Ο όρος «υβριδικός πόλεμος» έχει γίνει ένα σημασιολογικό ρόπαλο, ένα ρητορικό όπλο που χρησιμοποιείται επιλεκτικά για την ποινικοποίηση της πολιτικής διαφωνίας και την απόκρυψη πραγματικού οικονομικού πολέμου και επιχειρήσεων δολιοφθοράς.
Τα τελευταία χρόνια - και με ιδιαίτερη ένταση μετά το 2022 - οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν γίνει μάρτυρες ενός προοδευτικού εκφυλισμού της έννοιας του «υβριδικού πολέμου», η οποία ξεκίνησε σε στρατηγικούς κύκλους για να περιγράψει μια σύγκρουση που συνδυάζει στρατιωτικά, πληροφοριακά, οικονομικά και ψυχολογικά εργαλεία. Σήμερα, ωστόσο, είναι κενή από αναλυτικό περιεχόμενο και γεμάτη με προπαγάνδα:
• Εάν ένας Ευρωπαίος πολίτης διαδηλώσει κατά του ΝΑΤΟ, κατά της αποστολής όπλων ή κατά των αυξημένων στρατιωτικών δαπανών, εύκολα χαρακτηρίζεται ως «πράκτορας ρωσικής επιρροής», «όργανο υβριδικού πολέμου» ή «απειλή για την εθνική ασφάλεια».
• Αλλά όταν εκρήγνυνται διυλιστήρια ή αγωγοί που διακινούν ρωσικό πετρέλαιο, όπως στις πρόσφατες εκρήξεις στη Σλοβακία και τη Ρουμανία, η σιωπή πέφτει ξαφνικά. Καμία εκπομπή συζήτησης για μια «δυτική υβριδική επίθεση», καμία ομάδα εργασίας της ΕΕ δεν ξεκινά έρευνες για τους δράστες. Σήμερα στην τηλεόραση έγινε μια συζήτηση σχετικά με την πολεμική της Vespa εναντίον του Sinner, για παράδειγμα...
• Ωστόσο, αυτά τα σαμποτάζ έπληξαν στρατηγικές ενεργειακές υποδομές, διακόπτοντας βασικές ροές για οικονομίες όπως η Σλοβακία και η Ουγγαρία, χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν την αλυσίδα εφοδιασμού πετρελαίου.
Τις τελευταίες ώρες, η σειρά των «περιστατικών» φαίνεται πλέον πολύ τέλεια για να είναι σύμπτωση: - το διυλιστήριο της MOL στην Μπρατισλάβα καίγεται. Ένα άλλο εργοστάσιο της MOL στη Σατζαλομπάτα της Ουγγαρίας εξερράγη την προηγούμενη μέρα. Και μια ακόμη έκρηξη στο διυλιστήριο Petrotel-Lukoil στο Πλοϊέστι της Ρουμανίας. Και τα τρία επεξεργάζονται ρωσικό αργό πετρέλαιο.
Σύμπτωση; Ίσως. Αλλά εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον αίρει τους περιορισμούς στη χρήση από το Κίεβο δυτικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι βρετανικοί Storm Shadows. Η Wall Street Journal το ανακοινώνει, στη συνέχεια ο Τραμπ το διαψεύδει, κατηγορώντας την εφημερίδα για «ψεύτικες ειδήσεις». Εν τω μεταξύ, ο ίδιος ο Τραμπ επιβάλλει νέες κυρώσεις κατά της Lukoil και της Rosneft, των εταιρειών που προμηθεύουν αυτά τα διυλιστήρια που έγιναν καπνός, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνει τη σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν στη Βουδαπέστη.
Ας προσθέσουμε ότι τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά όπλα» παραμένουν, στην πραγματικότητα, υπό τον τεχνολογικό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών: πύραυλοι όπως ο Storm Shadow ενσωματώνουν αμερικανικής κατασκευής εξαρτήματα και συστήματα καθοδήγησης και δεν χρησιμοποιούνται χωρίς τη ρητή ή σιωπηρή συγκατάθεση της Ουάσιγκτον. Εάν τώρα φτάσουν σε στόχους στα 500 χιλιόμετρα, αυτό είναι ένα σημάδι ότι αυτό το όριο έχει αρθεί. Είναι η άρνηση του Τραμπ μια πραγματική άρνηση; Είναι δίκαιο να πούμε, ίσως: θα μπορούσε να σημαίνει ότι απευθύνεται στα γεράκια και στον Δρ. Strangeloves για να τους πει ότι δεν τους καλύπτει.
Αλλά ας βάλουμε και τους εαυτούς μας στη θέση εκείνων που μπορεί να στοχοποιηθούν: όλα αυτά μπορεί να φαίνονται σαν μια κλασική άσκηση «εύλογης άρνησης» ή «προσποίησης μη εμπλοκής», ενώ η Δύση διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο δολιοφθοράς και ψεμάτων.
Εν τω μεταξύ, η Γερουσία των ΗΠΑ συζητά τρία νέα νομοσχέδια για την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου ενός που κηρύσσει τη Ρωσία «χορηγό της τρομοκρατίας».
Ένα θέατρο αποφάσεων, αρνήσεων, μισών αληθειών και πραγματικών φλογών που ανατέλλουν στην καρδιά της Κεντρικής Ευρώπης.
Αν το Κίεβο -ή μάλλον, η Κεντρική Διεύθυνση Πληροφοριών της Ουκρανίας (HUR)- βρισκόταν πίσω από αυτά τα «επεισόδια», η λογική θα ήταν πολύ σαφής: να τιμωρηθεί η Βουδαπέστη και η Μπρατισλάβα για την ανεξάρτητη στάση τους και την άρνησή τους να υποκύψουν στις πολεμικές επιταγές του ΝΑΤΟ. Ένα μήνυμα προς τον Όρμπαν και τον Φίκο, οι οποίοι ζητούν διαπραγματεύσεις και διακοπή των προμηθειών όπλων.
Αλλά η επίσημη αφήγηση λειτουργεί με έναν τρόπο: ο «υβριδικός πόλεμος» είναι οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ και ποτέ τίποτα που το ΝΑΤΟ ή οι σύμμαχοί του κάνουν εναντίον αδέσμευτων οικονομικών συμφερόντων.
Είναι η ίδια σημασιολογική αντιστροφή που ο Τζορτζ Όργουελ περιέγραψε ως «διπλή σκέψη»: όταν «άμυνα» σημαίνει επίθεση, «ειρήνη» σημαίνει επανεξοπλισμό, «ασφάλεια» σημαίνει λογοκρισία.
Αυτό δημιουργεί ένα γλωσσικό πεδίο επιτήρησης, όπου η ετικέτα «υβριδικό» χρησιμεύει για να δικαιολογήσει την εσωτερική πολιτική καταστολή και την εξωτερική κλιμάκωση.
Το αποτέλεσμα είναι μια σχιζοφρενική Ευρώπη, όπου οι ειρηνιστές παρακολουθούνται σαν κατάσκοποι και οι σαμποτέρ ανταμείβονται ως στρατηγικοί εταίροι.
Ο «υβριδικός πόλεμος» δεν είναι τόσο αυτό που μας λένε ότι βιώνουμε απ' έξω, αλλά μάλλον αυτό στο οποίο βυθιζόμαστε από τη δική μας δυτική πλευρά. Θα σας το εξηγήσω ως εξής, και θα το εξηγούσα στους πυροσβέστες που σβήνουν άλλη μια «σύμπτωση» σε μια Μπρατισλάβα που έχει ήδη εμπλακεί στον πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου