Να μιλήσουμε για την Ουκρανία;

 

Ας μιλήσουμε λοιπόν...

 Όχι με βάση αυτά που μας λένε τα κανάλια σήμερα, αλλά με τα στοιχεία που μας δίνει η ελληνική ιστορία. Και κυρίως η παλιγγενεσία του 1821. 

Τι μαθαίνουμε στα σχολεία τόσα χρόνια;

 Μαθαίνουμε για τους «Φιλικούς», για την Οδησσό, την Κριμαία, το Κίεβο, αλλά και για πολλές άλλες ρωσικές (ΝΑΙ, ρωσικές!) πόλεις όπου σχεδιάστηκε η ελληνική επανάσταση. 

Στο Κίεβο έζησε η οικογένεια του Υψηλάντη, όπου και οργάνωσε την εξέγερση στη Μολδοβλαχία. 100 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου (στην πόλη Νίζνα), έζησαν οι αδερφοί Ζωσιμάδες που έδωσαν όλη την περιουσία τους για την ελληνική επανάσταση. 

Πιο κάτω στη Πολτάβα, έζησαν οι Ε. Βούλγαρης και Ν. Θεοτόκης. Στο Χάρκοβο, έζησε ο Ι. Καρατζής. 

Πολύ πιο κάτω (στα νότια παράλια) βρίσκεται η Οδησσός. Εκεί ιδρύθηκε και οργανώθηκε η Φιλική Εταιρεία, όπου και σήμερα υπάρχουν τα κέρινα ομοιώματα των φιλικών. Αλλά και η Χερσώνα με τους 400 Έλληνες μαχητές που έπεσαν στην μάχη κατά των μπολσεβίκων το 1919. Εκεί βρίσκεται και το χωριό Λιβαδειά, κοντά στη Γιάλτα, που ίδρυσε ο Λάμπρος Κατσώνης όταν αποσύρθηκε από τις μάχες. Στο χωριό αυτό έγινε η σύσκεψη της Γιάλτας το 1945. Εκεί είναι και το Παντικαπαίο, η Σεβαστούπολη και η Μπαλακλάβα, την οποία ο λογαγός Σ. Μαυρομιχάλης αποκαλούσε Ρωσική Σπάρτη. Ναι, ρωσική! Όχι Ουκρανική. 

Εκεί έδρασε και η οργάνωση «Ελληνικός Στρατός», που είχε έδρα το Κέρτς της Κριμαίας. Εκεί εκατοντάδες Έλληνες και στρατιώτες του ρωσικού στρατού και ναυτικού θα αποτελέσουν τη «μαγιά» της ελληνικής επανάστασης. Ναι, του ρωσικού στρατού. Όχι του Ουκρανικού.

 Όλα αυτά τα γνωρίζουμε όλοι από το σχολείο. 

Από το μάθημα ιστορίας. Και όλοι ξέρουμε πως όλες αυτές οι πόλεις είναι ρωσικές. Με έντονο το ελληνικό στοιχείο βέβαια. Αλλά μέσα στα ρωσικά γεωγραφικά όρια. 

Και ξαφνικά, ως δια μαγείας, βρέθηκαν να βρίσκονται στην Ουκρανία. 

Τι συμβαίνει εδώ πέρα; 

Μήπως άλλαξαν τοποθεσία;

 Ή μήπως έφυγαν οι Ρώσοι κάτοικοί τους και αντικαταστάθηκαν από Ουκρανούς; Όχι, τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε. Ούτε έφυγαν από τα ρωσικά εδάφη, ούτε οι Ρώσοι τις εγκατέλειψαν. Εκεί είναι ακόμα! Και το φωνάζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Είμαστε Ρώσοι! 

Τώρα, αν εσείς ξεχάσατε τι μάθατε από την ιστορία και πιστεύεται αυτά που σας λένε τα κανάλια ότι πρόκειται για Ουκρανούς, δικαίωμά σας.

 Αλλά, φίλοι μου, η ιστορία δεν συγχωρεί ποτέ! "

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Να μιλήσουμε για την Ουκρανία; (trelogiannis.blogspot.com)