Για αρκετό καιρό έχω παρατηρήσει την ανθρωπότητα να βυθίζεται σε ένα συνονθύλευμα αντικρουόμενων απόψεων σχετικά με το τι μπορεί να τη σώσει ή να την καταστρέψει. Από την πλευρά μου, δεν κατασκευάζω υποθέσεις. Γι' αυτό, αναγνώστη, μην ψάχνεις τη χρησιμότητα ή την ευχαρίστησή σου σε αυτά που διαβάζεις εδώ, γιατί δεν θα βρεις παρά τη βαρετή αλήθεια, χωρίς το καρύκευμα της μεταφοράς ή της φαντασίας.
Λοιπόν, να ξέρετε ότι στο κέντρο της Γης, κλεισμένος στο γιγάντιο μπλοκ πάγου που είναι η αιώνια φυλακή του, στιγμή με τη στιγμή ο Σατανάς προκαλεί στη ζωή ένα πλήθος αιθερικών προνυμφών στις οποίες ενσταλάζει το θράσος του κακού και της εξαπάτησης. Ενώ κάθεται ακίνητος στο σκοτεινό κάθισμά του, αδιάκοπα, σαν να βγαίνει από μια αβυσσαλέα πηγή, ένας αναβρασμός καταραμένων καρδιών ρέει ανάμεσα στα πόδια του, παιδιά της καταραμένης του θέλησης και των σχεδίων του για την καταστροφή του ανθρώπινου γένους.
Ένα ανδρικό όργανο κρέμεται στο δεξί μηρό του τερατώδους αγγέλου, στο αριστερό ανοίγει ένα φρικτό αιδοίο, και τους ενώνει ασταμάτητα, στην αποτρόπαια αγκαλιά που ενώνει τα δύο μισά της ύπαρξής του. Δεν βιώνει λάγνες απολαύσεις, αλλά μόνο τους πόνους της οδυνηρής ηδονής, τους σπασμούς των φρικτών μολύνσεων. Κρύες ανάσες διατρέχουν τα βρώμικα μέλη του, και στον ανατριχιαστικό του οργασμό ο γλοιώδης σπόρος υψώνεται για να γονιμοποιήσει τη μήτρα του, διογκώνοντάς τη σαν διάφανη κύστη, δοχείο κολασμένων συλλήψεων, που αντηχούν με βασανισμένες κραυγές.
Έτσι από μόνος του γεννά πάντα νέες δέσμες αφοσιωμένων υπηρετών, τους ιφρίτ, τις κακές ιδιοφυΐες στις οποίες λειτουργεί ως πατέρας και μητέρα. Με μια αναλαμπή των παγωμένων βλεφαρίδων του, η νέα γενιά βγαίνει από το πίσω στόμιο του, σαν μια δυνατή κλανιά, που σπρώχνεται από τους παγετώδεις ανέμους που πνέουν μέσα από την κοιλιά του, ουρλιάζοντας και γρυλίζοντας. Και βγαίνοντας από τη σάπια μήτρα, η ιερόσυλη φυλή προσκυνά λατρεύοντας: «Ω, Εξοχότατε, από τη μεγαλόψυχη οσφυϊκή χώρα, Δάσκαλε και Αφέντη, Ανάβασις και Κατάβασις, Μυστική Καμπάλα, Σκοτεινός σοφιστής, εσύ Ασεβής, Ανελέητος, Aleph, Bet, Gimel, Αλφάβητο της Διαφθοράς, Σκηνή του Κακού, Καθρέφτης της διαστροφής, Πόρτα του αιώνιου πόνου!».
Μόλις τελειώσει η σκοτεινή λιτανεία, τα εκτοπλάσματα ορμούν σε κοπάδια στα έγκατα της κόλασης και ανεβαίνουν εκεί, μέχρι να βγουν σε αφιερωμένα εδάφη, για να εξαπλωθούν στα παιδιά των ανθρώπων. Κανείς όμως, εκτός από τον Θεό και τους αγγέλους του, δεν μπορεί να δει τις πυκνές αναθυμιάσεις του τάφου ενώ το υγρό έδαφος τους αναδίδει, ενώ πυκνώνουν σαν ομίχλη, σχηματίζοντας μια αόρατη πατίνα από δηλητηριώδεις ατμούς. Η θανατηφόρα ομίχλη, γεμάτη από τα μικρόβια της αβύσσου, εισχωρεί μέσα μας από τους πόρους του δέρματος, τα μάτια, τα στόμια, την αναπνοή, επεκτείνεται στα πυκνά νευρικά δίκτυα, στα οποία προσκολλάται με άυλα νύχια, βυθίζεται μέσα η καυτή πρόοδος του αίματος, ρέει σε καρδιές και εγκεφάλους.
Έτσι, από αμνημονεύτων χρόνων, ο Σατανάς έχει διαφθείρει τη γενεαλογία του Αδάμ, σπέρματος του Θεού, λερώνοντάς την με τον απεχθή σπόρο του. Μετατρέπει τα δοχεία της αρετής σε δοχεία διαστροφής, μίσους, βλασφημίας, απληστίας και ψεύδους, σε υπονόμους άψυχης κακίας. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει χωρίς τη συναίνεση του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, δεν έχει άλλη εξουσία πάνω μας από αυτή που του παραχωρούμε εμείς.
Για να τον προστατέψει από το γιο της βλασφημίας, από την απωθητική έκτρωση του Αντρόγυνου, ο άνθρωπος θωρακίζεται από το φυσικό του αμυντικό πνεύμα, vis animae medicatrix. Το υγιές πνεύμα, διαισθανόμενο τη μόλυνση μέσα του, επιτίθεται, εκμηδενίζει και εκκενώνει το διαβολικό κύτταρο. Τέλος καθαρίζει τα εσωτερικά του κανάλια από τις δηλητηριώδεις γλίτσες που έχει αφήσει εκεί ο δαίμονας καθώς έσυρε τα βήματά του. Αλλά αν επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί, αν επιτρέψει στο ifrit να τον κουκουλώσει στον ιστό των καταστροφικών ψεύτικων ψεμάτων του και να του εγχύσει την τοξίνη, αρχίζει μέσα του η άσχημη μεταμόρφωση.
Η ύπαρξή του προσαρμόζεται στη φυσιολογία του ακάθαρτου δαίμονα, το βλέμμα του αποκτά κτηνώδη χαρακτηριστικά - ενός φρύνου, ενός χοίρου, ενός φιδιού. Η αλήθεια γίνεται απεχθής γι' αυτόν, και αρχίζει επιμελώς να συνεργάζεται με τους γόνους της απέραντης Νύχτας για να καταστρέψει κάθε αγνότητα, κάθε ευγενές συναίσθημα που υπάρχει ακόμα στους ανθρώπους. Αφοσιώνεται επίσης στο Μεγάλο Έργο, σκοπός του οποίου είναι να σβήσει τον άνθρωπο και να τον αντικαταστήσει με το homunculus, ένα πλασματικό τεχνητό ον, ένα αποτέλεσμα μαγείας, μια σατανική μίμηση του θεϊκού πλάσματος.
Έτσι, ως νέα ιφρίτ, τα ίδια τα παιδιά του ανθρώπου δεν δημιουργούνται πλέον σύμφωνα με φυσικά σχέδια αλλά σε ψυχρές, απάνθρωπες αντιλήψεις. Και τα παιδιά πρέπει να πιστεύουν ότι είναι ερμαφρόδιτοι δαίμονες, με μεταβλητό φύλο. Καθώς η μόλυνση εξαπλώνεται, διαλύει οικογένειες και προτείνει αποτρόπαιες αγκαλιές, υποκινεί φρικτές συνευρέσεις. Οι ικανότητες της ψυχής, που ατροφούν γρήγορα, αντικαθίστανται από μηχανικές συσκευές. Και τα ανθρωπιστικά σχέδια περνούν μέσα από φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες.
Η τέχνη και η ποίηση βιάζονται και σκοτώνονται. Η επιστήμη και η τεχνολογία γίνονται νεκρομαντικές πρακτικές. Η Αγορά γιορτάζει φρικτές ανθρωποθυσίες, σαν Μαύρη Λειτουργία. Το κολασμένο δηλητήριο κυκλοφορεί παντού επηρεάζοντας τα νεύρα της κοινωνίας. Η Νέα Σατανική Τάξη περιλαμβάνει πολιτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες, ιερούς ανθρώπους, γκουρού, εκφραστές του πολιτισμού και της δημοσιογραφίας, διαχειριστές τεράστιων περιουσιακών στοιχείων, αρχηγούς του τραπεζικού συστήματος, στρατιώτες, γιατρούς.
Μερικοί από αυτούς συγκεντρώνονται σε φαραωνικές σπηλιές για να ιερουργήσουν τα Σάββατα που αποκαλούν Φόρουμ. Εκεί, μετά το τελετουργικό φιλί στην πλάτη των ιεραρχών, αποφασίζουν ποιες κρίσεις, πολέμους, λιμούς ή πανδημικά σχέδια θα εξαπολύσουν στον κόσμο, πόσα παιδιά να θυσιάσουν, ποια ποταπά ψέματα να πουν. Οι λεπρές, σάπιες ψυχές τους εκπέμπουν ναυτία και η δυσοσμία εκτείνεται για μίλια τριγύρω, προσελκύοντας κοράκια, ύαινες, γύπες και κάθε ζώο που τρέφεται με πτώματα.
Όμως ο homunculus δεν βλέπει τα πτωματικά και βλαβερά πρόσωπα, δεν μυρίζει τη μεταφυσική δυσωδία, γιατί έχει χάσει κάθε πνευματική ευαισθησία. Μόνο οι μάσκες της εξουσίας, οι μυρωδιές του χρυσού τον εντυπωσιάζουν. Περνάει τον χρόνο του παίζοντας με μπιχλιμπίδια, κουβεντιάζοντας, tweeting, linking, τικ, ακολουθώντας τον παρδαλό αυλητή, καλλιεργώντας σκοτεινές λίμπιντο, κουβαλώντας σκοτεινούς πόθους, σε κατάσταση οδυνηρού λήθαργου, αποβλάκωσης, εσωτερικής παράλυσης, ενώ οι δαίμονες τον αναποδογυρίζουν, τον ρίχνουν σαν μπάλα, του πλάθουν τις επιθυμίες του σαν μαλακό κερί. Έτσι υφαίνουν οι homunculi το σχοινί για να κρεμαστούν και το λένε «ελευθερία».
Εσείς που διαβάζετε, ξέρετε ότι στο πεδίο του πνεύματος δεν υπάρχουν θύματα ή δήμιοι, γιατί ο καθένας είναι ο δημιουργός των δικών του συμφορών. Μια μέρα ένα δέντρο παραπονέθηκε: «να, έρχονται οι ξυλοκόποι να μας κόψουν». «Ναι», απάντησε ένας άλλο, «και οι λαβές των τσεκουριών τους είναι από το δικό μας ξύλο». Έτσι παρέχουμε στους οπαδούς του Αντιθεού τα εργαλεία για να μας καταστρέψουν. Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός δεν θα επέμβει. Θα μας αφήσει να αποφασίσουμε ελεύθερα τι θα κάνουμε με τη ζωή μας.
Δεν πρέπει επομένως να λυπόμαστε για την τύχη του homunculus. Να τον σώσουμε; Και τι θα γλιτώναμε; Η υπεράσπιση του homunculus θα σήμαινε τον τραυματισμό του ανθρώπου. Εξετάσαμε μακρινές εποχές και τις ονομάσαμε «Μεσαίωνα», «Αναγέννηση». Η εποχή μας πιθανότατα θα ονομαστεί 'Αποσύνθεση', η εποχή των ανθρώπων και των δαιμόνων.
Και αυτή είναι η απλή αλήθεια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Να προστεθεί ότι, παρά την πονηριά του, ο Σατανάς έχει πέσει σε μια νέα παγίδα του Αρχαίου. Καταστρέφοντας τον σάπιο πολιτισμό μας, απλώς υπακούει στον Παντοδύναμο. Με το Έργο της διαφθοράς και της καταστροφής του δεν μπορεί να αποφύγει να προετοιμάσει τον κόσμο όπου μια μέρα θα ζήσει ένας Άνθρωπος με νέα καρδιά, μετριασμένος, σφυρηλατημένος και εξαγνισμένος από τή δοκιμασία.
Γιατί τότε να αποστρέφεστε αυτή τη βρώμικη φυλή ανθρώπων-δαιμόνων, ανθρώπων-βαμπίρ, βρικόλακων οικείων που βοηθούν τον Σατανά στο εγχείρημά του, επικαλούμενοι στα κεφάλια τους αρχαία και σκληρά βασανιστήρια; Δεν είναι, παρά τους εαυτούς τους, «μέρος εκείνης της δύναμης που επιθυμεί αιώνια το Κακό και αιώνια λειτουργεί το Καλό»; Τελικά, Εκείνη που σπάει κάθε δεσμό θα έρθει και για αυτούς. Οι ψυχές τους θα πέσουν τότε, σύμφωνα με το νόμο της φύσης, στα όξινα σπλάχνα του Μαύρου Δασκάλου, και εκεί θα πρέπει να σπαρταρούν, διαβρωμένες από μιάσματα και αναθυμιάσεις που ξεπερνούν κάθε ανθρώπινο εφιάλτη, καταδικασμένοι σε αιώνιο και άσβεστο εμετό. Και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη, μου φαίνονται σαν επαρκής τιμωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου