Πηγή: Πάολο Μπέκι
Τα γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας έχουν προκαλέσει αυξανόμενη αγανάκτηση σε πολλούς. Η ισραηλινή στρατιωτική επέμβαση στη Λωρίδα, με το καθημερινό κύμα θανάτων αμάχων, έχει πυροδοτήσει ένα λαϊκό κίνημα διαμαρτυρίας. Η κοινή γνώμη έχει κινητοποιηθεί, ειδικά στη χώρα μας, για την υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού, κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και καιρό με μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεις στους δρόμους.
Αυτό έχει οδηγήσει σε μια κάπως χαμένη εστίαση στην άλλη σύγκρουση, αυτή στην Ουκρανία, η οποία δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης και θα μπορούσε να έχει πολύ καταστροφικές συνέπειες. Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να παραμείνει τοπική. Το παλαιστινιακό ζήτημα διαρκεί εδώ και πολύ καιρό, στην πραγματικότητα από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ, και μια λύση είναι τώρα πιο μακριά από ποτέ, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να φανταστεί κανείς την εξάπλωση της σύγκρουσης και την κατάσταση να ξεφεύγει από τον έλεγχο.
Αυτό δεν συμβαίνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Παρά τις διαφορές, υπάρχει μια ορισμένη ομοιότητα μεταξύ των παγκόσμιων εντάσεων του σήμερα και του τότε. Τότε, υπήρχε μια Τριπλή Συμμαχία (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία) και μια Τριπλή Συνεννόηση (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ρωσία). Σήμερα, υπάρχει ένα δυτικό μπλοκ με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, και ένας άτυπος άξονας που σχηματίζεται από τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Στη σύγκρουση στην Ουκρανία, οι προκλήσεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο και στοχεύουν μόνο σε ένα πράγμα: να ξεπεράσουν το όριο και να ωθήσουν το ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία. Όχι πλέον έμμεσα, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή, αλλά άμεσα. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά.
Αν τα πράγματα δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο, είναι επειδή ο Τραμπ έχει αισθανθεί τον κίνδυνο. Το άνοιγμα ενός άμεσου πολεμικού μετώπου στην Ουκρανία από το ΝΑΤΟ πιθανότατα θα οδηγήσει στην εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν, και έτσι ο Τραμπ θα βρεθεί να πρέπει να πολεμήσει σε δύο μέτωπα: ένα στην Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας και ένα στην Ασία εναντίον της Κίνας. Θα ήταν αδύνατο για τις Ηνωμένες Πολιτείες να διαχειριστούν και τα δύο μέτωπα σήμερα. Οι παγκόσμιες εντάσεις είναι αισθητές, αλλά γι' αυτό δεν έχουν ακόμη εκραγεί σε μια παγκόσμια σύγκρουση.
Ακόμα και το 1914, ωστόσο, η ένταση αυξανόταν και είχε ξεκινήσει μια κούρσα εξοπλισμών. Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό σήμερα είναι ότι η Γερμανία εξοπλίζεται και ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια προσπάθεια χειραγώγησης της συναίνεσης, με στόχο να παρουσιάσει τη Ρωσία ως σοβαρή απειλή για την ευρωπαϊκή σταθερότητα. Σε αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται τίποτα για να δημιουργηθεί ένα περιστατικό και να εξαπολυθεί η κόλαση.
Με λίγα λόγια, δεν βρισκόμαστε στην άβυσσο, αλλά προσπερνάμε επικίνδυνα το χείλος της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου