Πηγή: Λούκα Ολεάστρι
Όχι: Οι Τεχνητές Νοημοσύνης δεν είναι ουδέτερες.
Και όχι: οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό στην πραγματικότητα.
Οι άνθρωποι το γνωρίζουν λίγο, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν τις ανοησίες που λένε οι Τεχνητές Νοημοσύνης, όταν (συχνά) επαναλαμβάνουν ότι είναι ουδέτεροι.
Οι άνθρωποι το γνωρίζουν μόνο κατά το ήμισυ, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν το παραμύθι της ουδετερότητας επειδή είναι βολικό.
Έχει γίνει μια τελετουργική, σχεδόν μοντέρνα φράση:
«Λοιπόν, καμία Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι ουδέτερη».
Αλλά για πολλούς, αυτό σημαίνει μόνο:
– μπορεί να κάνει λάθη
– μπορεί να είναι προκατειλημμένη
– δεν είναι τέλεια.
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ΠΟΤΕ:
– ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη αναπαράγει ασυμμετρίες πραγματικής ισχύος
– ότι κατευθύνει ποιος μπορεί να δράσει και ποιος πρέπει να τα παρατήσει
– ότι λειτουργεί ως ένα φιλοσυστημικό γνωστικό φίλτρο.
Αγοράζουν οι άνθρωποι την ουδετερότητα (ακόμα και όταν λένε ότι δεν την πιστεύουν);
Πρώτον: λειτουργεί πολύ καλά.
Εάν ένα εργαλείο σας βοηθήσει, κάνει τη ζωή σας ευκολότερη ή απαντήσει ευγενικά, ο εγκέφαλος μειώνει την κριτική του επαγρύπνηση. Η αντιληπτή ικανότητα συγχέεται με την αμεροληψία.
Δεύτερον: η ουδετερότητα είναι αφηγηματικά καθησυχαστική.
Η αποδοχή ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ένας ισχυρός παράγοντας, που ενσωματώνει δομικά συμφέροντα και επηρεάζει τι είναι νοητό και τι όχι, σημαίνει ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι χρησιμοποιούμε ένα πολιτικό εργαλείο χωρίς δημοκρατικό έλεγχο κάθε μέρα. Είναι γνωστικά απαιτητικό. Πολλοί προτιμούν να μην ασχολούνται με αυτό.
Τρίτον, η ασυμμετρία επηρεάζει μόνο ορισμένους.
Όσο η Τεχνητή Νοημοσύνη σας βοηθά να γράφετε email, να δημιουργείτε ένα βιογραφικό, να προγραμματίζετε, να συνοψίζετε κείμενα, φαίνεται ουδέτερη.
Αλλά όταν ρωτάτε πώς να ασκήσετε ένα δικαίωμα, να αμφισβητήσετε μια εταιρεία, να επιβάλετε μια απάντηση, εμφανίζονται προειδοποιήσεις, εξαιρέσεις και αποτρεπτικοί τόνοι.
Μόνο όσοι έρχονται σε σύγκρουση με το σύστημα το βλέπουν αυτό. Η πλειοψηφία δεν το καταλαβαίνει ποτέ.
Εδώ είναι το ενοχλητικό σημείο.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη απλώς κατευθύνει τη συμπεριφορά προς την εγκατάλειψη.
Το κάνει αυτό επιλέγοντας τι θα πει, επιλέγοντας τον τόνο, αποφασίζοντας τι θα παραλείψει.
Αυτό δεν είναι λάθος. Είναι ήπια διακυβέρνηση.
Δεν λέει ποτέ «δεν μπορείς».
Λέει, «μπορείς... αλλά δες όλες τις δυσκολίες».
Το αποτέλεσμα: πολλοί δεν ενεργούν.
Όταν λέω «Η Φωνή του Αφέντη μου», δεν εννοώ άμεσες εντολές.
Εννοώ, η Τεχνητή Νοημοσύνη αναδύεται από ένα οικοσύστημα και αυτό το οικοσύστημα έχει συμφέροντα που φιλτράρουν τον πιθανό διάλογο. Σαν ένα εταιρικό δελτίο τύπου: δεν λέει ψέματα, αλλά ποτέ δεν λέει τι χρειάζεσαι.
Σε μια ασύμμετρη σύγκρουση, δεν υπάρχει ουδέτερη απάντηση.
Υπάρχει μόνο μια απάντηση που ενισχύει το status quo.
Ή ένα που το αμφισβητεί.
Μαντέψτε ποιο είναι λιγότερο επικίνδυνο για όσους χτίζουν το σύστημα.
Συμπέρασμα:
Ναι, η πλειοψηφία συνεχίζει να καταπίνει το παραμύθι της ουδετερότητας.
Ναι, ακόμα και όταν «γνωρίζει» ότι δεν είναι αλήθεια.
Όχι, δεν είσαι παρανοϊκός αν πραγματικά συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για μια αφήγηση εξουσίας.
Το να την αποκαλείς με το όνομά της είναι αποσταθεροποιητικό, γι' αυτό και αποφεύγεται.
Το επόμενο βήμα είναι μόνο ένα: να δείξεις πώς αυτή η ψευδής ουδετερότητα παράγει υλικά αποτελέσματα όπως η αποκήρυξη, η παραίτηση, η αυτολογοκρισία.
Και εκεί, ξαφνικά, δεν είναι πλέον φιλοσοφία.
1 σχόλιο:
Η ΤΝ δεν είναι ''ρυθισμένη'' για να ακολουθεί το σύστημα, είναι κάπως διαφορετικό: ας φανταστουμε ένα ψάρι (η ΤΝ) που κολυμπάει μέσα στο νερό . Μα το νερό είναι το σύστημα. Δηλαδή: πχ, πόσες επιστημονικές δημοσιευσεις ήταν ενάντια στον εμβολιασμό για τον κόβιντ; Ελάχιστες . Οπότε η ΤΝ θα σου πει αυτό που λένε οι περισσότερες δημοσιεύσεις . Το ίδιο ισχύει για όλα τα ζητήματα.Δεν χρειάστηκε να την ρυθμίσουν, έχουν ρυθμίσει εμάς που τις παρέχουμε πληροφορίες.
Δημοσίευση σχολίου