάλοιπο μιας κουλτούρας ανοιχτής στη ζωή με την οποία ήμασταν πάντα διαποτισμένοι. Ο ευτελισμός της άμβλωσης, η θεώρησή της ως δικαιώματος και ως φυσιολογικής, κοινής λογικής χειρονομίας, δεν είναι σημάδια των καιρών, αλλά η κατάληξη μιας διαδικασίας προοδευτικής διείσδυσης των ιδεών και των πρακτικών που ενσταλάχθηκαν από τα πάνω.
Δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι μια πρακτική αντίθετη με τη μετάδοση της ζωής - το φυσικό ένστικτο κάθε είδους - η ενέργεια που καταστέλλει μια κυοφορούμενη ζωή αφήνεται στην ατομική βούληση της γυναίκας και μόνο (συχνά στη μοναξιά και την ταλαιπωρία), αποκλείοντας τον πατέρα, κάτοχο του πενήντα τοις εκατό της γενετικής κληρονομιάς του αγέννητου παιδιού. Επιπλέον, οι διευκολύνσεις και το κόστος των δωρεάν αμβλώσεων βαρύνουν τα κράτη, τα οποία θα έπρεπε να έχουν συμφέρον στην αναπαραγωγή της κοινωνίας από τη γέννηση νέων μελών. Τούτων δοθέντων, μας απωθεί ένα από τα αξιώματα του δικτύου Σόρος, αυτό της "αναπαραγωγικής υγείας", μια έκφραση εργαστηρίου κτηνοτροφίας που λέει πολλά για την αντίληψη που έχουν για τον άνθρωπο οι αυτοαποκαλούμενοι φιλάνθρωποι και η "ανοιχτή" κουλτούρα του ριζοσπαστικού ελευθεριανισμού.
Το 2019, το OSF ανακοίνωσε επιχορηγήσεις ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο στις ΗΠΑ για την "αναπαραγωγική δικαιοσύνη", ένα κίνημα που καθοδηγείται από γυναίκες και queer έγχρωμους ανθρώπους. Ο πολιτικός βραχίονας του δικτύου, το Open Society Policy Center, φρόντισε γι' αυτό.Τα χρήματα δόθηκαν σε τρεις οργανώσεις, το All* Above All* Action Fund, το Groundswell Action Fund και το National Network of Abortion. Μη χάσετε τον πολιτικά ορθό αστερίσκο που διαγράφει το φύλο, αρσενικό ή θηλυκό. Η φράση "αναπαραγωγική δικαιοσύνη" επινοήθηκε το 1994 από Αφροαμερικανίδες φεμινίστριες για να τονίσουν “την ανάγκη να αναδειχθούν οι ανάγκες των έγχρωμων κοινοτήτων που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες ανισότητες στην αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη. Οι μαύρες γυναίκες βρίσκονται σε χειρότερη θέση σχεδόν σε κάθε δείκτη υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ιδιαίτερα στην αναπαραγωγική και σεξουαλική υγεία. Οι οργανώσεις για την αναπαραγωγική δικαιοσύνη δεν επικεντρώνονται μόνο στην επέκταση της φροντίδας για τις αμβλώσεις, αλλά υπερασπίζονται επίσης ένα πλήρες φάσμα θεμάτων που επηρεάζουν την υγεία, όπως η πρόσβαση στην αντισύλληψη, η ολοκληρωμένη σεξουαλική εκπαίδευση, η πρόληψη και η θεραπεία των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, η φροντίδα της εγκυμοσύνης, η ενδοοικογενειακή βία, η ποινική δικαιοσύνη και η μεταναστευτική μεταρρύθμιση”. Κανένα από τα προοδευτικά και ριζοσπαστικά θεωρήματα δεν λείπει, με σεβασμό στη θεωρία της διατομικότητας.
Το OSF έχει δηλώσει με υπερηφάνεια ότι "υποστηρίζει όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την αναπαραγωγική δικαιοσύνη, οργανώσεις και ακτιβιστές που εργάζονται για τη διασφάλιση της αναπαραγωγικής υγείας και την υπεράσπιση των επιθέσεων κατά της σωματικής αυτονομίας. Αυτοί οι θαρραλέοι υποστηρικτές εργάζονται (...) φέρνοντας στις προσπάθειές τους τόσο τη φυλετική δικαιοσύνη όσο και την οικονομική δικαιοσύνη". Στη μάχη υπέρ των αμβλώσεων προστίθεται η "αναπαραγωγική δικαιοσύνη", δηλαδή η δυνατότητα απόκτησης παιδιών για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ μέσω της τεχνητής αναπαραγωγής και της νομοθεσίας που ευνοεί την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, ζευγάρια και άτομα.
Το ίδιο το OSF, σε έγγραφο που διέρρευσε από τα Wikileaks, "Πρόγραμμα για τα δικαιώματα των γυναικών 2016-2019 Στρατηγική", απαριθμεί την πλήρη απελευθέρωση των αμβλώσεων μεταξύ των στρατηγικών του στόχων. Μόνο σε αυτό το μέρος του πλανήτη, όμως, αφού στην Αφρική το OSF συμπεριφέρεται διαφορετικά, δεν προωθεί καμία πολιτική για το ποσοστό γεννήσεων, το οποίο στη συνέχεια ρίχνει το πλεόνασμα των στόματων προς σίτιση προς τη Δύση, με την αιγίδα του ίδιου του Σόρος και πολλών άλλων. Η θέση που προβάλλεται στο έγγραφο του ιδρύματος είναι ότι οι γυναίκες "πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχουν το σώμα τους", επομένως πρέπει να είναι αυτόνομες και στην απόφαση να κάνουν έκτρωση.Το πρόγραμμα "επενδύει σε κοινωνικά κινήματα που προωθούν τη δύναμη των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ και των ατόμων που δεν συμμορφώνονται με το φύλο να έχουν φωνή και δράση σε όλες τις πτυχές της ζωής τους.(...) Εργαζόμαστε στους ακόλουθους θεματικούς τομείς: υποστήριξη και ενίσχυση οργανώσεων που καθοδηγούνται από γυναίκες και άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ και των γυναικείων ταμείων που προωθούν και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα· επένδυση σε φεμινιστικές εναλλακτικές λύσεις στο σημερινό οικονομικό σύστημα, με έμφαση στην οικονομία της φροντίδας του 20ού αιώνα· υποστήριξη πρωτοποριακού έργου στην αναπαραγωγική δικαιοσύνη που αντιμετωπίζει τον εξαναγκασμό· διασφάλιση της πρόσβασης σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις· και αντίσταση στην επιτήρηση, την ποινικοποίηση και την τιμωρία της σεξουαλικότητας". Μιλάει επίσης για "αναπαραγωγική αυτονομία", ένα κομψό τέχνασμα για να υποστηρίξει ότι η άμβλωση είναι ατομικό, οικείο θέμα της γυναίκας, στο οποίο δεν πρέπει να υπεισέρχεται ο άνδρας-πατέρας, πόσο μάλλον η κοινωνία στο σύνολό της. Ο Σόρος και το OSF είχαν επίσης πρωτοστατήσει, με δαπάνη τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου δολαρίων, στην υποστήριξη της νομιμοποίησης του λεγόμενου "χαπιού της επόμενης μέρας", RU486, ενός φαρμάκου που αφήνει τη γυναίκα ακόμη πιο μόνη της μπροστά σε μια τόσο σημαντική επιλογή.
Η πολύ πλούσια Planned Parenthood κατάφερε να δαπανήσει τουλάχιστον 5.000.000 δολάρια για την προώθηση του νόμου υπέρ των αμβλώσεων στην Αργεντινή. Πολλά από αυτά τα χρήματα δόθηκαν από τα μεγάλα παγκοσμιοποιητικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του OSF του Σόρος. Υπάρχει ένας εντυπωσιακός κατάλογος Αργεντινών πολιτικών όλων των φιλελεύθερων, περονιστικών και ακροαριστερών κατευθύνσεων που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος και παρουσιάζονται, όπως και στην ΕΕ, ως "αξιόπιστοι σύμμαχοι".
Οι αγώνες για την πλήρη φιλελευθεροποίηση των αμβλώσεων συχνά συμβαδίζουν με τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες του φεμινισμού του τελευταίου κύματος, ο οποίος είναι μνησίκακος, αντιανδρικός, αγωνιστικός, διχαστικός. Το OSF δεν θα μπορούσε να χάσει το κάλεσμα. Ο Αλεξάντερ Σόρος ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2021 στο Φόρουμ Generation Equality ότι το ίδρυμα "θα επενδύσει περισσότερα από εκατό εκατομμύρια δολάρια τα επόμενα πέντε χρόνια για να ενισχύσει μια ποικιλία φεμινιστικών κινημάτων υπό την ηγεσία του και να αυξήσει την ηγεσία τους σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, από την πολιτική και τον ιδιωτικό τομέα έως την κοινωνία των πολιτών και την κυβέρνηση". Σύμφωνα με τον γιο της τέχνης (figlio d' arte), το Open Society “εστιάζει στην ανάπτυξη της μετασχηματιστικής φεμινιστικής πολιτικής ηγεσίας μέσω ρητών επενδύσεων σε πρωτοβουλίες που υποστηρίζουν περισσότερες γυναίκες, τρανσέξουαλ και άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο σε ηγετικές θέσεις στην πολιτική και την κυβέρνηση. Αυτό περιλαμβάνει την υποστήριξη της επέκτασης της προοδευτικής πολυμέρειας και της φεμινιστικής ηγεσίας στην ειρήνη και την ασφάλεια”.
Το OSF είναι επίσης πολύ ενεργό στην απαξίωση όσων βρίσκονται στο στρατόπεδο των αντι-αμβλώσεων. Η επίθεση επεκτείνεται: όχι μόνο κατά της επιλογής υπέρ της ζωής, αλλά και κατά του δικαιώματος να τη διακηρύσσει και να την υπερασπίζεται. Το αντίθετο της Ανοιχτής Κοινωνίας, ή ίσως όχι, αφού ο ίδιος ο Popper ήταν αυτός που κήρυξε τους αντιπάλους της κοσμοθεωρίας τους μισαλλόδοξους που πρέπει να αντιταχθούν και να φιμωθούν. Το lobbying είναι επίσης συστηματικό στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απώτερος στόχος είναι να οριστεί η άμβλωση ως "δικαίωμα στην υγεία", να διαδοθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και τα ιδεολογικά αξιώματα των ΛΟΑΤ ήδη από το δημοτικό σχολείο σύμφωνα με τα πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, του οποίου κύριος χρηματοδότης είναι ο άλλος μεγάλος "φιλάνθρωπος", ο Μπιλ Γκέιτς. Όσοι αγωνίζονται κατά της "παρέμβασης" των φιλοζωικών ενώσεων είναι υπέρμαχοι της παρέμβασης και της εξωτερικής χρηματοδότησης: μόνο η Διεθνής Ομοσπονδία Προγραμματισμένης Γονιμότητας (IPPF) έχει λάβει είκοσι πέντε εκατομμύρια από τον Bill Gates από το 2010, καθώς και από τον Soros και άλλα ιδρύματα. Μεταξύ των εισηγητών για τα ευρωπαϊκά προγράμματα σχετικά με το θέμα είναι η Claire Provost της Open Democracy, ενός άλλου πλοκάμιου της OSF. Σύμφωνα με το μαχητικό Ευρωπαϊκό Κέντρο για το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη, η μέθοδος που εφαρμόζουν οι ενώσεις αμβλώσεων του Σόρος για να δουλέψουν εναντίον των αντιπάλων τους είναι να επιτίθενται στους ανθρώπους και όχι στα επιχειρήματά τους.
Τέλος, αυτή είναι η πιο εντυπωσιακή από τις συγκεκριμένες συμπεριφορές των υποστηρικτών της Ανοιχτής Κοινωνίας σε όλα τα θέματα στα οποία παρεμβαίνουν: διεκδικούν την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης για τους ίδιους, αλλά ουσιαστικά την αρνούνται στους αντιπάλους τους, κηρύσσοντας την πολιτική και πολιτιστική αντίθεση στο σύστημα σκέψης τους ως "ρητορική μίσους". Στην Ανοικτή Κοινωνία, οι "σωστές" ιδέες δεν κερδίζουν λόγω της ανωτερότητάς τους, ούτε λόγω της τεράστιας οικονομικής υποστήριξης που λαμβάνουν, αλλά λόγω της φίμωσης που τείνουν να επιβάλλουν σε όσους φέρνουν διαφορετικές απόψεις, οι οποίες πάντοτε στιγματίζονται ως κληροδοτήματα της "κλειστής κοινωνίας".
Δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι μια πρακτική αντίθετη με τη μετάδοση της ζωής - το φυσικό ένστικτο κάθε είδους - η ενέργεια που καταστέλλει μια κυοφορούμενη ζωή αφήνεται στην ατομική βούληση της γυναίκας και μόνο (συχνά στη μοναξιά και την ταλαιπωρία), αποκλείοντας τον πατέρα, κάτοχο του πενήντα τοις εκατό της γενετικής κληρονομιάς του αγέννητου παιδιού. Επιπλέον, οι διευκολύνσεις και το κόστος των δωρεάν αμβλώσεων βαρύνουν τα κράτη, τα οποία θα έπρεπε να έχουν συμφέρον στην αναπαραγωγή της κοινωνίας από τη γέννηση νέων μελών. Τούτων δοθέντων, μας απωθεί ένα από τα αξιώματα του δικτύου Σόρος, αυτό της "αναπαραγωγικής υγείας", μια έκφραση εργαστηρίου κτηνοτροφίας που λέει πολλά για την αντίληψη που έχουν για τον άνθρωπο οι αυτοαποκαλούμενοι φιλάνθρωποι και η "ανοιχτή" κουλτούρα του ριζοσπαστικού ελευθεριανισμού.
Το 2019, το OSF ανακοίνωσε επιχορηγήσεις ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο στις ΗΠΑ για την "αναπαραγωγική δικαιοσύνη", ένα κίνημα που καθοδηγείται από γυναίκες και queer έγχρωμους ανθρώπους. Ο πολιτικός βραχίονας του δικτύου, το Open Society Policy Center, φρόντισε γι' αυτό.Τα χρήματα δόθηκαν σε τρεις οργανώσεις, το All* Above All* Action Fund, το Groundswell Action Fund και το National Network of Abortion. Μη χάσετε τον πολιτικά ορθό αστερίσκο που διαγράφει το φύλο, αρσενικό ή θηλυκό. Η φράση "αναπαραγωγική δικαιοσύνη" επινοήθηκε το 1994 από Αφροαμερικανίδες φεμινίστριες για να τονίσουν “την ανάγκη να αναδειχθούν οι ανάγκες των έγχρωμων κοινοτήτων που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες ανισότητες στην αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη. Οι μαύρες γυναίκες βρίσκονται σε χειρότερη θέση σχεδόν σε κάθε δείκτη υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ιδιαίτερα στην αναπαραγωγική και σεξουαλική υγεία. Οι οργανώσεις για την αναπαραγωγική δικαιοσύνη δεν επικεντρώνονται μόνο στην επέκταση της φροντίδας για τις αμβλώσεις, αλλά υπερασπίζονται επίσης ένα πλήρες φάσμα θεμάτων που επηρεάζουν την υγεία, όπως η πρόσβαση στην αντισύλληψη, η ολοκληρωμένη σεξουαλική εκπαίδευση, η πρόληψη και η θεραπεία των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, η φροντίδα της εγκυμοσύνης, η ενδοοικογενειακή βία, η ποινική δικαιοσύνη και η μεταναστευτική μεταρρύθμιση”. Κανένα από τα προοδευτικά και ριζοσπαστικά θεωρήματα δεν λείπει, με σεβασμό στη θεωρία της διατομικότητας.
Το OSF έχει δηλώσει με υπερηφάνεια ότι "υποστηρίζει όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την αναπαραγωγική δικαιοσύνη, οργανώσεις και ακτιβιστές που εργάζονται για τη διασφάλιση της αναπαραγωγικής υγείας και την υπεράσπιση των επιθέσεων κατά της σωματικής αυτονομίας. Αυτοί οι θαρραλέοι υποστηρικτές εργάζονται (...) φέρνοντας στις προσπάθειές τους τόσο τη φυλετική δικαιοσύνη όσο και την οικονομική δικαιοσύνη". Στη μάχη υπέρ των αμβλώσεων προστίθεται η "αναπαραγωγική δικαιοσύνη", δηλαδή η δυνατότητα απόκτησης παιδιών για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ μέσω της τεχνητής αναπαραγωγής και της νομοθεσίας που ευνοεί την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, ζευγάρια και άτομα.
Το ίδιο το OSF, σε έγγραφο που διέρρευσε από τα Wikileaks, "Πρόγραμμα για τα δικαιώματα των γυναικών 2016-2019 Στρατηγική", απαριθμεί την πλήρη απελευθέρωση των αμβλώσεων μεταξύ των στρατηγικών του στόχων. Μόνο σε αυτό το μέρος του πλανήτη, όμως, αφού στην Αφρική το OSF συμπεριφέρεται διαφορετικά, δεν προωθεί καμία πολιτική για το ποσοστό γεννήσεων, το οποίο στη συνέχεια ρίχνει το πλεόνασμα των στόματων προς σίτιση προς τη Δύση, με την αιγίδα του ίδιου του Σόρος και πολλών άλλων. Η θέση που προβάλλεται στο έγγραφο του ιδρύματος είναι ότι οι γυναίκες "πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχουν το σώμα τους", επομένως πρέπει να είναι αυτόνομες και στην απόφαση να κάνουν έκτρωση.Το πρόγραμμα "επενδύει σε κοινωνικά κινήματα που προωθούν τη δύναμη των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ και των ατόμων που δεν συμμορφώνονται με το φύλο να έχουν φωνή και δράση σε όλες τις πτυχές της ζωής τους.(...) Εργαζόμαστε στους ακόλουθους θεματικούς τομείς: υποστήριξη και ενίσχυση οργανώσεων που καθοδηγούνται από γυναίκες και άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ και των γυναικείων ταμείων που προωθούν και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα· επένδυση σε φεμινιστικές εναλλακτικές λύσεις στο σημερινό οικονομικό σύστημα, με έμφαση στην οικονομία της φροντίδας του 20ού αιώνα· υποστήριξη πρωτοποριακού έργου στην αναπαραγωγική δικαιοσύνη που αντιμετωπίζει τον εξαναγκασμό· διασφάλιση της πρόσβασης σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις· και αντίσταση στην επιτήρηση, την ποινικοποίηση και την τιμωρία της σεξουαλικότητας". Μιλάει επίσης για "αναπαραγωγική αυτονομία", ένα κομψό τέχνασμα για να υποστηρίξει ότι η άμβλωση είναι ατομικό, οικείο θέμα της γυναίκας, στο οποίο δεν πρέπει να υπεισέρχεται ο άνδρας-πατέρας, πόσο μάλλον η κοινωνία στο σύνολό της. Ο Σόρος και το OSF είχαν επίσης πρωτοστατήσει, με δαπάνη τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου δολαρίων, στην υποστήριξη της νομιμοποίησης του λεγόμενου "χαπιού της επόμενης μέρας", RU486, ενός φαρμάκου που αφήνει τη γυναίκα ακόμη πιο μόνη της μπροστά σε μια τόσο σημαντική επιλογή.
Η πολύ πλούσια Planned Parenthood κατάφερε να δαπανήσει τουλάχιστον 5.000.000 δολάρια για την προώθηση του νόμου υπέρ των αμβλώσεων στην Αργεντινή. Πολλά από αυτά τα χρήματα δόθηκαν από τα μεγάλα παγκοσμιοποιητικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του OSF του Σόρος. Υπάρχει ένας εντυπωσιακός κατάλογος Αργεντινών πολιτικών όλων των φιλελεύθερων, περονιστικών και ακροαριστερών κατευθύνσεων που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος και παρουσιάζονται, όπως και στην ΕΕ, ως "αξιόπιστοι σύμμαχοι".
Οι αγώνες για την πλήρη φιλελευθεροποίηση των αμβλώσεων συχνά συμβαδίζουν με τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες του φεμινισμού του τελευταίου κύματος, ο οποίος είναι μνησίκακος, αντιανδρικός, αγωνιστικός, διχαστικός. Το OSF δεν θα μπορούσε να χάσει το κάλεσμα. Ο Αλεξάντερ Σόρος ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2021 στο Φόρουμ Generation Equality ότι το ίδρυμα "θα επενδύσει περισσότερα από εκατό εκατομμύρια δολάρια τα επόμενα πέντε χρόνια για να ενισχύσει μια ποικιλία φεμινιστικών κινημάτων υπό την ηγεσία του και να αυξήσει την ηγεσία τους σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, από την πολιτική και τον ιδιωτικό τομέα έως την κοινωνία των πολιτών και την κυβέρνηση". Σύμφωνα με τον γιο της τέχνης (figlio d' arte), το Open Society “εστιάζει στην ανάπτυξη της μετασχηματιστικής φεμινιστικής πολιτικής ηγεσίας μέσω ρητών επενδύσεων σε πρωτοβουλίες που υποστηρίζουν περισσότερες γυναίκες, τρανσέξουαλ και άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο σε ηγετικές θέσεις στην πολιτική και την κυβέρνηση. Αυτό περιλαμβάνει την υποστήριξη της επέκτασης της προοδευτικής πολυμέρειας και της φεμινιστικής ηγεσίας στην ειρήνη και την ασφάλεια”.
Το OSF είναι επίσης πολύ ενεργό στην απαξίωση όσων βρίσκονται στο στρατόπεδο των αντι-αμβλώσεων. Η επίθεση επεκτείνεται: όχι μόνο κατά της επιλογής υπέρ της ζωής, αλλά και κατά του δικαιώματος να τη διακηρύσσει και να την υπερασπίζεται. Το αντίθετο της Ανοιχτής Κοινωνίας, ή ίσως όχι, αφού ο ίδιος ο Popper ήταν αυτός που κήρυξε τους αντιπάλους της κοσμοθεωρίας τους μισαλλόδοξους που πρέπει να αντιταχθούν και να φιμωθούν. Το lobbying είναι επίσης συστηματικό στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απώτερος στόχος είναι να οριστεί η άμβλωση ως "δικαίωμα στην υγεία", να διαδοθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και τα ιδεολογικά αξιώματα των ΛΟΑΤ ήδη από το δημοτικό σχολείο σύμφωνα με τα πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, του οποίου κύριος χρηματοδότης είναι ο άλλος μεγάλος "φιλάνθρωπος", ο Μπιλ Γκέιτς. Όσοι αγωνίζονται κατά της "παρέμβασης" των φιλοζωικών ενώσεων είναι υπέρμαχοι της παρέμβασης και της εξωτερικής χρηματοδότησης: μόνο η Διεθνής Ομοσπονδία Προγραμματισμένης Γονιμότητας (IPPF) έχει λάβει είκοσι πέντε εκατομμύρια από τον Bill Gates από το 2010, καθώς και από τον Soros και άλλα ιδρύματα. Μεταξύ των εισηγητών για τα ευρωπαϊκά προγράμματα σχετικά με το θέμα είναι η Claire Provost της Open Democracy, ενός άλλου πλοκάμιου της OSF. Σύμφωνα με το μαχητικό Ευρωπαϊκό Κέντρο για το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη, η μέθοδος που εφαρμόζουν οι ενώσεις αμβλώσεων του Σόρος για να δουλέψουν εναντίον των αντιπάλων τους είναι να επιτίθενται στους ανθρώπους και όχι στα επιχειρήματά τους.
Τέλος, αυτή είναι η πιο εντυπωσιακή από τις συγκεκριμένες συμπεριφορές των υποστηρικτών της Ανοιχτής Κοινωνίας σε όλα τα θέματα στα οποία παρεμβαίνουν: διεκδικούν την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης για τους ίδιους, αλλά ουσιαστικά την αρνούνται στους αντιπάλους τους, κηρύσσοντας την πολιτική και πολιτιστική αντίθεση στο σύστημα σκέψης τους ως "ρητορική μίσους". Στην Ανοικτή Κοινωνία, οι "σωστές" ιδέες δεν κερδίζουν λόγω της ανωτερότητάς τους, ούτε λόγω της τεράστιας οικονομικής υποστήριξης που λαμβάνουν, αλλά λόγω της φίμωσης που τείνουν να επιβάλλουν σε όσους φέρνουν διαφορετικές απόψεις, οι οποίες πάντοτε στιγματίζονται ως κληροδοτήματα της "κλειστής κοινωνίας".
OSF, LGBT ΚΑΙ GAY FRIENDLY
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, με εντυπωσιακή επιτάχυνση τα τελευταία χρόνια, η Δύση βρίσκεται στη δίνη μιας νέας φρενίτιδας, της αποδόμησης της σεξουαλικής ταυτότητας. Γινόμαστε μάρτυρες της άρνησης του ανδρικού-θηλυκού διμορφισμού, της προσπάθειας κατάργησης της διάκρισης κατά φύλο ή γένος ακόμη και στη γραμματική και τη γλώσσα, της άρνησης του φυσικού προτάγματος της συνάντησης των δύο φύλων που αποσκοπεί στην υποδοχή της ζωής στην οικογενειακή δομή. Ο αριθμός των φύλων/γενών επαναϋπολογίζεται σε απίστευτους αριθμούς (είκοσι ή περισσότερα;)· η ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας εξισώνεται νομικά με εκείνη ενός ομοφυλόφιλου ή τρανσέξουαλ· ο ρόλος του πατέρα και της μητέρας αντικαθίσταται με τον όρο "γονέας ένας και δύο" (με τάση αύξησης του αριθμού λόγω της προόδου των τεχνικών τεχνητής αναπαραγωγής)· το βιολογικό φύλο καλείται να αγνοηθεί -υποβαθμίζεται σε "φύλο που ανιχνεύεται κατά τη γέννηση"- υπέρ μιας ρευστής σεξουαλικής ταυτότητας, αποτέλεσμα υποκειμενικής επιλογής, ανακλητής. Τονίζονται οι σπάνιες περιπτώσεις σεξουαλικής δυσφορίας (που περιγράφεται ως ο πόνος όσων αντιλαμβάνονται την "ταυτότητα φύλου" τους ως διαφορετική από το βιολογικό τους φύλο) και διατίθενται δημόσια κονδύλια για την αλλαγή φύλου (γνωστή ως "μετάβαση φύλου"). Η φυσική αρχή που αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης διαγράφεται: αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε (ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.) (Γεν. 1:26-27).
Πρόκειται για μια αυθεντική ιδεολογία πάνω στην οποία η Δύση παίζει ίσως το τελευταίο της παιχνίδι, ανακαλώντας κάθε αξία στη φύση (που επαναπροσδιορίζεται ως "βιολογία"), θεωρώντας την ίδια τη μητρότητα που αποδίδεται από τη φύση στη γυναίκα ως κοινωνικό κατασκεύασμα. Μία από τις συνέπειες είναι η διακηρυγμένη ισοδυναμία κάθε (προσωρινού, μεταβαλλόμενου) "σεξουαλικού προσανατολισμού"· στην πραγματικότητα εξυψώνεται η ομοφυλοφιλία, προς τιμήν της οποίας διοργανώνονται φεστιβάλ, gay pride. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη νόμιμη ελευθερία των προσωπικών επιλογών, αλλά βιώνουμε μια αντιστροφή που απειλεί όχι μόνο τη σταθερότητα μιας προγραμματικά στείρας κοινωνίας, αλλά και τη μακροπρόθεσμη επιβίωσή της.
Γεννημένη στα ιδεολογικά εργαστήρια των αμερικανικών πανεπιστημίων, η θεωρία του "φύλου" (gender) δεν θα είχε ξεπεράσει τις κοινωνικά και πολιτισμικά ασήμαντες ομάδες αν δεν είχε γίνει ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ατζέντας των δυτικών ελίτ. Δεν είναι καθήκον του παρόντος εγγράφου να ανιχνεύσει τα κίνητρα και τους στόχους της, ωστόσο είναι σαφές ότι οι μάζες που στερούνται πολιτιστικών, ηθικών, πνευματικών, κοινοτικών και ακόμη και σεξουαλικών ριζών ταυτότητας χειραγωγούνται εύκολα για τους σκοπούς της κυριαρχίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η μαζική χρηματοδότηση πέφτει βροχή στον ποικιλόμορφο κόσμο που αυτοαποκαλείται ΛΟΑΤ εδώ και χρόνια. Ο Τζορτζ Σόρος και το OSF έχουν εμπλακεί σε αυτό το μέτωπο εδώ και δεκαετίες, αλλά πολυάριθμα ιδρύματα, οικονομικοί και χρηματοπιστωτικοί γίγαντες, ισχυρά πολιτιστικά συγκροτήματα, επιχειρήσεις του θεάματος, της μόδας, της ψυχαγωγίας, δημόσια ιδρύματα, πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο επίσημος ιστότοπος του OSF υποστηρίζει ανοιχτά ότι: "Το OSF είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της Ευρώπης. "Ο τομέας της Πρωτοβουλίας μας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα χρηματοδοτεί μια σειρά από οργανώσεις υπεράσπισης των ΛΟΑΤΚΙ και υποστηρίζει ομάδες που προωθούν δικαιώματα σε τομείς όπως η νομική αναγνώριση της ρευστότητας των φύλων", που περιγράφονται ως θεμελιώδεις για "υγιείς δημοκρατίες". Ισχυρίζεται ότι καταπολεμά τις διακρίσεις δίνοντας τη δυνατότητα στις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφιφυλόφιλους, τους τρανσέξουαλ, τους queer και τις intersex κοινότητες να προωθήσουν και να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Έχουμε ήδη αναφερθεί σε ορισμένους αποδέκτες των επιταγών του Σόρος στην Ιταλία και την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και η Arcigay, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας για την προώθηση των "νέων δικαιωμάτων" γίνεται στον κρατήρα του ηφαιστείου, τις ΗΠΑ, όπου ο Σόρος έχει δώσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στους Gay Straight Alliance, την ένωση που οργάνωσε τον "πόλεμο των δημόσιες τουαλέτες" στη Βόρεια Καρολίνα. Μισό εκατομμύριο πήγε στην Justice at Stake, η οποία προωθεί την "υπεράσπιση της διαφορετικότητας" στα δικαστήρια, καθώς η “μεγαλύτερη (σεξουαλική) ποικιλομορφία στα γραφεία των δικαστών βελτιώνει την ποιότητα της δικαιοσύνης για όλους τους πολίτες”. Στην πράξη, αυτό σημαίνει αστικές και ποινικές ευθύνες εναντίον όσων διαφωνούν με την αφήγηση περί "gay και gender friendly". Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι μεταξύ των ευρωβουλευτών που ορίστηκαν ως ομοϊδεάτες από το OSF ήταν αρκετά μέλη της καθιερωμένης κοινοβουλευτικής διαπαραταξιακής ομάδας ΛΟΑΤ, συμπεριλαμβανομένου του Ιταλού Daniele Viotti (PD). Η εκτεταμένη διαδικτυακή πύλη του OSF δημοσιεύει μεγάλο αριθμό άρθρων και παρεμβάσεων υπέρ της υπόθεσης των ΛΟΑΤ, καθώς "ήρθε η ώρα να δοθεί στον τρανς ακτιβισμό η υποστήριξη που χρειάζεται". Γιατί, πείτε μου, σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από άλλες προτεραιότητες;
Πιθανώς επειδή η αποδόμηση των προσωπικών και σεξουαλικών ταυτοτήτων είναι αγαπητή σε πολλούς Σκρούτζ, όχι μόνο στον George Soros. Μια από τις πλουσιότερες οργανώσεις είναι η Arcus, που ιδρύθηκε από έναν μεγιστάνα της βιομηχανίας υγείας, τον Jon Stryker, ο οποίος μεταξύ 2016 και 2021 επένδυσε το εντυπωσιακό ποσό των 74.000.000 δολαρίων σε δραστηριότητες που σχετίζονται με την ιδεολογία της ταυτότητας φύλου. Η Arcus, ιστορικός υποστηρικτής των ΛΟΑΤ αιτημάτων και χρηματοδότης της προαναφερθείσας ισχυρής ILGA, επέλεξε τον Adrian Coman, από το OSF, ως επικεφαλής του προγράμματός της για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε μια καλά τεκμηριωμένη έρευνα, η εφημερίδα La Verità γράφει ότι "πίσω από την έκρηξη των τρανς θεμάτων βρίσκονται κυρίως άνδρες. Λευκoί. Εξαιρετικά πλούσιοι και με τεράστια πολιτιστική επιρροή". Εκτός από τον Σόρος, αναφέρονται η πλούσια ακτιβίστρια των υπεράνθρωπων Martine Rothblatt και ο Tim Gill, ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος άνδρας στον κατάλογο των πολύ πλουσίων του Forbes.
Η ύπαρξη ενός λόμπι των ΛΟΑΤ, του οποίου το δίκτυο του Σόρος είναι ο άξονας, αποδεικνύεται επίσης από ένα εσωτερικό έγγραφο του OSF από το 2000, στο οποίο αναφέρεται ότι η νομοθεσία με επίκεντρο τα ΛΟΑΤ θα πρέπει να στηρίξει τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ένταξη νέων μελών. Το έγγραφο εξέφραζε τη λύπη του για το γεγονός ότι "ορισμένα υπό ένταξη κράτη εξακολουθούν να περιέχουν στους ποινικούς τους κώδικες διατάξεις που εισάγουν διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών". Ειδικότερα, η νομοθεσία της Βουλγαρίας, της Εσθονίας, της Ουγγαρίας και της Λιθουανίας βρέθηκε στο στόχαστρο. Το καλοκαίρι του 2001, η ILGA (Διεθνής Ένωση Λεσβιών και Ομοφυλοφίλων) δημοσίευσε μια έκθεση για το θέμα και η Intergroup για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών διοργάνωσε ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κατάσταση των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών στα υπό ένταξη κράτη. Έκτοτε η πίεση της ΕΕ για το θέμα έχει ενταθεί, όπως και η ικανότητά της να παρεμβαίνει -με την υποστήριξη των πλούσιων ενώσεων που αρδεύονται από τα χρήματα του Τζορτζ Σόρος και άλλων- στην εθνική νομοθεσία. Εν ολίγοις, ακόμη και στον τομέα των λεγόμενων δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και των θεωριών περί "φύλου", δεν επιτρέπονται εξαιρέσεις: η Ευρώπη το απαιτεί από εμάς!
Ο προνομιακός φορέας της θανάσιμης μαλθουσιανής ιδεολογίας είναι το ΛΟΑΤ σύμπαν. Η επένδυση στην προώθηση μιας κουλτούρας τρανσέξουαλ ή σεξουαλικής ρευστότητας - ας την ονομάσουμε έτσι, αλλά πρόκειται για την κανονικοποίηση της ανατροπής της φύσης και της βιολογίας από τον δυτικό Homo Deus - είναι τεράστια. Ωστόσο, το ποσοστό των ανθρώπων με αβέβαιη σεξουαλική ταυτότητα είναι απολύτως ελάχιστο. Είναι δυνατόν οι άρχοντες του χρήματος να ρίχνουν τόσους πολλούς πόρους σε μια μικροσκοπική μειονότητα, αυτοί που εργάζονται και σκέφτονται με όρους μεγάλων αριθμών και οικονομίας κλίμακας; Το μεγαλύτερο διεθνές ακρωνύμιο που δρα στον κατακερματισμένο κόσμο των ΛΟΑΤ (IQ+ κ.λπ.) είναι το Stonewall. Αυτή η βρετανική οργάνωση (με ιταλική έδρα στη Σικελία) αναπτύσσει ένα πρόγραμμα με την ονομασία Diversity Champions, πρωταθλητές της διαφορετικότητας, στο οποίο συμμετέχουν ως και οκτακόσιες πενήντα εταιρείες και ιδρύματα. Στην πρώτη γραμμή της προώθησης του σκοπού βρίσκεται το OSF, τακτικός χρηματοδότης οργανώσεων όπως η Gay Straight Alliance και η Gate (Global Action for Trans Equality). Οι δηλώσεις υπέρ των τρανς αφθονούν στις επίσημες σελίδες του OSF: “είναι καιρός να δώσουμε στον τρανς ακτιβισμό την υποστήριξη που χρειάζεται”. Ένας τρόπος είναι η υποστήριξη του Διεθνούς Τρανς Ταμείου, το οποίο συγκεντρώνει ακτιβιστές από όλο τον κόσμο, ή του Arcus, το οποίο από το 2016 έως το 2021 επένδυσε σχεδόν 74.000.000 δολάρια: οι περισσότεροι από τους δικαιούχους είχαν να κάνουν με την ιδεολογία του φύλου. Το Arcus είναι ένα από τους κύριους υποστηρικτές της τρανς υπόθεσης παγκοσμίως· χρηματοδοτεί ιστορικές και ισχυρές ΛΟΑΤ ενώσεις όπως η ILGA (ένα είδος ομπρέλας που συγκεντρώνει ομάδες του ουράνιου τόξου από όλο τον κόσμο), η οποία πρόσφατα απέβαλε την Arcilesbica, που θεωρείται "τρανς αποκλειστική", από το ευρωπαϊκό τμήμα της. Έχουμε ήδη αναφέρει ότι το 2013, η Arcus είχε στα στελέχη της τον Adrian Coman, από τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society Foundations).
Ο αγώνας των τρανς έχει την υποστήριξη ορισμένων από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Τον Σεπτέμβριο του 2020, το Stonewall - αποκαλύπτει η εφημερίδα La Verità - διοργάνωσε μια μεγάλη εκδήλωση για την υποστήριξη του αγώνα των τρανς με τίτλο "Τα δικαιώματα των τρανς είναι ανθρώπινα δικαιώματα". Υποστηρίχθηκε από εκατόν τριάντα έξι μεγάλες εταιρείες, μεταξύ των οποίων οι Amazon, Aviva, Citi, Google, Deliveroo, Deloitte, Microsoft, JP Morgan, Disney, Visa, P&G, Zurich. Άλλοι εκατό οικονομικοί κολοσσοί υπέγραψαν ένα έγγραφο διαμαρτυρίας κατά των αμερικανικών πολιτειών που είχαν ψηφίσει "αντι-ΛΟΑΤ" νόμους με ιδιαίτερη προσοχή στις ρυθμίσεις που αφορούσαν τους "τρανσέξουαλ νέους". Ανάμεσά τους ήταν οι Apple, Airbnb, Dell, Facebook, Hilton, Ibm, Ikea, Nike, Pepsi, Pfizer, Uber, Unilever, Wells Fargo, καθώς και το σύστημα ψυχαγωγίας με επίκεντρο το Χόλιγουντ. Πιστεύουμε ακόμη στο όμορφο παραμύθι των "δικαιωμάτων" ή μήπως μάλλον βρίσκεται σε εξέλιξη ένας γιγαντιαίος μηχανισμός αποδόμησης και αναδιαμόρφωσης της δυτικής ανθρωπότητας, του οποίου ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία είναι οι πρόγονοι;
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ;
Το θέμα που προσδιορίζει καλύτερα τα βαθιά ριζωμένα κίνητρα του George Soros και το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανοιχτής κοινωνίας είναι η πολιτική του εθισμού, ιδιαίτερα στα ναρκωτικά. Ο Σόρος έχει γράψει πολλά, και ένα βιβλίο του 2004, “Η φούσκα της αμερικανικής υπεροχής”, που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, είναι διδακτικό. Αφού εκτοξεύει απανωτές σφαίρες κατά της εκάστοτε αμερικανικής πολιτικής, προσποιούμενος ότι πριονίζει το δέντρο πάνω στο οποίο έχει καθίσει άνετα επί μισό αιώνα, ο Σόρος καταπιάνεται με το θέμα των ναρκωτικών με μια πλήρη ομολογία: «Όταν αποφάσισα να επεκτείνω τις δραστηριότητες των Ιδρυμάτων Ανοιχτής Κοινωνίας, επέλεξα την πολιτική για τα ναρκωτικά ως πρώτο πεδίο δράσης μου. Είχα την αίσθηση ότι η αμερικανική πολιτική στο θέμα αυτό αντιπροσώπευε τον μεγαλύτερο κίνδυνο παραβίασης των αρχών της ανοικτής κοινωνίας». Δηλαδή, στον ακραίο ατομικισμό, που αδιαφορεί για τα πάντα, ακόμη και για τον εαυτό του.
Ο απόστολός του το παραδέχεται: στις "αρχές της ανοιχτής κοινωνίας" περιλαμβάνεται και η ελευθερία να παίρνει κανείς ναρκωτικά και να καταστρέφεται, παρασύροντας ολόκληρη την κοινωνία προς τα κάτω, όπως δείχνει η ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα, από τότε που η χρήση ναρκωτικών στη Δύση έπαψε να είναι διέξοδος μικρών μειοψηφιών κοινωνικών απροσάρμοστων, καλλιτεχνών σε κρίση δημιουργικότητας και οριακών προσωπικοτήτων σε αναζήτηση ισχυρών αισθήσεων, και έγινε ένα καταστροφικό μαζικό φαινόμενο. Αρκεί να θυμηθούμε τους πολέμους του οπίου τον 19ο αιώνα μεταξύ της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της Κίνας για να αντιληφθούμε ότι τα συμφέροντα που εμπλέκονται είναι τεράστια και αφορούν τόσο την οικονομική σφαίρα όσο και τη δυνατότητα, για όσους ελέγχουν το εμπόριο ναρκωτικών, να κρατήσουν υπό έλεγχο μια αποδυναμωμένη κοινωνία, που έχει αρρωστήσει και στερηθεί τη θέληση από τον εθισμό σε ουσίες που καταστρέφουν το σώμα και την ψυχή.
Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η Δύση χτυπήθηκε από το μακρύ κύμα ναρκωτικών - χημικών και μη - που έγινε ένα από τα σύμβολα της εξέγερσης της νεολαίας του '68, που στην πραγματικότητα καθοδηγούνταν από τους μυστικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ και συνόδευσε τη ραγδαία επιτυχία των ψυχοτρόπων και ψυχεδελικών ουσιών, όπως το λυσεργικό οξύ (LSD). Ορισμένες από τις ηγετικές μορφές της "αντικουλτούρας" των δεκαετιών του 1960 και του 1970 αποδείχθηκαν στη συνέχεια πράκτορες στην υπηρεσία του Βαθέος Κράτους που φοβόντουσαν μια πραγματική, δυναμική εξέγερση των γενεών. Ο Timothy Leary, χαρισματικός καθηγητής ψυχολογίας, λάτρης του σαμανισμού, αυθεντικός "ευαγγελιστής των παραισθησιογόνων" για την ικανότητά του να αποπλανά, είχε "μυηθεί" από πρόσωπα που συνδέονταν με τη CIA και με άκρως μυστικά προγράμματα ελέγχου του νου. Ο ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ, το ιερό τέρας της γενιάς των μπιτ, ομολόγησε ότι προμηθεύτηκε LSD από έναν ξάδελφό του που ήταν μέλος της CIA. «Η καύσιμη ύλη για τη φωτιά του αντισυστημικού συστήματος προερχόταν απευθείας από τα καμίνια της CIΑ».
Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα και είναι παιδαριώδες να πιστεύουμε ότι η διακίνηση ναρκωτικών είναι μια απλή, αν και γιγαντιαία, υπόθεση του υποκόσμου και των διεθνών "καρτέλ" ναρκωτικών. Σε αυτή την αδιαφανή, ανείπωτη εικόνα έρχεται να προστεθεί η λεγόμενη "αντιαπαγορευτική" μάχη του Τζορτζ Σόρος και του OSF. Μόνο στις ΗΠΑ, το Ίδρυμα έχει διαθέσει τουλάχιστον 80 εκατομμύρια δολάρια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε εκστρατείες υπέρ της νομιμοποίησης ορισμένων ναρκωτικών. Το 2014, ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Συμβουλίου Ελέγχου Ναρκωτικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι ο ακτιβισμός υπέρ της νομιμοποίησης δεν προέκυψε από ένα αυθόρμητο κοινωνικό κίνημα. Μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης και της δυναμικής οργανώθηκε από τον Τζορτζ Σόρος και στη συνέχεια προωθήθηκε από διασημότητες. Από το 2008, το OSF βοήθησε στη χρηματοδότηση δημοψηφισμάτων για τη νομιμοποίηση των "μαλακών" ναρκωτικών που πραγματοποιήθηκαν σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ. Ο Σόρος έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η μαριχουάνα είναι ένα από τα λιγότερο παρεμβατικά και τοξικά ναρκωτικά, "το πιο κατάλληλο για κατανάλωση".
Το OSF συμμετείχε σε όλες τις δράσεις που οδήγησαν στη νομιμοποίηση της κάνναβης σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ και στην Ουρουγουάη, υπό τον πρόεδρο José Mùgica, πρώην ναρκο-τρομοκράτη. Οι δωρεές γίνονται μέσω της Συμμαχίας για την Πολιτική των Ναρκωτικών (Drug Policy Alliance, DPA), μιας οργάνωσης που λαμβάνει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Άλλοι δικαιούχοι είναι η UCLA (Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες στην Αμερική) καθώς και το Marijuana Policy Project, το Lindesmith Center και το Drug Stategies.
Στο βιβλίο του Soros on Soros, ο δισεκατομμυριούχος γράφει ότι η πολιτική της ποινικοποίησης της χρήσης ναρκωτικών είναι "χειρότερη από το κακό" (μια θεραπεία χειρότερη από την ασθένεια). Ωστόσο, δεν προτείνει καμία άλλη εναλλακτική λύση εκτός από τη φιλελευθεροποίηση, δηλαδή την ομαλοποίηση της χρήσης· η οργάνωση εκστρατειών κατά των ναρκωτικών είναι σαφώς αντίθετη με την ανοιχτή κοινωνία. «Τα λιγότερο επιβλαβή ναρκωτικά θα πρέπει να νομιμοποιηθούν, έτσι ώστε τα χρήματα που εξοικονομούνται από το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης να επανεπενδύονται στη μελέτη των επιπτώσεων των ναρκωτικών», έγραψε σε άρθρο του το 2010 στη Wall Street Journal. Επενδύσεις όπως η δική του, οι οποίες έχουν καταπλήξει τις οργανώσεις κατά των εξαρτήσεων με το εύρος τους, αν χρησιμοποιούνταν σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης κατά των ναρκωτικών, σίγουρα θα είχαν σώσει πολλές ζωές και θα είχαν μειώσει τον αριθμό των εξαρτημένων. Η δήλωση ότι "η νομιμοποίηση της μαριχουάνας μπορεί να διευκολύνει τους ενήλικες να αγοράζουν το ναρκωτικό, αλλά δύσκολα μπορεί να το κάνει πιο προσιτό στους νέους" προκαλεί αμηχανία. Μια περίεργη σκέψη. Το OSF θα χρηματοδοτούσε επίσης προγράμματα απελευθέρωσης των ναρκωτικών στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Μασαχουσέτης. Το 1996, ο πρώην υπουργός Υγείας υπό τη δημοκρατική κυβέρνηση του Τζίμι Κάρτερ αποκάλεσε τον Τζορτζ Σόρος τον εκατομμυριούχο πατέρα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών.
Η μέθοδος δράσης, όσον αφορά την κάνναβη, είναι η έμφαση σε ορισμένες θεραπευτικές ιδιότητες· στον αγώνα κατά του AIDS, το οποίο σπέρνει τον όλεθρο στους τοξικομανείς, το μόνο όπλο που προτείνει (και χρηματοδοτεί) ο Σόρος είναι η υποτιθέμενη "μείωση της βλάβης", παρέχοντας περισσότερες σύριγγες για να σταματήσει η ανταλλαγή τους. Λίγο-πολύ, είναι σαν να προσφέρεις καθαρά ποτήρια σε έναν αλκοολικό· κυρίως, δεν απαντά στο ερώτημα που ο υποκριτικός και ανήθικος ελευθεριασμός δεν θέλει να αντιμετωπίσει: είναι καλό ή κακό να κάνεις ναρκωτικά; Σίγουρα είναι μια επικερδής επιχείρηση για εκείνους που παράγουν και εμπορεύονται τις ουσίες. Σε ένα βιβλίο του 2008, με τίτλο Do As I Say (Not As I Do): Profiles in Liberal Hypocrisy, ο Αμερικανός συγγραφέας Peter Schweizer εικάζει ότι ο Σόρος, πολύ δραστήριος στη Νότια Αμερική, έχει αγοράσει μεγάλες εκτάσεις γης και έχει συνάψει συμμαχίες με κύκλους που συνδέονται με παραγωγούς φύλλων κόκας, των οποίων το Συμβούλιο των Άνδεων φέρεται να χρηματοδότησε. Ο Σβάιτσερ αναφέρει ότι ο μεγιστάνας έχει συμμετοχή στην Banco de Colombia, ένα πιστωτικό ίδρυμα που φέρεται να βρίσκεται στο στόχαστρο της DEA, της αμερικανικής υπηρεσίας καταπολέμησης των ναρκωτικών, που εδρεύει στο Κάλι, μια από τις πρωτεύουσες της διακίνησης ναρκωτικών.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Σόρος είναι χρηματοδότης των κολομβιανών εκστρατειών για τη νομιμοποίηση της κόκας, μέσω της HRW (Human Rights Watch). Έχει βρεθεί πολύ κοντά στον Περουβιανό πολιτικό Alejandro Toledo, αγαπημένο του ιθαγενικού πληθυσμού, ο οποίος αργότερα κατέφυγε στις ΗΠΑ, καταδιωκόμενος από ένταλμα σύλληψης της χώρας του. Το ενδιαφέρον του Σόρος και του OSF για τη Λατινική Αμερική εγείρει ανησυχητικά ερωτήματα. Τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει έντονο ενδιαφέρον για μια από τις φτωχότερες χώρες, τη Γουατεμάλα, η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που πλήττονται περισσότερο από τη διακίνηση ναρκωτικών. Σύμφωνα με πηγές από την Κεντρική Αμερική, μεγάλα χρηματικά ποσά έχουν εισρεύσει σε διάφορες ενώσεις της Γουατεμάλας που μπορούν να εντοπιστούν στο δίκτυο του Σόρος ή βρίσκονται "κοντά" σε αυτό. Ας έχουμε υπόψη μας ότι εδώ και μερικά χρόνια η Λατινική Αμερική, η "πίσω αυλή" των ΗΠΑ, πλήττεται από ένα ακροαριστερό πολιτικό κύμα που οι Ηνωμένες Πολιτείες - στο παρελθόν πολύ δραστήριες στην οργάνωση πραξικοπημάτων - δεν αντιτίθενται πλέον. Μήπως οι διάφορες "μπολιβαριανές" κυβερνήσεις είναι στην πραγματικότητα λειτουργικές για τα συμφέροντα του υψηλότερου επιπέδου της αμερικανικής εξουσίας;
Βαθιά είναι η επιρροή του Τζορτζ Σόρος στις πολιτικές του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά, ο οποίος θεωρείται ότι ήταν ο εμπνευστής μιας ανοιχτής επιστολής προς τον ΟΗΕ το 1998, η θέση της οποίας ήταν ότι ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των ναρκωτικών κάνει περισσότερο κακό από την κατάχρηση ναρκωτικών. Η μακρά πορεία προς τη νομιμοποίηση ορισμένων ουσιών γνώρισε ένα ορόσημο το 2016, με μια διεθνή σύνοδο κορυφής στον ΟΗΕ που άλλαξε τη διεθνή πολιτική για τα ναρκωτικά από τη χρήση των λέξεων. Αρχικά, υποτίθεται ότι θα δεσμευόταν "για έναν κόσμο χωρίς ναρκωτικά", αλλά ο στόχος έγινε πιο ύπουλος, "ένας κόσμος χωρίς κατάχρηση ναρκωτικών". Η δύναμη των αφενταδων των λέξεων.
Η κανονικοποίηση και η μαζική εξάπλωση των "νομιμοποιημένων" ναρκωτικών θα αλλοιώσει την κοινή λογική των μαζών, δημιουργώντας μια κοινωνία στη δίνη των εξαρτήσεων κάθε είδους, φτωχή και άρρωστη στο σώμα και το πνεύμα. Ταυτόχρονα, θα αύξανε τα κέρδη όσων επενδύουν ή επενδύουν κιόλας σε αυτόν τον οικονομικό τομέα, εδραιώνοντας την κυριαρχία τους. Η εξάλειψη των ηθικών φραγμών των λαών, των γενεών και των ατόμων ακόμη και σε σχέση με τη χρήση ναρκωτικών είναι ένα θεμελιώδες βήμα στη γεωμετρική αποδόμηση των ανθρώπινων κοινοτήτων ενόψει του - ολοένα και πιο δυστοπικού - στόχου της ανοικτής κοινωνίας, δηλαδή της εξουσίας συγκεντρωμένης στα χέρια λίγων υπερπλουσίων, των οποίων ο κυνισμός και η θέληση για εξουσία έχουν ανατρέψει τις κοινές αξίες του τμήματος της ανθρωπότητας στο οποίο ανήκουμε, ο τελικός δυτικός πολιτισμός μετατρέπεται σε κουλτούρα θανάτου. Ο Paul Valéry έγραψε πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη φοβερή σφαγή της ευρωπαϊκής νεολαίας και το ηλιοβασίλεμα των αυτοκρατοριών: «Όλοι εμείς, οι πολιτισμοί, γνωρίζουμε τώρα ότι είμαστε θνητοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου