Πηγή: Ντανιέλε Πέρα
Όποιος πιστεύει ότι μια πιθανή (και πολύ πιθανή σε αυτό το σημείο) επίθεση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα συνδέεται με την καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών είτε έχει σοβαρά γνωστικά προβλήματα είτε είναι απλώς ένας απλός «προπαγανδιστής», κάτι που δεν διαφέρει από εκείνους που πίστευαν/ισχυρίζονταν ότι η επίθεση στο Ιράκ συνδεόταν με την παρουσία της Αλ Κάιντα ή των όπλων μαζικής καταστροφής της Βαγδάτης. Αν οι ΗΠΑ ήθελαν πραγματικά να καταπολεμήσουν το εμπόριο ναρκωτικών, θα έπρεπε να βομβαρδίσουν από το Μεξικό μέχρι την Αργεντινή. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η CIA συχνά χρησιμοποιούσε το ίδιο το εμπόριο ναρκωτικών, και τις πολιτοφυλακές που συνδέονταν με αυτό, για να αντιμετωπίσει τους «κομμουνιστές» αντάρτες (οι οποίοι, με τη σειρά τους, το χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο χρηματοδότησης) στις δεκαετίες του 1970, του 1980 και του 1990. Η τρέχουσα διαδικασία αποσταθεροποίησης της Βενεζουέλας (η επιχείρηση πιθανότατα θα κορυφωθεί με στοχευμένες επιθέσεις και εσωτερικές ενέργειες από ένοπλες ομάδες και ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες - κάτι που έχει ήδη επιχειρηθεί με την Επιχείρηση Γεδεών το 2019/2020, αν και αυτή τη φορά η ανάπτυξη δυνάμεων είναι σημαντικά πιο ισχυρή) συνδέεται στενότερα με την πλήρη εφαρμογή ενός ανανεωμένου «Δόγματος Μονρόε». Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να επιτρέψουν η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, στην «αυλή» τους, να πέσει στα χέρια κινεζικών, ρωσικών ή (ακόμα χειρότερα) ιρανικών εταιρειών. Άλλωστε, η επιθετικότητα κατά του Ιράκ ξεκίνησε ακριβώς για να αποτρέψει τις ευρωπαϊκές εταιρείες (ιδίως τη γαλλική και τη γερμανική) από το να αποκτήσουν υπερβολική επιρροή στην ιρακινή πετρελαϊκή βιομηχανία (μεταξύ άλλων, ο Σαντάμ είχε επιλέξει να χρησιμοποιήσει το ευρώ αντί του δολαρίου στις συναλλαγές πετρελαίου).
Ωστόσο, αν κάποιος θέλει να διαφωνήσει με ένα «αλλά Μαδούρο...», έχω ήδη γράψει για το θέμα σε δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα του «Eurasia. Rivista di studi geopolitici» με τίτλους «Ανοιχτή Σύγκρουση ΗΠΑ-Βενεζουέλα» και «Το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης είναι Διακήρυξη Πολέμου». Θα πρόσθετα ότι όποιος πιστεύει ότι η κυρία Ματσάδο (γνωστή στη Βενεζουέλα) θα μπορούσε να είναι καλύτερη από τον Μαδούρο έχει εξίσου σοβαρά γνωστικά προβλήματα. Επιπλέον, το τέλος αυτού του «καθεστώτος» δεν θα σήμαινε σε καμία περίπτωση το τέλος του (υποτιθέμενου) ρόλου των ναρκωτικών εντός της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου