Συνέχεια από: Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023
KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
9
Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ
"Η μανία της κυριαρχίας είναι από όλες τις ασθένειες του ανθρώπινου πνεύματος η πιο τρομερή".
VOLTAIRE
ΑΝΤΙΣΟΒΙΕΤΙΚOΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΩΣΙΚOΣ. EΝΑ ΠΙΟΝΙ ΣΤΟ "ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ";
Μεγάλο Παιχνίδι - ή "τουρνουά των σκιών" - ονομαζόταν η σύγκρουση που χαρακτηριζόταν από τις αντίθετες συνωμοσίες των μυστικών υπηρεσιών που έφεραν αντιμέτωπη τη Ρωσία με τη Βρετανική Αυτοκρατορία τον 19ο αιώνα. Ο Αμερικανός κληρονόμος δεν έχει χάσει την αντιρωσική του στάση, η οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα μεταμφιέστηκε σε αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό. Επιπλέον, οι δυτικές δυνάμεις έκαναν πολύ λίγα για να υποστηρίξουν τους αντιμπολσεβίκους "λευκούς" στον σκληρό εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την επανάσταση του 1917. Από τη δεκαετία του 1990, η αντιρωσική εμμονή χαρακτηρίζει και πάλι την αυτοκρατορική γεωπολιτική της Δύσης. Ο Τζορτζ Σόρος και το δίκτυό του δίνουν την εντύπωση ότι είναι βασικά πιόνια του νέου "μεγάλου παιχνιδιού" με το πρόσχημα της ανοιχτής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, η εμπλοκή του μεγιστάνα κατά της ΕΣΣΔ στη δεκαετία του 1980 δεν τελείωσε με το τέλος του σοβιετικού κομμουνισμού, αλλά συνεχίστηκε, σε συνέργεια με τη δραστηριότητα των δυτικών καγκελαριών για τον έλεγχο της νέας συρρικνούμενης Ρωσίας, της Ουκρανίας και των πολυάριθμων ευρασιατικών και ασιατικών δημοκρατιών που προέκυψαν μετά το άδοξο τέλος της ΕΣΣΔ.
Ο Σόρος άνοιξε το πρώτο γραφείο του Ιδρύματός του στη Μόσχα το 1987, κατά τα συγκλονιστικά χρόνια της περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, και ήδη από το 1990, στην τελική αγωνία του καθεστώτος, ήταν μεταξύ των υποστηρικτών ενός σχεδίου για τη μετατροπή της σχεδιασμένης οικονομίας σε σύστημα οικονομίας της αγοράς.
Το σχέδιο Cathalina - ή "σχέδιο των 500 ημερών" - αντιπροσώπευε μια πραγματική λεηλασία των πόρων της τεράστιας χώρας που γονάτισε, με πρωταγωνιστές τους τοπικούς ολιγάρχες, τους πολιτικούς των νεοφιλελεύθερων σχολών και τους απάτριδες χρηματοπιστωτικούς θόλους, υποστηριζόμενους από τον ενεργό ρόλο των αμερικανικών (και άλλων) μυστικών υπηρεσιών. Τα αποθέματα χρυσού της Ρωσίας λεηλατήθηκαν μέσω διεφθαρμένων τραπεζών και ο ρόλος πολιτικών όπως ο Γκεογκόρ Γκαϊντάρ (Yegor Gaidar) και ο Anatoly Chubais (Ανατόλι Τσουμπάις), συγγενών με το δίκτυο του Σόρος και μαθητών του οικονομολόγου Τζέφρι Σακς (Jeffrey Sachs), τον οποίο ο ίδιος ο δισεκατομμυριούχος έφερε στον στενό κύκλο των συμβούλων του Ρώσου προέδρου Μπόρις Γέλτσιν, ήταν καθοριστικός. Η σφετεριστική δραστηριότητα εναρμονιζόταν με τις δραστηριότητες της συχνά αναφερόμενης NED, της USAID και άλλων εργαλείων αμερικανικής πολιτικοοικονομικής διείσδυσης.
Ο ταυτόχρονος αποκλεισμός της βιομηχανίας και της γεωργίας προκάλεσε την κατακόρυφη πτώση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος κατά 83% το 1990-1991 και την αιφνίδια ανεργία δεκατριών εκατομμυρίων ανθρώπων. Εν τω μεταξύ, κομμάτια της αυτοκρατορίας του Τσάρου που κληρονόμησε η ΕΣΣΔ έγιναν ανεξάρτητα υποτελή κράτη της Δύσης. Το OSF χρηματοδότησε πρώην σοβιετικούς επιστήμονες, διανοούμενους και μελετητές για να τους δεσμεύσει με το νέο σύστημα. Αυτό ήταν το δραματικό σκηνικό της επίθεσης στο ρούβλι - το ρωσικό νόμισμα το καλοκαίρι του 1998, που προηγήθηκε από την καταιγίδα του προηγούμενου έτους κατά των "ασιατικών τίγρεων" (ένα άλλο κυνηγότοπο του Σόρος). Το οικονομικό και χρηματοπιστωτικό κλίμα ήταν βαρύ· η φωτιά υποδαυλίστηκε από τις αρνητικές εκθέσεις της Goldman Sachs και του οργανισμού οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αξιολόγησης Moody's, αλλά το αποφασιστικό χτύπημα το έδωσε ο Τζορτζ Σόρος, με επιστολή του στους Financial Times στις 13 Αυγούστου 1998, στην οποία διέταζε τη Ρωσία να υποτιμήσει σημαντικά το ρούβλι και να το συνδέσει με το δολάριο και το (εικονικό τότε) ευρώ. “Η κατάρρευση των ρωσικών χρηματοπιστωτικών αγορών έχει φθάσει στην τελική της φάση” ήταν η εναρκτήρια γραμμή της επιστολής του Σόρος.
Μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ή ένα σημάδι εχθροπραξιών: το ρωσικό χρηματιστήριο έχασε το 80% της αξίας του σε σύντομο χρονικό διάστημα και μόνο μια δραστική πολιτική αλλαγή - το τέλος της εποχής Γέλτσιν και η άφιξη στην εξουσία του νέου ισχυρού άνδρα, Πούτιν - έδωσε ξανά ανάσα στη Ρωσία. Σύμφωνα με ορισμένους, ο Σόρος έχασε τεράστια ποσά από την καταιγίδα του καλοκαιριού του 1998. Αν αυτό αληθεύει (η αμφιβολία παραμένει ότι ο πανούργος επιχειρηματίας, έχοντας επίγνωση του βάρους των λόγων του, είχε λάβει τα αντίμετρα), γιατί την προκάλεσε, γιατί έγραψε αυτό το άρθρο; Όπως και να 'χει, έκτοτε υπάρχει απόλυτη σύγκρουση μεταξύ του Σόρος, του OSF και της Ρωσίας, η οποία έχει ανακηρύξει τον δισεκατομμυριούχο εχθρό της. Ένα άλλο κεφάλαιο του πολέμου ξεκίνησε στις 24 Απριλίου 2014, μετά την επανένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία και εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τη σύγκρουση στο Ντονμπάς, το οποίο είναι de facto ανεξάρτητο από το Κίεβο από εκείνη τη χρονιά. Ο Σόρος, σε συνέντευξή του σε λογοτεχνική εφημερίδα, μίλησε για πιθανή "χρεοκοπία" της Ρωσίας λόγω των κυρώσεων της Δύσης. Για τον μεγιστάνα, αυτές επρόκειτο να αυστηροποιηθούν εάν η Ρωσία δεν άλλαζε την πολιτική της στην Ουκρανία. Άλλο ένα σημάδι της γειτνίασης του δικτύου OSF με τα αμερικανικά αυτοκρατορικά συμφέροντα.
Ο Πούτιν δεν ξέχασε. Ενισχυμένη από την ανάκαμψη της ρωσικής οικονομίας που απελευθερώθηκε από τις ξένες υποθήκες, ενισχυμένη από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και την ανάκτηση των αποθεμάτων χρυσού, η Ρωσία δεν υπέστη τις συνέπειες που προέβλεψε -ή επιθυμούσε- ο Σόρος και στις 30 Νοεμβρίου 2015 απαγόρευσε την λειτουργία στη χώρα του OSF και όλων των οργανώσεων που συνδέονται με αυτό. Το Εθνικό Ιδρυμα για τη Δημοκρατία (NED: National Endowment for Democracy) και μια σειρά από ιδρύματα με αστέρες κηρύχθηκαν επίσης ανεπιθύμητα. Ο Σόρος δήλωσε το 2015, στο αποκορύφωμα του πολέμου στη Συρία, ότι ο Πούτιν είναι "μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη από τον ISIS". Και πάλι: "Η Ευρώπη πρέπει να σταθεί στο πλευρό της Τουρκίας για τα εγκλήματα πολέμου του Πούτιν στη Συρία". Στη συνέχεια, η Τουρκία και ο πρόεδρός της, Ερντογάν, μετακινήθηκαν στο στρατόπεδο των αντιπάλων του Σόρος.
Ένα ακόμη επεισόδιο στον πόλεμο μεταξύ του Σόρος και της Ρωσίας είναι η υπόθεση των Panama Papers, των εγγράφων που παραβιάστηκαν από έναν παναμαϊκό διακομιστή (server) το 2015, τα οποία έδωσαν στη δημοσιότητα -μεταξύ άλλων- ένα σύστημα ξεπλύματος χρήματος από τη Ρωσία σε φορολογικούς παραδείσους. Σύμφωνα με τον ιστότοπο WikiLeaks, η επίθεση "στήθηκε από το Organised Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP) με στόχο τη Ρωσία και την πρώην Σοβιετική Ένωση και χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική υπηρεσία USAID (αμερικανική υπηρεσία για τη διεθνή ανάπτυξη) και τον Τζορτζ Σόρος".
Το πρακτορείο ειδήσεων του Κρεμλίνου, το RIA Novosti, το 2019 έκανε εικασίες για ένα αντιρωσικό κίνημα απόσχισης στη Σιβηρία και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας υπό την καθοδήγηση του δισεκατομμυριούχου φιλάνθρωπου Τζορτζ Σόρος και του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών. Το ίδιο πρακτορείο ενημερώνει ότι "ο Σόρος και οι ΗΠΑ κατηγορούνται ευρέως ότι παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας και υποστηρίζουν τις έγχρωμες επαναστάσεις στη μετασοβιετική περίοδο". Στα τέλη Μαΐου του 2021 ο Andrei Pivovarov, διευθυντής της ΜΚΟ Open Russia, θυγατρικής του OSF, συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης, διαφεύγοντας μετά τη διάλυση της οργάνωσης που ίδρυσε ο πρώην ολιγάρχης Μιχαήλ Χοντορκόφσκι (Mikhail Khodorkovsky).
Στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, εντυπωσιακή είναι η παρουσία του OSF στο απομακρυσμένο Κιργιστάν, μια χώρα που έχει ιδιωτικοποιήσει σχεδόν τα πάντα και έχει μια κεντρική τράπεζα κατά το πρότυπο των δυτικών, ανεξάρτητη από τον πολιτικό έλεγχο και συνδεδεμένη με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική δύναμη. Το κίνητρο για το ενδιαφέρον του Σόρος είναι πιθανότατα οικονομικό: στην πραγματικότητα, το Κιργιστάν είναι πλούσιο σε ανεκμετάλλευτες πρώτες ύλες, συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου· επιπλέον, η γεωγραφική του θέση το καθιστά σημείο διέλευσης για τον νέο "δρόμο του μεταξιού" της Κίνας. Το δίκτυο του Σόρος ήταν πολύ ενεργό στη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Αρμενία, όχι μόνο στις "έγχρωμες επαναστάσεις". Στην Αρμενία, ο πρωθυπουργός Nikol Pachinian κέρδισε την εξουσία το 2018 χάρη σε ένα πραξικόπημα που χρηματοδοτήθηκε επίσης από τον George Soros. Περίεργη είναι η εικονογραφία πολλών από τις φιλοδυτικές επαναστάσεις που εξευμενίστηκαν από το αμερικανικό δίκτυο και το OSF στον πρώην σοβιετικό κόσμο και στη Μέση Ανατολή: παντού, το σύμβολο ήταν ένα φυτό ή ένα λουλούδι: γιασεμί στην Τυνησία, δάφνη στην Αίγυπτο, κέδρος στον Λίβανο, τριαντάφυλλο στη Γεωργία, σταφύλι στη Μολδαβία και βαμβάκι στο Ουζμπεκιστάν, μια άλλη τουρκόφωνη δημοκρατία της Κεντρικής Ασίας όπου το δίκτυο του Σόρος είναι πλέον ανεπιθύμητο, όπως και στο γειτονικό Τατζικιστάν. Πιστεύεται ευρέως ότι οι σημαίες που χρησιμοποίησαν οι εξεγερμένοι κατασκευάστηκαν στα Βαλκάνια από κύκλους που πρόσκεινται στο δίκτυο Σόρος. Ο δισεκατομμυριούχος έχει επίσης διευκολύνει τη δημιουργία ενός είδους πολυεθνικής εταιρείας για "εγχώριες επαναστάσεις". Ονομάζεται CANVAS (Centre for Applied Non-Violent Action and Strategies), ένα δίκτυο επαναστατικών συμβούλων που αποστέλλονται σε χώρες που κυβερνώνται από "κλειστές" κυβερνήσεις, οι οποίες δεν είναι αρεστές στις ΗΠΑ και τον Σόρος. Το Canvas χρηματοδοτείται όχι μόνο από κυβερνητικές δομές των ΗΠΑ, αλλά και από διάφορα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του OSF, όπως αποκαλύφθηκε από το WikiLeaks.
Παραπομπές
1. Ο σκοτεινός ρόλος του Τζορτζ Σόρος στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου