Η εικόνα της Παναγίας της Ιβήρων Πορταΐτισσα που ρέει μύρο στη Χαβάη το Πάσχα αύξησε τη ροή της! Η εικόνα αυτή σχετίζεται μ΄ένα μαρτύριο ….( σσ Ο μεγαλύτερος σύγχρονος ελληνόφωνος θεολόγος ένας Ρώσος ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ και ο τελευταίος μάρτυρας των Αθηνών ένας Ισπανός Ορθόδοξος o José Muñoz!!!)
Πασχαλινό θαύμα με την ιερή μυροβλύζουσα εικόνα της Χαβάης που ρέει μύρο..
Η Χαβανέζικη εικόνα, μυροβλύζουσα και θαυματουργή, της Υπεραγίας Θεοτόκου των Ιβήρων, είναι γνωστή σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Με τον διαπιστευμένο της, τον πατέρα Nεκτάριο Yangston, η εικόνα ταξιδεύει συνεχώς σε όλη την Αμερική και στο εξωτερικό για την παρηγοριά των πιστών. Το Πάσχα, η εικόνα βρισκόταν στην ενορία της, τον Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Ιβήρων, στο Kailua της Χαβάης, όπου έρεε άφθονο μύρο, αντανακλώντας τη μεγάλη χαρά της Ανάστασης! orthodoxie 10/5/24
«Μέχρι τώρα όλοι οι ενορίτες μας που ζουν στη Χονολουλού έχουν ακούσει για την ευλογία που έχει δοθεί σε εμάς τους αμαρτωλούς, όσο ανάξιοι κι αν είμαστε, με τη χάρη του Παντοδύναμου και την αγάπη και το ενδιαφέρον για εμάς από την Παναγία Θεοτόκο. Έχω ζητήσει ο Νεκτάριος μας, στο σπίτι του οποίου οι δύο εικόνες άρχισαν να ρέουν μύρο, να περιγράψει με δικά του λόγια τι έχει συμβεί».
Αρχιερέας Anatole Lyovin
Το γράμμα του (τώρα «πατέρα») Νεκτάριου…
Αγαπητέ εν Χριστώ ,
Με ταπεινότητα και με ακραίο τρόμο, θα προσπαθήσω να σας αφηγηθώ τι συνέβη..Πολλοί μου ζήτησαν να εξηγήσω τα γεγονότα που συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με τις δύο μυροβλύζουσες εικόνες στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου Ιβήρων στη Χονολουλού της Χαβάης. Ήταν δύσκολο να περιγράψω με λόγια τα πρόσφατα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αντιδρούσαν οι άλλοι αν ήταν στη θέση μου, μόνο ένας Θεός ξέρει. Προσεύχομαι ο Θεός να καθοδηγήσει εμένα, και την οικογένειά μου, να κάνουμε και να λέμε πράγματα που δεν είναι αντίθετα με το Θέλημά Του. Θα προσπαθήσω να πω την ιστορία του πώς αυτά τα ταπεινά εικονίδια ήρθαν στη ζωή μου και πώς την άλλαξαν. Όλα όσα γράφω εδώ είναι αλήθεια.
1) Το ένα είναι μια μονταρισμένη εκτύπωση που έγινε, πιστεύω, στο εργοστάσιο της εκκλησίας Sofrino κοντά στη Μόσχα. Είναι πιστό αντίγραφο της Εικόνος Ιβήρων της Παναγίας του Μόντρεαλ που ρέει μύρο. αυτή ήταν η εικόνα που φρόντιζε ο μακαριστός μάρτυρας αδελφός José Muñoz. Είναι ένα μικρό εικονίδιο, περίπου 7 x 9 ίντσες και περίπου μία ίντσα πάχος. Ο ιερέας της ενορίας μου π. Ο Anatole Lyovin, μου την έκανε δώρο για την ονομαστική μου γιορτή [το 1997]. Είπε ότι την αγόρασε σε ένα εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο στο Τορόντο όταν η ενορία στην οποία είχε μεγαλώσει γιόρτασε την 50η επέτειο από την ίδρυσή της. Οι εικόνες από το Σοφρίνο έχουν ένα ξεχωριστό στυλ με μια όμορφη μεταξοτυπία (ή oklad στα ρωσικά, πουκάμισο στα ελληνικά) ενσωματωμένη στην εικόνα. Αυτό γίνεται για να μπορούν όσοι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά όμορφες και πανάκριβες εικόνες να έχουν κάτι εξίσου όμορφο από το Sofrino με λιγότερο κόστος.
2) Η δεύτερη εικόνα είναι μια χειροποίητη εικόνα σε σχήμα Σταυρού, με την εικόνα της σταύρωσης του Κυρίου μας στο παραδοσιακό βυζαντινό στυλ αγιογραφίας. Ένας Έλληνας μοναχός από το Άγιο Όρος τη ζωγράφισε. Είναι περίπου 8 x 11 ίντσες και περίπου 1 1/2 ίντσα πάχος. Αγόρασα ένα σετ από δύο σχεδόν πανομοιότυπα εικονίδια Σταυρού και έδωσα ένα στον πατέρα μου ως δώρο. Το άλλο το κράτησα.Πριν σας αναφέρω την πλήρη ιστορία των εικονιδίων, επιτρέψτε μου να πω πώς ξεκίνησαν όλα…
Πριν από περισσότερους από τρεις μήνες, κάπου γύρω στον Μάιο, τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο του 2007, η γυναίκα μου και εγώ παρατηρήσαμε έναν διακριτικό άρωμα των τριαντάφυλλων στην περιοχή γύρω από τη γωνιά των εικόνων στο παρεκκλήσι του σπιτιού μας. Κάτι μας έκανε να κοιτάξουμε την εικόνα του Σταυρού του Χριστού μας (που βρίσκεται πίσω από την οικογενειακή μας λειψανοθήκη), παρατηρήσαμε μια μικρή χάντρα υγρού γύρω από το πλάγιο τυλιγμένο στην εικόνα του Χριστού, όπου ο στρατιώτης τρύπησε την πλευρά Του με μια λόγχη. Το υγρό μύριζε πολύ γλυκό, σαν μύρο. Η εμπειρία μου με το μύρο είναι αρκετά περιορισμένη, η μόνη μου επαφή είναι ένα βαμβάκι εμποτισμένο με μύρο από την εικόνα Iβήρων που ρέει με μύρο του Μόντρεαλ και αρκετές σταγόνες από μύρο από την εικόνα του Αγίου Νικολάου που ρέει μύρο. Δεν τα είπαμε σε κανέναν αυτά και προχωρήσαμε στο “να παρακολουθούμε” το εικονίδιο για τυχόν νέες εξελίξεις ή οποιαδήποτε πιθανή συνέχιση του “streaming”. Η χάντρα του μύρου τελικά στέγνωσε και τελικά το ξεχάσαμε.
Τώρα στις πιο πρόσφατες εξελίξεις στην ιστορία μου…
Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου άρχισα να παρατηρώ μια απίστευτα έντονη μυρωδιά μύρου, στο σπίτι, στο αυτοκίνητό μου, ακόμα και στη δουλειά. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Ήταν όλα στο κεφάλι μου; Ρώτησα τη γυναίκα μου και μου είπε ότι δεν μύριζε τίποτα. Μίλησα με πολλά άλλα άτομα που επισκέφτηκαν το σπίτι μας και είπαν επίσης ότι δεν μύρισαν τίποτα…Ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν όλα στη φαντασία μου. Ήταν στις 27 Σεπτεμβρίου, εορτή της Ύψωσης του Σταυρού.
Στη συνέχεια, την πρώτη εβδομάδα του Οκτωβρίου, η γυναίκα μου και εγώ ήμασταν εξαιρετικά άρρωστοι και χάσαμε τον Εσπερινό εκείνο το βράδυ. Δεν χάνουμε πάρα πολλές από τις θείες ακολουθίες της εκκλησίας, οπότε λάβαμε υπόψη την ημερομηνία, 6 Οκτωβρίου (Εορτή της Σύλληψης του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου). Γύρω στις 10:30 μ.μ. Μ. εκείνο το βράδυ, δούλευα στο γραφείο μου, το οποίο λειτουργεί και ως παρεκκλήσι του σπιτιού μας, όπου βρίσκεται η γωνιά των εικόνων μας. Η γάτα μου μπήκε στο γραφείο και άρχισε να μυρίζει τριγύρω σαν να μύριζε κάτι. Δεν μύρισα τίποτα. Προχώρησε με τα πόδια προς την περιοχή όπου φυλάσσονται οι οικογενειακές μας λειψανοθήκες. Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν περίεργο, καθώς δεν θα πήγαινε ποτέ κοντά στις λειψανοθήκες. Παραδόξως, κάτι την σταματούσε πάντα, και είναι μια αδιάκριτη γάτα. Ωστόσο, αυτή τη φορά στάθηκε στα πίσω πόδια του και μύρισε γύρω της, υποθέτω για να καταλάβει ποια ήταν η μυρωδιά. Ακόμα δεν μύρισα τίποτα. Προχώρησα να την πάρω και μετά παρατήρησα το άρωμα. Ήταν τόσο δυνατό..
Ποτέ στη ζωή μου δεν μύρισα κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί δεν το είχα μυρίσει πριν. Ήταν σαν να είχαν πέσει χίλια τριαντάφυλλα στο δωμάτιο. Σταυρώθηκα και έκανα την προσευχή του Ιησού. Άφησα τη γάτα κάτω και προχώρησα να κοιτάξω τα εικονίδια. Ομολογώ ότι φοβόμουν να κοιτάξω τις εικόνες κοντά στις λειψανοθήκες. Τελικά έφτασα στην εικόνα του Σταυρού και παρατήρησα ότι η χάντρα από το μύρο στο πλάγιο τραύμα του Χριστού ήταν ακόμη στεγνή, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ανέκτησα κάποια ψυχραιμία, παρόλο που η μυρωδιά των τριαντάφυλλων δυνάμωνε. Έπειτα κοίταξα κάτω και το χέρι μου ήταν βρεγμένο — ήταν μύρο. Πώς έφτασε εκεί; Το εικονίδιο ήταν στεγνό; Ή ήταν; Τότε παρατήρησα ότι το αριστερό γόνατο της εικόνας του Κυρίου μας σχημάτιζε μια χάντρα μύρου ακριβώς μπροστά στα μάτια μου. Τότε φώναξα στη γυναίκα μου. Ήρθε τρέχοντας και όταν τη ρώτησα αν είχε χυθεί κάτι στα εικονίδια, είπε όχι. Δεν τα είχε πλησιάσει. Της έδειξα το εικονίδιο. Ήταν σε σοκ. Της είπα ότι η μυρωδιά είναι πολύ έντονη. … να κοιτάξω τα άλλα εικονίδια. Έτσι έγινε. Στο γραφείο μου έχω δύο ράφια, στην κορυφή τους υπάρχουν εικονίδια. Έχουμε πολλά εικονίδια, ίσως πάρα πολλά. Στάθηκα στις μύτες των ποδιών μου για να πιάσω τα εικονίδια στην κορυφή των ραφιών μου. Το ίδιο έκανε και η γυναίκα μου. Τελικά άρπαξα την εικόνα της Ιβήρων που μου έδωσε ο π. Ανατόλιος. Ήταν τελείως υγρή. Και τότε η μυρωδιά έγινε ακόμα πιο δυνατή. Ακόμα και η γυναίκα μου μπορούσε να το μυρίσει. Για όσους από εσάς δεν γνωρίζετε τη γυναίκα μου, η όσφρησή της είναι πολύ περιορισμένη. είναι ικανή να μυρίζει μόνο αρώματα εσπεριδοειδών. Φοβηθήκαμε. Ρωτήσαμε ο ένας τον άλλον αν καθαρίσαμε ή χρίσαμε τα εικονίδια πρόσφατα, και είπαμε και οι δύο «όχι». ‘Τι συμβαίνει?’ Ρώτησα. Έβαλα τα εικονίδια πίσω εκεί που ήταν. βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με την ψηφιακή μας φωτογραφική μηχανή. Τότε είπα έναν Ακάθιστο στη Μητέρα του Θεού προς τιμήν της Εικόνα των Ιβήρων και πήγα για ύπνο, ή τουλάχιστον προσπάθησα.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή 7 Οκτωβρίου, μετά από πολλή συζήτηση, αφήσαμε τις εικόνες στο σπίτι και πήγαμε στην εκκλησία. Μετά τη Λειτουργία μιλήσαμε αμέσως με τον ιερέα. Είπαμε στον π. Ανατόλιο τι είχε συμβεί. Άκουσε υπομονετικά και είπε: «Φέρτε τις εικόνες στην εκκλησία!». Στη συνέχεια κανονίσαμε με τον ιερέα, να φέρουμε τις εικόνες στην εκκλησία την επόμενη Τετάρτη 10 Οκτωβρίου. Μέχρι εκείνη την Τετάρτη, τα εικονίδια συνέχιζαν να ρέουν. Μάζεψα το μύρο σε βαμβάκι και πριν από αυτά έκανα προσευχές για την αδερφή μου που ήταν άρρωστη και για πολλούς άλλους ανθρώπους. [Σημείωση του π. Anatole: Την επόμενη μέρα, η αδερφή του τηλεφώνησε στον πατέρα της για να πει ότι ο γιατρός της δεν μπορεί να το εξηγήσει, αλλά ότι το πάγκρεας της, το οποίο είχε σταματήσει εντελώς να λειτουργεί είχε επιστρέψει στην κανονική του κατάσταση και ότι ο διαβήτης της ήταν υπό έλεγχο.]
Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε μέχρι την Τετάρτη.
Την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου φέραμε τις εικόνες στην εκκλησία και τις τοποθετήσαμε σε δύο αναλόγια (αναλόγια) στο κέντρο της εκκλησίας. Ο π. Ο Ανατόλιος τα επιθεώρησε και τα σκούπισε με βαμβάκι και ξεκίνησε τη λειτουργία του Ακάθιστου Ύμνου της Εικόνας Ιβήρων. Μετά τα εικονίδια σκουπίστηκαν ξανά. είχαν τρέξει λίγο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Ο π. Ο Ανατόλιος μας επιβεβαίωσε ότι «ρέει σίγουρα μύρο» και ότι είναι «ένα πολύ καθαρό μύρο». Η μυρωδιά των τριαντάφυλλων γέμισε τον αέρα. Τον ρώτησα τι να κάνουμε; Μας ζήτησε να αφήσουμε προς το παρόν τις εικόνες στην εκκλησία. Κανείς δεν ήξερε αν τα εικονίδια. ήταν ασφαλείς στην εκκλησία.
Το επόμενο Σάββατο, 13 Οκτωβρίου, απλώς έτυχε να είναι «ημέρα καθαρισμού της εκκλησίας». Ετοιμάζαμε την εκκλησία μας για τις επερχόμενες γιορτές. Η εορτή της ενορίας μας (24 Νοεμβρίου), τα Χριστούγεννα, η επίσκεψη του Σέρβου επισκόπου κ.λπ. Έτσι, η γυναίκα μου, εγώ και άλλο άτομο αναλάβαμε την καθαριότητα. Καθώς καθαρίζαμε την εκκλησία δεν μπορούσαμε να πάρουμε το βλέμμα μας από τις δύο μυροβλύζουσες εικόνες, οι οποίες έτρεχαν αργά ενώ καθαρίζαμε. Η μυρωδιά των τριαντάφυλλων ήταν αρκετά καυστική. Οι εικόνες έμοιαζαν να αποπνέουν μια έντονη μυρωδιά τριαντάφυλλων. Η εικόνα της Μητέρας του Θεού φαίνεται να μυρίζει περισσότερο σαν «τριαντάφυλλα» παρά το άλλο εικονίδιο. Ο Σταυρός έχει μια πιο καυστική ευωδιά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. …
Την επομένη, Κυριακή 14 Οκτωβρίου, ήταν η εορτή της Προστασίας της Θεοτόκου και ο π. Ανατόλιος αποκάλυψε τις εικόνες στους ανθρώπους. Τα εικονίδια έρεαν αρκετά έντονα. υπήρχε αρκετό μύρο για όλους. Συνέχισαν τη ροή από τότε. Πολλοί έχουν έρθει να δουν τις εικόνες, Ρώσοι, Έλληνες,
Σέρβοι, Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες. Όλοι όσοι πλησιάζουν τις εικόνες νιώθουν τη Χάρη του Θεού! Υπήρξαν μέρες που οι εικόνες έχουν στεγνώσει τελείως, ενώ άλλες μέρες σκεπάζονται με μύρο. Ωστόσο, είτε ρέουν είτε όχι, αναδίδουν συνεχώς ένα εξαιρετικά δυνατό άρωμα τριαντάφυλλου. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο θαύμα! Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν είναι μια προειδοποίηση
Η ενορία μας είναι αφιερωμένη στην αυθεντική εικόνα της Ιβήρων που ρέει με Μύρο, μια εικόνα που δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στη Χαβάη. . Ο Χοσέ ήθελε να έρθει εδώ, αλλά δεν τα κατάφερε. Πρέπει να σας ομολογήσω, μερικές φορές αισθάνομαι ότι οι αδελφοί μας Ορθόδοξοι στην ηπειρωτική χώρα έχουν ξεχάσει τη μικρή μας ενορία, τη μικρή μας κοινότητα. Ζώντας εδώ στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε ως Ορθόδοξη ενορία. Αγώνας για να πληρώσει τους λογαριασμούς, αγώνας για να βγει το ενοίκιο. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, πότε θα έχουμε μια δική μας εκκλησία; Μας ξέχασε ο Κύριος; Θα αγωνιζόμαστε για πάντα; Κάναμε κάτι λάθος; Σε εξοργίσαμε, Κύριε; Είτε μας ξέχασαν είτε όχι οι κληρικοί, οι Ορθόδοξοι πιστοί μας, ένα είναι ξεκάθαρο… Η Υπεραγία Μητέρα του Θεού δεν μας ξέχασε. Δεν μας έχει εγκαταλείψει. Δεν θα μας εγκαταλείψει! Μέσα από αυτά τα εικονίδια, έχω τώρα ελπίδα ότι υπάρχει ένα φως στο τέλος του τούνελ. Είτε είμαστε ευλογημένοι είτε όχι να έχουμε μια δική μας εκκλησία, πραγματικά δεν έχει σημασία. Ο Θεός μας έδειξε ότι δεν μας έχει ξεχάσει! Και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται. Ο Θεός μας λέει ότι είναι αληθινός! Να τολμήσουμε να αγνοήσουμε αυτή την αποκάλυψη; Να τολμήσουμε να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτό το μεγάλο θαύμα; Να τολμήσουμε να ξεχάσουμε τον Χριστό; Ο Θεός να μας συγχωρέσει αν το κάνουμε!
Στην αγάπη του Χριστού,
Νεκτάριος
(Δεκέμβριος 2007)
Τον Ιούνιο του 2008, η εικόνα Ιβήρων που ρέει από τη Χαβάη αναγνωρίστηκε επίσημα από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως θαυματουργή και άξια σεβασμού και έλαβε την ευλογία και την ενθάρρυνση να ταξιδέψει στις διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια της Αγίας Ορθοδοξίας. Ο αρχικός «ιδιοκτήτης» της Εικόνας, ο Αναγνώστης (τώρα Ιερέας) Νεκτάριος, χρεώθηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία να είναι ο φύλακάς Της και να φροντίζει για την ασφάλεια και τη φροντίδα αυτής της Θαυματουργής Εικόνας της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού.
Με τη Χάρη του Θεού, ο Τίμιος Σταυρός σταμάτησε σιγά σιγά να ρέει συνεχώς Μύρο όπως παλιά, τώρα το κάνει σε ορισμένες περιπτώσεις όλο το χρόνο, με το Πάσχα να είναι το πιο πρόσφατο. Αυτό που παρηγορεί τους πιστούς είναι ότι ο Τίμιος Σταυρός εξακολουθεί να παρέχει συνεχώς ένα όμορφο και καυστικό άρωμα, είτε ρέει είτε όχι. Ενώ η Εικόνα της Θεοτόκου της Ιβήρων ταξιδεύει και φέρνει τη Χάρη του Θεού σε διάφορα μέρη, ο Τίμιος Σταυρός παραμένει πάντα στη Χαβάη για να φροντίζει για την προστασία και τη λατρεία των πιστών.
Από τον Ιούνιο του 2008, η εικόνα τη Ιβήρων έχει βρεθεί σε περισσότερες από 1000 εκκλησίες στη Βόρεια Αμερική όλων των (κανονικών) δικαιοδοσιών και έχει λατρευθεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Ευρώπη και τον κόσμο. Σε πολλές πόλεις, η ιερή εικόνα μεταφέρεται από τη μια ενορία στην άλλη, τιμάται από όλο τον ορθόδοξο κλήρο και βοηθά στη δημιουργία και επούλωση σχέσεων μεταξύ των Ορθοδόξων πιστών και ενισχύοντας και ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ των αδελφών ενοριών. Τώρα έχουν υποβληθεί αιτήματα για μεταφορά της Θαυματουργής Εικόνας στη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, τους Αγίους Τόπους, τη Ρουμανία, το Άγιο Όρος και τη Σερβία. Όταν η Αγία Εικόνα μεταφέρθηκε στη Δημοκρατία της Γεωργίας το 2014 κατόπιν αιτήματος του Καθολικού-Πατριάρχη ΗΛΙΑ Β΄ της Γεωργίας, πάνω από ένα εκατομμύριο πιστοί ήρθαν να προσκυνήσουν την «Παναγία της Χαβάης». Μια σειρά από θαύματα, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας του καρκίνου, αναφέρθηκαν στο Πατριαρχείο Γεωργίας.
Πολλά θαύματα έχουν αποδοθεί στην Θεοτόκο μέσω αυτής της «ταπεινής μικρής εικόνας», εκατοντάδες επαληθευμένοι λογαριασμοί συγκεντρώθηκαν και είναι πράγματι θαυματουργοί. Οι σωματικές και πνευματικές θεραπείες περιλαμβάνουν τη θεραπεία της τύφλωσης και των οφθαλμικών ασθενειών, του καρκίνου, της δαιμονικής κατοχής, της παράλυσης, της νεφρικής νόσου, του χρόνιου πόνου και των εξουθενωτικών ιών.
Ωστόσο, όπου πηγαίνει η αγία εικόνα, περισσεύει η Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Παναγίας Του. Ο κόσμος έχει σχολιάσει ότι μόνο και μόνο με την παρουσία αυτού του Εικονιδίου, νιώθεις μια τέτοια αφθονία αγάπης και χαράς. Είναι πραγματικά απερίγραπτο.Είμαστε τόσο πολύ ευλογημένοι που ο Θεός έδειξε την αγάπη Του προς εμάς επιτρέποντάς μας μια μικρή πρόβλεψη αυτού που αποκαλούν οι άγιοι, «την αληθινή οσμή της αγιότητας». Το αληθινό νόημα της εμφάνισης της Εικόνας είναι γνωστό μόνο στον Θεό, ο χρόνος θα αποκαλύψει τα πάντα. Ωστόσο, αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο Θεός μας αγαπά. Και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία… ( φυσιολογικοί πιστοί χαίρονται με τα δώρα του Θεού και τα μεταδίδουν)
ΘΡΙΛΕΡ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ
3 ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.
ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΦΑΝΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ..
Η εικόνα του Montreal Iveron ζωγραφίστηκε στο Άγιο Όρος το 1981 από έναν Έλληνα μοναχό από την αρχική εικόνα της Παναγίας..κα.
Το 1982, αυτή η εικόνα μεταφέρθηκε από το Άγιο Όρος στο Μόντρεαλ από τον Joseph Muñoz Cortes, Ισπανό στην καταγωγή, ο οποίος είχε προ πολλού προσηλυτιστεί στην Ορθοδοξία. Αυτό συνέβη, λέει ο Joseph Muñoz: «Στις 24 Νοεμβρίου, στις τρεις η ώρα το πρωί, ξύπνησα από ένα δυνατό άρωμα. Στην αρχή νόμιζα ότι προερχόταν από τα λείψανα ή από ένα χυμένο μπουκάλι άρωμα, αλλά όταν πλησίασα την εικόνα, έμεινα κατάπληκτος: ήταν όλο καλυμμένο με μυρωδάτο μύρο! Πάγωσα στη θέση μου από τέτοιο θαύμα!».
Σύντομα η μύρο εικόνα μεταφέρθηκε στο ναό. Έκτοτε, η εικόνα της Μητέρας του Θεού ρέει συνεχώς μύρο, με εξαίρεση τις Μεγάλες Εβδομάδες.
Ιδιαίτερη χάρη σκορπίζει η παρουσία της μυροβλάστης με το ευωδιαστό μύρο. Έτσι, ένας παράλυτος νέος από την Ουάσιγκτον, με τη χάρη της Θεοτόκου, θεραπεύτηκε. Στο Μόντρεαλ, η εικόνα μεταφέρθηκε σε έναν βαριά άρρωστο άνδρα που δεν μπορούσε να κινηθεί. Τελέστηκε προσευχή και ακάθιστος. Σύντομα ανάρρωσε. Η θαυματουργή εικόνα βοήθησε μια γυναίκα που έπασχε από σοβαρή μορφή πνευμονίας. Ένα δεκατετράχρονο κορίτσι έπασχε από βαριά μορφή λευχαιμίας. Έχοντας μεγάλες ελπίδες για βοήθεια από τη θαυματουργή εικόνα, ζήτησε να της τη φέρει. Μετά την προσευχή και το χρίσμα με το χρίσμα, η υγεία του παιδιού άρχισε να βελτιώνεται γρήγορα και, προς έκπληξη των γιατρών της, μετά από λίγο καιρό οι όγκοι εξαφανίστηκαν.
Η θαυματουργή εικόνα έχει ήδη επισκεφθεί την Αμερική, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Δυτική Ευρώπη. Και παντού αυτή η εικόνα ακτινοβολούσε ειρήνη και αγάπη.
Η φήμη της εικόνας εξαπλώθηκε ευρέως πέρα από την Ορθόδοξη Εκκλησία: πολλοί Καθολικοί και Προτεστάντες ήρθαν για να την τιμήσουν…
Ωστόσο, τη νύχτα 30 προς 31 Οκτωβρίου 1997, ο φύλακας της εικόνας, Joseph Muñoz Cortes, σκοτώθηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες και Η Θαυματουργή εικόνα Ιβήρων εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος…
JOSEPH MUÑOZ: «ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»
Τη νύχτα της 30ης προς 31η Οκτωβρίου 1997, συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο – ο Joseph Muñez-Cortes, ο φύλακας της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου «Iverskaya» σκοτώθηκε στην Αθήνα. . Στις 12 Νοεμβρίου 1997 κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Μονής της Αγίας Τριάδας στο Jordanville της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ). Το House of Icons Society στο Μόντρεαλ δημοσίευσε το ακόλουθο μοιρολόγι:
«Πριν από δεκαπέντε χρόνια, το φθινόπωρο του 1982, .. ένας Ορθόδοξος Ισπανός, καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, κλήθηκε από τον Κύριο σε μια ειδική διακονία, την οποία είχε την ευκαιρία να σφραγίσει με το μαρτύριο του. Οι δυσεπίλυτες συνθήκες του θανάτου του αδελφού Ιωσήφ δεν είναι ακόμη σαφείς, αλλά μπροστά σε αυτόν τον θάνατο θέτει κανείς ακούσια ερωτήσεις που απέχουν πολύ από εκείνες που αποτελούν το αντικείμενο της αστυνομικής έρευνας. Πώς ένιωσε όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη μονή της Γεννήσεως στο Άγιο Όρος, όπου συγκλονίστηκε από την εικόνα της Ιβήρων Θεοτόκου, σαν να την αντιλήφθηκε κατά λάθος; Πώς κατάλαβε τα τότε λόγια του ηγούμενου του μοναστηριού π. Κλήμη, ο οποίος ενέδωσε απροσδόκητα στα αιτήματα ενός επισκέπτη νεαρού αγιογράφου και είπε: «Η Παναγία θα φύγει μαζί σας»; Ποια ήταν η σταδιακή συνειδητοποίηση του θαύματος γι’ αυτόν από εκείνη ακριβώς την ημέρα της 24ης Νοεμβρίου 1982, όταν περίπου στις τρεις η ώρα το πρωί ο Χοσέ, ξυπνώντας στο διαμέρισμά του στο Μόντρεαλ, ένιωσε ένα άρωμα να προέρχεται από άγνωστη πηγή;..
Ήταν προορισμένος να είναι παρών σε ένα θαύμα σε έναν κόσμο που δεν μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τέτοιο θαύμα, γιατί η ιερή μύρο εικόνα της Ελπίδας του απελπισμένου θεράπευε όχι μόνο τα σώματα, αλλά και τις ψυχές όσων στράφηκαν σε αυτόν, ηρεμώντας τις κακές καρδιές, δίνοντας το δώρο των δακρύων, βοηθώντας να βρούμε την ελπίδα. Όποιος έτυχε να δει τα πρόσωπα των ανθρώπων -Ορθοδόξων και μη- σε πολυάριθμες ενοριακές εκκλησίες και μοναστήρια, όπου ο αδελφός Ιωσήφ ο Φύλακας έφερε την ευλογημένη, μύρο εικόνα του Τερματοφύλακα, που ανοίγει τις πόρτες του ουρανού στους πιστούς, παρέδωσε σε αυτόν, δεν μπορούσε παρά να αισθανθεί, στο βαθμό που του αναλογούσε, πόσο τρομερή και συντριπτική υπακοή δίνεται σε αυτόν τον άνθρωπο και πόσο αφόρητη πρέπει να είναι για το αρχαίο φίδι, τον εχθρό της Εκκλησίας του Χριστού».
Ας αγγίξουμε τη μοίρα ενός ανθρώπου που, στην ρεαλιστική, μηχανογραφική και ορθολογική εποχή μας, έδωσε τη ζωή του για ένα ορθόδοξο ιερό, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: Ευλογημένος είσαι όταν σε υβρίζουν και σε καταδιώκουν και σε συκοφαντούν με κάθε τρόπο άδικα για χάρη Μου. Να χαίρεσαι και να χαίρεσαι. γιατί μεγάλη είναι η ανταμοιβή σου στον ουρανό… ().
Γόνος αρχαίας ισπανικής οικογένειας, ο Joseph (Jose) Muñez-Cortez γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1948 σε μια ευσεβή καθολική οικογένεια στη Χιλή. Όταν ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών, στο δρόμο για τον Καθολικό Καθεδρικό Ναό, χάθηκε στους δρόμους του Σαντιάγο και μπήκε κατά λάθος σε μια ορθόδοξη εκκλησία. Εκείνη την ημέρα ήταν η Εορτή της Υψώσεως του Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου. Η ομορφιά της διακόσμησης του ναού, των εικόνων και της λατρείας χτύπησε τη νεολαία, τον συγκλόνισε μέχρι τα βάθη της ψυχής του και από τότε άρχισε να επισκέπτεται αυτό το μέρος. Δύο χρόνια αργότερα, ο Αρχιεπίσκοπος Χιλής Λεοντιος, εν γνώσει της μητέρας του, τον ευλόγησε να προσηλυτιστεί στην Ορθοδοξία. Για τρία χρόνια ο Ιωσήφ σπούδασε εικονογραφία και θεολογία στο κολέγιο. Έχοντας μετακομίσει στον Καναδά, ολοκλήρωσε εκεί μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη συνέχεια δίδαξε την ιστορία της αγιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Ο Ιωσήφ ήλπιζε να γίνει μοναχός, αλλά δεν υπήρχε ορθόδοξο μοναστήρι για άνδρες στον Καναδά.
Το 1982, σε προσκύνημα στο Άγιο Όρος, ο Ιωσήφ επισκέφτηκε τη μονή Γεννήσεως του Σωτήρος. Εδώ, στο εργαστήριο αγιογραφίας, είδε την εικόνα της Θεοτόκου που τον χτύπησε βαθιά. Ζήτησε επίμονα να του πουλήσει αυτή την εικόνα, αλλά αρνήθηκε. Ο νεαρός προσκυνητής προσευχήθηκε θερμά στη Μητέρα του Θεού να του επιτρέψει να μεταφέρει την εικόνα Της στην Αμερική. Ήδη βγαίνοντας από τις πύλες του μοναστηριού, είδε τον ηγούμενο να σπεύδει προς το μέρος του, ο οποίος του έδωσε μια εικόνα με τα λόγια: «Η Παναγία πρέπει να φύγει μαζί σου».
Ενώ επέβαινε σε πλοίο που κατευθυνόταν προς το λιμάνι της Δάφνης του Άθω, άκουσε μια φωνή να τον διατάζει να πάει στη Μονή Ιβήρων και να προσαρτήσει την εικόνα του στη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου «Πορταίτισσα», της προστάτιδας του Άθω. Η εικόνα που του δόθηκε αντιγράφηκε από αυτήν την εικόνα. Εκπλήρωσε αυτή την εντολή. Επιστρέφοντας στο Μόντρεαλ, ο Τζόζεφ τοποθέτησε το εικονίδιο στο δωμάτιό του και διάβαζε έναν ακάθιστο μπροστά του κάθε βράδυ.
Στις 24 Νοεμβρίου 1982, ξύπνησε γύρω στις τρεις το πρωί και ένιωσε ένα δυνατό άρωμα. Κοιτάζοντας την εικόνα , παρατήρησε σταγόνες υγρασίας πάνω της και σκέφτηκε ότι έσταζε λάδι από τη λάμπα. Όμως, σκουπίζοντάς τα, έμεινε έκπληκτος όταν ανακάλυψε ότι το άρωμα προερχόταν ακριβώς από αυτά. Του έγινε σαφές ότι αυτό ήταν μύρο Έκτοτε, η εικόνα ρέει συνεχώς μύρο, με εξαίρεση τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μέσω της εικόνας, με τη χάρη του Θεού, έγιναν πολλές θαυματουργές θεραπείες: ένας παράλυτος νέος και ένας άνδρας που έπασχε από καρκίνο της σπονδυλικής στήλης, ένα παιδί με σοβαρή ραχίτιδα, που οι γιατροί αρνήθηκαν και πολλοί άλλοι απελευθερώθηκαν από την ασθένεια. Αλλά ο Ιωσήφ είπε πολλές φορές ότι το μεγαλύτερο θαύμα της εικόνας που ρέει με μύρο ήταν ότι υποκινούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια.
Ο Ιωσήφ δεν είχε πολλά χρήματα. Έχοντας βρει την εικόνα, έκανε όρκο ότι δεν θα γινόταν πηγή πλουτισμού του. Και το έκανε μέχρι τον θάνατό του. «Γνωρίζω πραγματικά», καταθέτει ο αρχιερέας Βίκτορ Ποταπόφ, «ότι μερικές φορές δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης. Συχνά έδινε τα τελευταία του χρήματα σε όσους είχαν ανάγκη». ( σσ ενώ οι Αββακουμασιώτες έκαναν παράνομο πλουτισμό με τον τάφο του Αγίου που βρήκε μια γιαγιά. Διαχειριστές ….Πήγαν να πάρουν φως και χρήμα από ξένα κόλλυβα.. )
Στα χαρτιά του Ιωσήφ, βρέθηκε ένα σημείωμα στα γαλλικά, γραμμένο από το χέρι του το 1985, από το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα ότι πολύ πριν το μαρτύριο του το προέβλεψε.
Ιδού το κείμενο αυτής της σημείωσης: «Κύριε Ιησού Χριστέ, που ήρθε στη γη μας για χάρη της σωτηρίας και καρφώθηκες οικειοθελώς στον Σταυρό και υπέμεινες το Πάθος για τις αμαρτίες μας, επιτρέψτε μου να υπομείνω και τα βάσανά μου, τα οποία δεν δέχομαι εχθρούς, αλλά από τον αδερφό μου. Θεός! Μην του το θεωρείς αμαρτία».
Ο Dimitry Mikhailovich Gortynsky, υπέυθυνος της Εκκλησίας της Ανάληψης στο Σακραμέντο (Καλιφόρνια, ΗΠΑ), σε μια ιδιωτική επιστολή προς τη μητέρα Maria Potapova με ημερομηνία 25 Δεκεμβρίου 1997, μεταφέρει το ακόλουθο περιστατικό από τη ζωή του Joseph: «Ξύπνησε τη νύχτα και ένιωσε ότι ήταν δεμένος χέρια και πόδια. Το στόμα του ήταν επίσης φιμωμένο και δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει ούτε να ουρλιάξει. Προσπάθησε να ελευθερωθεί, αλλά δεν μπορούσε, και προσευχόταν μόνο μέσα του. Ήξερε ότι ήταν ένα κακό πνεύμα, και τον κράτησε έτσι όλη τη νύχτα. Ο ίδιος ο Χοσέ το είπε στα ισπανικά στη σύζυγό μου πριν από ένα χρόνο, και μετά μου το μετέφρασε, και τώρα το έχει ξαναπεί για να μπορώ να το γράψω με ακρίβεια». Σύμφωνα με τον ίδιο τον Τζόζεφ, δεν ήταν καθόλου όνειρο, αλλά όλα έγιναν στην πραγματικότητα.
Στην τελευταία του συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Russian Shepherd, που δημοσιεύτηκε στο Σαν Φρανσίσκο, όταν ρωτήθηκε αν είχε συνηθίσει ένα θαύμα πάνω από δεκαπέντε χρόνια, ο Τζόζεφ απάντησε: «Όχι, δεν μπορείς να το συνηθίσεις, όπως μπορείς. Μην συνηθίσεις σε ένα θαύμα. Λες και ο εορτασμός της Θείας Ευχαριστίας θα γινόταν μια συνηθισμένη, ρουτίνα δράση για έναν ιερέα… Ποτέ δεν πλησιάζω μια εικόνα με περιέργεια να ελέγξω πού και πόσο από τον κόσμο ρέει έξω… Δεν πρέπει ποτέ να συνηθίσουμε στα θαύματα. Αν συμβεί αυτό, τότε το θαύμα θα πάψει να είναι θαύμα. Ένα άτομο που καταλαβαίνει τι είναι αγιότητα και ιερό δεν θα μπορέσει ποτέ να συνηθίσει σε ένα θαύμα».
Τότε τέθηκε η ερώτηση στον Ιωσήφ: «Πολλοί πιστεύουν ότι η εικόνα είναι ιδιοκτησία σου….Πώς απαντάτε σε τέτοιους ανθρώπους;
«Αυτό δεν είναι αλήθεια», είπε ο Τζόζεφ. – Είμαι μόνο ο φύλακας της εικόνας. Αν η εικόνα ανήκε μόνο σε μένα, θα καθόμουν ήσυχος στο σπίτι, και δεν θα γύριζα τον κόσμο από ενορία σε ενορία… Η εικόνα είναι θαυματουργή και δεν μπορούμε να την ελέγξουμε ή να την απορρίψουμε. Μια φορά πήγα από το Μόντρεαλ στη Νέα Υόρκη, όπου με περίμεναν πιστοί, αλλά το αεροπλάνο έκανε κύκλους πάνω από τη Νέα Υόρκη και επέστρεψε πίσω. Τι σήμαινε αυτό; Για μένα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: δεν έπρεπε να πάω εκεί. Μια άλλη φορά μπήκα σε ένα ταξί και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο εμφανίστηκε μπροστά μας: έπρεπε να φρενάρω απότομα. Το γυαλί στην εικονοθήκη έσπασε. Δεν μας συνέβη τίποτα, αλλά έπρεπε να επιστρέψω σπίτι για να καθαρίσω την εικόνα από σπασμένο γυαλί και εκείνη την ώρα το αεροπλάνο απογειώθηκε χωρίς εμένα… Τον Ιούλιο του 1995, όταν ήμουν στη σκήτη στο Άγιο Όρος, όπου ζωγραφίστηκε η εικόνα, ο ηγούμενος της σκήτης με κανόνισε να υποκλίνομαι στο έδαφος πριν από κάθε ταξίδι με την προσευχή: «Μάνα, ευλόγησε». Μετά από αυτό, ο ηγούμενος είπε, πήγαινε στην ευχή του Θεού. Πιστεύω ότι από τότε που άρχισα να το κάνω αυτό, μερικές φορές νιώθω ιδιαίτερα στην ψυχή μου την ανάγκη να πάω στο ένα ή στο άλλο μέρος».
Ο Ιωσήφ συνέχισε: «Στην εποχή μας, όπως και στην εποχή του Χριστού, τα ιερά πράγματα πρέπει να πηγαίνουν στους ανθρώπους, όπως η αγιότητα πήγε σε αυτούς. Αυτή δεν είναι μια παράδοση που ο ίδιος έχω καθιερώσει. Ο Κύριος ξέρει πόσο δύσκολο είναι για μένα να ταξιδέψω, επηρεάζει την υγεία μου, αλλά εκπληρώνω με χαρά αυτή την υπακοή ενώπιον της Μητέρας του Θεού και του λαού του Θεού, που με μεγάλη χαρά περιμένουν τη Βασίλισσα των Ουρανών. Ο Ηγούμενος του Άθω, που μου έδωσε την εικόνα, είπε: «Εκκλησία στην οποία δεν υπάρχει αγάπη, συμπόνια και έλεος δεν είναι Εκκλησία». Αυτή η διδασκαλία είναι βαθιά αποτυπωμένη στην καρδιά μου…»
Στην ίδια συνέντευξη, σαν να περίμενε το μαρτύριό του, ο Ιωσήφ είπε: «Οι πιστοί πρέπει να είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, να μην ξεχνάμε ότι αποκτώντας εχθρούς εδώ, αποκτάμε τη Βασιλεία των Ουρανών… Αυτός που είναι πιστός στα μικρά πράγματα θα είναι πιστός σε μεγάλα πράγματα όταν απαιτείται. Μας δίνεται η ευκαιρία να γίνουμε ομολογητές, δεν πρέπει να τη χάσουμε. Έχοντας χάσει την επίγεια ζωή, αποκτούμε την ουράνια ζωή. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο για τον Χριστό».
ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΦΥΛΑΚΑ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ .. 3 ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΦΑΝΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ..
Το δωμάτιο στο οποίο μαρτύρησε ο Ιωσήφ βρίσκεται στη γωνία και ανοίγει σε ένα μπαλκόνι – το μοναδικό σε ολόκληρο το ξενοδοχείο με πρόσβαση στην οροφή του γειτονικού κτιρίου. Αυτό εξηγεί γιατί η πόρτα του δωματίου στο οποίο σκοτώθηκε ο Ιωσήφ ήταν κλειδωμένη από μέσα. Σύμφωνα με τον γιατρό που εξέτασε το σώμα, ο φόνος έγινε από δύο ή τρία άτομα: ο ένας τον κράτησε, ο άλλος του έδεσε τα χέρια και τα πόδια και ο τρίτος τον χτύπησε. Προφανώς, οι δολοφόνοι ήθελαν να μάθουν πού ήταν το εικονίδιο. Ας διευκρινίσουμε ότι η θέση του εικονιδίου είναι προς το παρόν άγνωστη.
Το πώς ο Τζόζεφ παρασύρθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στο οποίο διαπράχθηκε αυτή η τρομερή δολοφονία παραμένει μυστήριο. Ο μοναχός του Τζόρντανβιλ Βσεβολόντ Φιλίπεφ στο δοκίμιό του «Μεταμορφωμένη ταλαιπωρία, ή συνομιλία με τον δολοφονημένο αδελφό Τζόζεφ» κάνει την ακόλουθη εικασία: «Τι σας παρέσυρε με τον δολοφόνο; Ίσως σου υποσχέθηκε χρήματα ή χρειαζόσουν κάποια υπηρεσία από αυτόν; Ωχ όχι. Σε παρέσυρε ζητώντας τη βοήθειά σου. Ο δαίμονας που του το έμαθε αυτό, φυσικά, ήξερε ότι η ευγενική καρδιά σου δεν μπορούσε να αρνηθεί κάποιον που ζητούσε βοήθεια…»
Στη δίκη, ο γιατρός κατέθεσε ότι όλα έδειχναν ότι ο Ιωσήφ δεν αντιστάθηκε. Ξάπλωσε δεμένος απέναντι από το κρεβάτι. Ίχνη βασανιστηρίων είναι ορατά στα πόδια, τα χέρια και το στήθος. Ο Τζόζεφ πέθανε πολύ και οδυνηρά μόνος...
ΠΟΙΟΣ ΤΙΜΑΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ …
Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΒΗΡΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΕΨΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Το καλοκαίρι του 1996, ο Ιωσήφ πήγε στον Άθωνα για να αποχαιρετήσει τον Ηγούμενο Κλήμη, τον πνευματικό του πατέρα, που αναχωρούσε προς τον Θεό. Τότε ο μοναχός του είπε ότι η επόμενη χρονιά – το 1997 – θα ήταν μοιραία γι’ αυτόν και θα συνέβαιναν τρομερά γεγονότα.
ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓ ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ
Την παραμονή του μαρτυρίου του, ο Ιωσήφ και ο ιερέας Alexander Ivashevich επισκέφτηκαν το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο ελληνικό νησί της Άνδρου για να προσκυνήσουν τα ιερά του. Ο μοναχός, που τους άνοιξε τις πόρτες της κεντρικής εκκλησίας του μοναστηριού, εξεπλάγη εξαιρετικά που η αρχαία τοιχοποιία της Θεοτόκου άρχισε να σκίζεται κατακόρυφα. Ο ηγούμενος του μοναστηριού Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος εξήγησε ότι η εικόνα κλαίει όταν ετοιμάζονται τρομερά γεγονότα ή σε τέτοιες εκδηλώσεις. Αυτό το σημάδι της Μητέρας του Θεού έκανε βαθιά εντύπωση στον Ιωσήφ και είπε επανειλημμένα στον πατέρα Αλέξανδρο: «Πατέρα, νιώθω ότι κάτι τρομερό θα συμβεί πολύ σύντομα. Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά κάτι θα συμβεί». Και την ίδια μέρα του θανάτου του, το πρωί, ο Ιωσήφ μοιράστηκε για άλλη μια φορά το προαίσθημά του με τον πατέρα Αλέξανδρο.
Κηδεύτηκε 13 ημέρες μετά τη δολοφονία του στην Αθήνα. Ήθελαν να τελέσουν την κηδεία του με κλειστό φέρετρο και σε σφραγισμένη πλαστική σακούλα. Ο Θεός όμως έκρινε διαφορετικά. Το φέρετρο ήταν ανοιχτό, η τσάντα ήταν σκισμένη και όλοι είδαν σημάδια βασανιστηρίων. Δεν υπήρχαν ορατά σημάδια φθοράς.
Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ
Το 1981, στο Άγιο Όρος, ο Έλληνας μοναχός π. Ο Χρυσόστομος έφτιαξε ένα αντίγραφο του Τερματοφύλακα Ιβήρων, το οποίο έμελλε να γίνει μια από τις πιο θαυμαστές μαρτυρίες της ευγενικής βοήθειας της Μητέρας του Θεού στους ανθρώπους στον εικοστό αιώνα.
Η ιστορία της θαυματουργής εικόνας συνδέεται με τη μοίρα του Joseph Muñoz.
Ο Joseph (Jose) Muñoz Cortes, Ισπανικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Χιλή το 1948. Οι γονείς του Ιωσήφ ήταν ζηλωτές Καθολικοί και ανήκαν σε μια αρχαία οικογένεια ευγενών, η οποία είχε σημαντικές υπηρεσίες στην Καθολική Εκκλησία. Το 1962, ως 12χρονο αγόρι, ζώντας στο Σαντιάγο, έμεινε έκπληκτος από την ορθόδοξη λειτουργία στην τοπική εκκλησία της Αγίας Τριάδας και την εικόνα του Καζάν της Μητέρας του Θεού. Κατέληξε στην εκκλησία σαν τυχαία στο δρόμο για την Καθολική Εκκλησία. Η ομορφιά της διακόσμησης του ναού, των εικόνων και της λατρείας έκανε τεράστια εντύπωση στο αγόρι και από τότε άρχισε να επισκέπτεται αυτήν την εκκλησία.
Μετά από 2 χρόνια, ο Αρχιεπίσκοπος της Χιλής Λεόντιος τον βάφτισε στην Ορθοδοξία, για την οποία ελήφθη η συγκατάθεση της μητέρας του Χοσέ. Ο Χοσέ σπούδασε θεολογία στο κολέγιο για 3 χρόνια. Ο Joseph Muñoz Cortes ήταν ένας αγιογράφος που ήταν μαθητής του Nikolai Shelikhov (αργότερα οι εικόνες του Jose στην έκθεση αναγνωρίστηκαν ως οι καλύτερες).
Στη συνέχεια μετακόμισε στον Καναδά, όπου έγινε καθηγητής ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ και άρχισε επίσης να σπουδάζει αγιογραφία.
Το φθινόπωρο του 1982 ο Ιωσήφ και οι φίλοι του πήγαν για προσκύνημα στον Άθωνα. Ήθελε πολύ να επισκεφτεί το μοναστήρι του Αγίου Δανιήλ, που φημίζεται για το εργαστήρι αγιογραφίας του.
Στο δρόμο για το μοναστήρι, οι προσκυνητές χάθηκαν και ανακάλυψαν ένα άλλο μοναστήρι – στο όνομα της Γέννησης του Χριστού. Οι μοναχοί τους υποδέχθηκαν με αγάπη, τους κέρασαν τσάι και στη συνέχεια τους κάλεσαν να επισκεφθούν το εργαστήριο αγιογραφίας.
«Και μετά», θυμάται ο Muñoz, «είδα ένα εικονίδιο που έκανε την καρδιά μου να αναποδογυρίσει στο στήθος μου».
Η εικόνα της Μητέρας του Θεού – αντίγραφο της Iβήρων – τον συγκίνησε τόσο πολύ που άρχισε να παρακαλεί τους μοναχούς να του πουλήσουν την εικόνα. Οι μοναχοί αρνήθηκαν σταθερά και αποφασιστικά, εξηγώντας ότι αυτή η εικόνα που δημιούργησε ο π. Ο Χρυσόστομος, από τους πρώτους που γράφτηκαν στη βυζαντινή γραφή, τους χρησιμεύει ως πρότυπο. Ωστόσο, υποσχέθηκαν να κάνουν ένα αντίγραφο του εικονιδίου και να το στείλουν στον Καναδά. Ο Μουνόζ συνέχισε να ζητιανεύει, αλλά οι μοναχοί ήταν ανένδοτοι.
Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής λειτουργίας στην εκκλησία του μοναστηριού, ο Joseph Muñoz απηύθυνε μια προσευχή στη Μητέρα του Θεού: «Έχω κάνει ήδη ό,τι μπορεί να γίνει ανθρώπινα: πρόσφερα χρήματα, ικέτευσα ενοχλητικά τον ηγούμενο.
Αλλά, Μητέρα του Θεού, συνόδευσέ μας ακόμα στην Αμερική, γιατί σε χρειαζόμαστε τόσο πολύ!». Μετά την προσευχή ένιωσε ψυχική ηρεμία και σιγουριά ότι το αίτημά του εισακούστηκε. Τα ξημερώματα, όταν ο Ιωσήφ και ο σύντροφός του αποχαιρέτησαν τους μοναχούς και πήγαν στην προβλήτα, τους έπιασε ο ηγούμενος, κρατώντας στα χέρια του μια τυλιγμένη εικόνα.
«Η Μητέρα του Θεού θέλει να πάει μαζί σου», είπε και αρνήθηκε αποφασιστικά τα προσφερόμενα χρήματα. «Δεν μπορείς να πάρεις χρήματα για ένα τέτοιο ιερό». ( σσ το νου τους οι εκατομμυριούχοι διαχειριστές θαυμάτων και θυμιαμάτων )
Μετά από αυτό, οι φίλοι πήγαν στη Μονή Iversky και επισύναψαν τη δωρεά εικόνα στην αρχαία θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου Πορταίτισσας, προστάτιδας του Άθω, από την οποία αντιγράφηκε η εικόνα που τον χτύπησε.
Επιστρέφοντας στο Μόντρεαλ το 1982, ο Joseph Muñoz τοποθέτησε την εικόνα ανάμεσα σε λείψανα ορισμένων από τους αγίους της Λαύρας του Κιέβου Pechersk και του αποστόλου της μάρτυρα Μεγάλης Δούκισσας Elizabeth Feodorovna. Όλη την ώρα υπήρχε ένα καντήλι που φέγγιζε εδώ και κάθε μέρα πριν πάει για ύπνο διάβαζε έναν ακάθιστο στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου 1982, ο Τζόζεφ ξύπνησε από ένα δυνατό άρωμα και νόμιζε ότι προερχόταν από τα λείψανα ή από ένα χυμένο μπουκάλι άρωμα. Όταν όμως εξέτασε την αγιορείτικη εικόνα, συνειδητοποίησε ότι είχε συμβεί κάτι εκπληκτικό – ήταν όλη καλυμμένη με μυρωδάτο μύρο.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ναό, και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, ρέματα ειρήνης ανέβλυζαν καθαρά από την εικόνα των χεριών του Βρέφους Χριστού.
Η θαυματουργή εικόνα ταξίδευε συνεχώς σε ορθόδοξες ενορίες και επισκεπτόταν πολλές χώρες της Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης, καθώς και της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Όπου εμφανιζόταν η εικόνα, γίνονταν πολυάριθμες θεραπείες ψυχικών και σωματικών παθήσεων.
Η απόδειξη πολυάριθμων θαυμάτων από την Εικονίδιο Μύρων Ιβήρων αναζωογόνησε την πίστη στη Δύση.
Όταν ρωτήθηκε γιατί του συνέβη αυτό, ο Joseph Muñoz απάντησε: «Για πολύ καιρό ήμουν σε απώλεια, γνωρίζοντας καλά τα μειονεκτήματά μου και κατανοούσα την αναξιότητά μου: είμαι ένας από τους τελευταίους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ένας μη Ρώσος προσηλυτισμένος… Γεννήθηκα σε καθολική οικογένεια, αλλά σε ηλικία 14 ετών γνώρισα τη Γέροντας Λεόντιο της Χιλής, και με βάφτισε και προσηλυτίστηκα στην Ορθόδοξη πίστη. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν ο Κύριος που με κάλεσε στην αληθινή πίστη…
Αλλά ο Κύριος με κάνει να νιώθω ότι δεν είμαι τίποτα… Κάθε φορά που αγγίζω την εικόνα, μυρίζοντας αυτό το υπέροχο άρωμα, νιώθω την αναξιότητά μου… Πάντα προσευχόμουν στην Παναγία και ποτέ δεν ζητούσα θαύμα ή απόδειξη
Πιστεύω και σέβομαι πολύ τη Μητέρα του Θεού από μικρός, αυτό με δίδαξε η μητέρα μου, και ξέρω μόνο ένα πράγμα, ότι η Υπεραγία Παναγία εκδηλώνεται όπου θέλει… Με τα χρόνια έγιναν πολλά θαύματα, άλλα τα ξέρω, άλλα όχι. Υπήρχαν πολλές θεραπείες, εξωτερικές σωματικές και εσωτερικές πνευματικές…»
dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου