Η εκκλησία υπάρχει για τον άνθρωπο - Χρυσόστομος Σταμούλης

 

Η γλώσσα των λειτουργικών κειμένων της Εκκλησίας διακρίνεται για τη ζωντάνια και την ποιητικότητά της. Οι Πατέρες δεν δημιούργησαν απλώς μια ωραία γλώσσα, αλλά μια γλώσσα που εκφράζει την οντολογία της Εκκλησίας, βαθιά θεολογική και υπαρξιακή. Ωστόσο, στις μέρες μας παρατηρούμε ότι αυτή η ποιητική έκφραση χάνεται, κυρίως όταν τα κείμενα ειδωλοποιούνται και παύουν να είναι ζωντανά, οδηγώντας, κατά συνέπεια, τη ζωή στο θάνατο. Μια Εκκλησία που δεν ελπίζει στο θαύμα και στην έκπληξη, είναι νεκρή. Η ζωντάνια της προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται και δημιουργούν εντός της. Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας επισημαίνει ότι η πτώση των Πρωτοπλάστων συνέβη διότι οι ίδιοι αντικειμενοποίησαν τον Θεό, μετατρέποντάς τον σε ένα στατικό αντικείμενο, αντί να διατηρήσουν τη ζωντανή σχέση μαζί Του. Στην Εκκλησιαστική κοινότητα μετέχουν άνθρωποι πτωτικοί, άνθρωποι που αγωνίζονται. Η Εκκλησία παλεύει για τον τρόπο της ενώσεως του κτιστού με το άκτιστο και εργάζεται αδιάκοπα για τη σωτηρία του ανθρώπου. Σήμερα, οι σύγχρονοι ποιητές θα μπορούσαν να εργαστούν εντός της Εκκλησίας για τη δημιουργία νέων υμνολογικών έργων των λατρευτικών ακολουθιών, έργων που θα συνδυάζουν τη δυναμική της γλώσσας του παρελθόντος με τα υλικά του παρόντος. Άλλωστε, η στιγμή στην Ορθόδοξη πίστη έχει τεράστια σημασία, καθώς η Εκκλησία ζει και λειτουργεί στο αιώνιο παρόν της Βασιλείας του Θεού

 https://www.youtube.com/watch?v=-BMRUaSbKG8

ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ, ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΘΕΣΗ ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ; ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ;